«پسرک ریغو» برای ریاست فدراسیون دندان تیز کرده !

خدا لعنت کند رئیس سابق فدراسیون
«دبرنا» را که هرچه میکشیم
از ساده لوحی های اوست ! وقتی بچه دماغوی پشت کوهی را وارد بدنه این فدراسیون کرد
و توهم دبیرکل شدن را در مخ نداشته اش پروراند ، شیرفهم نشدیم که چه مار بدقواره ای را در آستینِ
همه ما پرورش داده . یادتان باشد که قرار نیست فحشش را فقط جوجه رئیس تازه از تخم
سردرآورده بخورد و بقیه عافیت طلبان سایه نشین قسر در بروند و خودشان را مبرا
پندارند .

عرض می کردیم ؛ بچه دماغو که روزگاری
نه چندان دور ، نی لبک به دست می گرفت تا احشام را روانه چرا کند، حالا به لطف
بلاهت بالادستی ها ، اقسام پله های ترقی را هزار تا یکی پیموده و با هرکسی هم
فالوده نمی خورد ! زمانی ، اکسیژن خیابان های شهر با ریه اش غریبگی می کرد و
بهترین مرکبی که سوار می شد،الاغ خانجون بود ولی الان پسکوچه های شمرون را هم مثل
کف دست وامانده اش می شناسد . عینک ریبن قلابی اش را به چشم می زند ، پشت رُل SUV
چینی می نشیند و طوری وانمود می کند که گویی
خلبان ایرباس ۳۸۰ شده و ما خبرنداریم !

تا‌ سوءتفاهم پیش نیامده،قسم جلاله می
خوریم که همیشه از پیشرفت آدم های توانمند، مستعد، متخصص، خلاق و مهم تر از همه
سلامت که از محروم ترین طبقات جامعه رشد کرده و به بالاترین منصب ها دست یافته اند
، چنان مسرور شده ایم که حد ندارد اما این را هم هشدار داده ایم که انتصاب افراد
غیرمتخصص اپورتونیست در مسئولیت های حساس ، اهانت به شایسته سالاری و تخصص در
جامعه است که صدمات جبران ناپذیری را در پی دارد و…

بگذریم ؛ پسرک ریغو که حالا آبی زیر
پوستش رفته ، برای ریاست فدراسیون دبرنا ، دندان تیز کرده و به این سِمَت هایی که
معلوم نیست به دلیل دیون یا هر مناسبت شوم و پشت پرده دیگری به او پیشکش می شود،
قانع نیست وسوداهای بزرگ تری در سر دارد . دوستی به طعنه می گفت شاید اگر کمی روی
خوش می دید و به خودش می جنبید ، پاشنه درب وزارت کشور را از جا می کند تا برای انتخابات ریاست جمهوری هم
کاندیدا شود ولی ظاهرا اقوامش که اتوبوسی ، به پایتخت آمده و هر کدام به کاری
گماشته شده اند ، وی را از این جنون دنباله دار رهایی داده اند. طبق برخی از شنیده ها ، وقتی «ویکند»
گذشته برای گرفتن عکس یادگاری و تفرج به
میدان آزادی رفته بودند تا حسابی پُزش را به همولایتی ها بدهند ، نوشته پشت یک نیسان
آبی توجه شان را جلب کرد :

بی اصل و نسَب اگر به جایی برسد

کِــی آبِ خنک به بینـــوایی برسد ؟

از بـاغِ خـودش کسـی نچیند ثمَری

بی مــایه اگر به کدخــــدایی
برسد

پی نوشت : مرقومه ای که تقدیم تان شد ،
تراوشات موهوم، آشفته و بی سروته ذهنی است که مبدل به هذیان نگاری «زبان سرخ نویس»
پس از تحمل یک دوره بیماری روانی شده و ارتباطی با هیچ شخصیت حقیقی ، حقوقی ، رشته
یا فدراسیون ورزشی دیگر ندارد . لطفا همذات پنداری نفرمایید !

*کامران
خطیبی