باشگاه‌های لیگ برتری هیچ‌کدام دنبال پیدا کردن استعداد‌ها و جوان‌های جویای نام نیستند و تنها ستاره های دیگر تیم ها را جذب می کنند.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، تقریباً می‌توان گفت به جز یکی دو باشگاه لیگ برتری بقیه در سالهای اخیر «حاضری خور» شده اند و به شکل اعجاب آوری دنبال بازیکنانی می‌روند که فقط اسم و رسم دارند و بعضاً از دوران اوج آنها هم سالها گذشته است. همین امسال در لیست استقلال بازیکنی مثل میلاد زکی‌پور حضور داشت که جذب این تیم شد در حالی که زکی پور چند سال قبل در استقلال بود و هر هنری که داشت همان موقع بروز داد.
پرسپولیس هم طی روزهای اخیر دنبال علی علیپور بود و سپاهان هم بیشتر به دنبال بازیکنانی است که پرسپولیس و استقلال آنها را می‌خواهند و نمونه اش هم جذب جواد آقایی پور است که با استقلال شفاهی تمام کرده بود ولی سر از اصفهان در آورد. از تراکتور هم که اگر حرفی نزنیم خیلی بهتر است. تراکتوری‌ها به معنای واقعی کلمه اصلاً نمی‌دانند چه بازیکنانی را می‌خواهند و فقط تلاش می‌کنند ستاره‌های اسم و رسم‌دار را با مبالغ کلان به تبریز بکشند و سالها است این کار را انجام می دهند ولی موفق نمی شوند. همین فولاد تا چند سال قبل ستاره هایی چون میرزاپور، آل نعمه، منتظری، کعبی، مبعلی، محمد علوی و …. را به تیم ملی و دو باشگاه مطرح پایتخت می داد اما این تیم هم در چند سال اخیر تبدیل به تیمی بازیکن بخر به جای بازیکن ساز تبدیل شده است.
سالها قبل حداقل چند باشگاه به دنبال پدیده‌های جوان و استعداد‌های حاضر در لیگ دسته اول می‌رفتند و یا نیم نگاهی به آکادمی خودشان داشتند، اما حالا نه تنها از این قبیل مسائل و کمیته‌های فنی در باشگاه‌ها خبری نیست بلکه چیزی به نام کمیته استعدادیابی و یا حداقل یک نفر در هر باشگاه که استعداد‌ها را شناسایی کند، وجود ندارد. بامزه‌تر این که در بسیاری از باشگاه‌های لیگ برتری اصلاً شخص سرمربی بازیکنان جدید را انتخاب نمی‌کند و خود مدیران یا اطرافیان آنها به دنبال جذب بازیکن هستند.
همین حالا در لیگ برتر فوتبال ایران حداقل سه تیم سرشناس و متمول توسط مدیران خود بسته می‌شوند و شخص سرمربی روحش از مذاکره با بازیکنان خبر ندارد چه برسد به اینکه دنبال استعداد‌ها باشد و یا بخواهد پدیده‌ای را جذب کند. در فصل نقل و انتقالات حاضری خوری و رفتن سراغ بازیکنانی که به قولی مدیر برنامه یا ایجنت قوی تر دارند حرف اول را می‌زند. کافی است به ۱۰ بازیکنی که در فصل نقل و انتقالات امسال سر و صدای زیادی به پا کرده‌اند نگاه کنید تا به صحت این ادعا پی ببرید. در چنین شرایطی بسیار بعید می‌رسد به نظر می‌رسد که در فصل جدید هم خبری از پدیده‌ها باشد و یا مثلاً تیم‌های ایرانی بتوانند در لیگ نخبگان آسیا خودی نشان بدهند و تا مراحل نهایی صعود کنند.
لیگ برتر ایران در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن شبیه پارسال می‌شود که استعداد چندانی در آن پیدا نخواهد شد و خبری از پدیده‌ها نخواهد بود. قیمت‌ها هم که روز به روز به صورت کاذب و اعجاب آوری بالا می‌رود و کار به جایی رسیده که یک بازیکن با درخشش در چند بازی ناگهان ۸۰ میلیارد تومان قیمت پیدا می‌کند. شاید اگر مدیران باشگاه ها جذب ستاره ها را برای حفظ موقعیت خود وسیله نمی دانستند و این همه با یکدیگر چشم و هم چشمی نمی کردند یک بازیکن معمولی فوتبال که ثباتش به یک فصل نرسیده، این همه برای باشگاه ها ناز نمی کرد و با طی کردن آرام آرام شرایط فوتبال راه پیشرفت و ثبات خود را زودتر از امروز پیدا می کرد.
