چند بار ادرار در روز نشانه دیابت است؟

تعداد دفعات طبیعی ادرار در روز برای افراد مختلف متفاوت است و به عوامل مختلفی مانند سن، میزان مصرف مایعات، کافئین و الکل و دمای هوا بستگی دارد. در صورتی که در مورد ابتلا یا عدم ابتلای خود به بیماری قند خوت نردید دارید، پیشنهاد می‌کنیم به پزشک مراجعه کنید. برای این کار کافیست یک پزشک عمومی و یا متخصص غدد در محل زندگی خود را پیدا کرده و نوبت ویزیت بگیرید. مثلا، این لیست دکترهای تشخیص و درمان دیابت در اصفهان است.

به طور کلی، ادرار کردن ۶ تا ۸ بار در ۲۴ ساعت برای اکثر بزرگسالان طبیعی تلقی می شود. با این حال، ادرار کردن بیش از ۱۰ بار در ۲۴ ساعت می تواند نشانه ای از دیابت باشد، به خصوص اگر با علائم دیگری مانند تشنگی بیش از حد، خستگی، کاهش وزن غیرقابل توضیح و تاری دید همراه باشد.

آیا تکرر ادرار به تنهایی نشانه دیابت است؟

خیر، تکرر ادرار به تنهایی نشانه دیابت نیست. تکرر ادرار زمانی است که شما نیاز به ادرار کردن بیشتر از حد معمول، بیش از ۸ بار در ۲۴ ساعت دارید. ادرار کردن بیش از ۸ بار در ۲۴ ساعت برای اکثر بزرگسالان به عنوان تکرر ادرار در نظر گرفته می شود. با این حال، مهم است که به خاطر داشته باشید که این فقط یک راهنمای کلی است و تعداد دفعات “طبیعی” ادرار برای هر فرد می تواند متفاوت باشد. اگر مایعات زیادی مانند آب، قهوه، چای یا نوشابه می نوشید، ممکن است بیشتر ادرار کنید.

 اگر تکرر ادرار با علائم دیگری مانند تشنگی بیش از حد، خستگی، کاهش وزن غیرقابل توضیح، درد هنگام ادرار یا نشت ادرار همراه باشد، ممکن است نشانه ای از یک مشکل پزشکی باشد. اگر سابقه دیابت، عفونت مجاری ادراری یا سایر شرایط پزشکی که می تواند باعث تکرر ادرار شود، دارید، مهم است که به پزشک خود اطلاع دهید.

اگر نگران تکرر ادرار خود هستید، پزشک شما ممکن است آزمایشاتی مانند آزمایش قند خون یا آزمایش ادرار را برای بررسی هر گونه مشکل پزشکی انجام دهد.

دلایل و نشانه های تکرر ادار

تکرر ادرار، به عنوان نیاز به دفع ادرار بیشتر از حد معمول، یک علامت شایع است که می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. در حالی که گاهی اوقات تکرر ادرار می تواند نشان دهنده یک بیماری زمینه ای مانند دیابت باشد، اغلب به دلیل عوامل ساده تری مانند مصرف زیاد مایعات یا داروها ایجاد می شود.

 مصرف زیاد مایعات:

نوشیدن مایعات زیاد، به خصوص کافئین دار یا الکل دار، می تواند منجر به افزایش تولید ادرار و در نتیجه تکرر ادرار شود.

 داروها:

انواع داروهای دیورتیک (ادرار آور یا مدر): این داروها برای دفع مایعات اضافی از بدن استفاده می شوند و می توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث تکرر ادرار شوند.

داروهای ضد افسردگی: برخی از داروهای ضد افسردگی می توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث تکرر ادرار شوند.

سایر داروها: داروهای دیگر مانند داروهای ضد فشار خون و استروئیدها نیز می توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث تکرر ادرار شوند.

 عفونت های مجاری ادراری (UTIs):

عفونت ادراری، که می تواند مثانه و مجرای ادراری را تحت تاثیر قرار دهد، یک علت شایع تکرر ادرار همراه با علائمی مانند سوزش ادرار و فوریت در دفع ادرار است.

بارداری:

زنان باردار به دلیل افزایش فشار رحم بر مثانه، به طور مکرر ادرار می کنند.

 شرایط پزشکی:

دیابت: افراد مبتلا به دیابت ممکن است به دلیل بالا بودن سطح قند خون، ادرار بیشتری تولید کنند.

دیابت بی مزه: این بیماری نادر باعث می شود کلیه ها مایعات زیادی تولید کنند، حتی زمانی که بدن به آنها نیاز ندارد.

مثانه بیش فعال: این بیماری باعث می شود مثانه در مواقع نامناسب انقباض یابد و منجر به تکرر ادرار و فوریت در دفع ادرار شود.

 سایر علل:

استرس و اضطراب: استرس و اضطراب می تواند باعث افزایش تولید ادرار و تکرر ادرار شود.

هوای سرد: هوای سرد می تواند باعث شود بدن مایعات بیشتری را از طریق ادرار دفع کند.

برخی از مواد غذایی: برخی از غذاها و نوشیدنی ها، مانند غذاهای تند، قهوه و نوشابه های گازدار، می توانند مثانه را تحریک کرده و منجر به تکرر ادرار شوند.

چند نوع تکرر ادار داریم ؟

در حالی که گاهی اوقات نشان دهنده یک بیماری زمینه ای جدی مانند دیابت است، اغلب به دلایل ساده تری مانند نوشیدن زیاد مایعات یا مصرف برخی داروها رخ می دهد.

علل تکرر ادرار: غیر نوشیدنی ها

 مصرف زیاد مایعات، به ویژه کافئین دار یا الکل دار، می تواند منجر به افزایش تولید ادرار و در نتیجه تکرر ادرار شود. اما ماجرا به همین جا ختم نمی شود.

داروها: داروهای مختلفی مانند داروهای مدر (برای دفع مایعات اضافی از بدن) یا داروهای ضد افسردگی می توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث تکرر ادرار شوند.

عفونت ها: عفونت ادراری (UTI)، که می تواند مثانه و مجرای ادراری را تحت تاثیر قرار دهد، یک علت شایع تکرر ادرار همراه با علائمی مانند سوزش ادرار و فوریت در دفع ادرار است.

بارداری: به دلیل افزایش فشار رحم بر مثانه، زنان باردار به طور مکرر ادرار می کنند.

شرایط پزشکی: طیف وسیعی از شرایط پزشکی مانند دیابت، دیابت بی مزه، مثانه بیش فعال و انسداد مجاری ادراری می توانند منجر به تکرر ادرار شوند.

عوامل عصبی: برخی از اختلالات عصبی مانند ام اس و بیماری پارکینسون می توانند بر مثانه و سیگنال های عصبی آن تأثیر بگذارند و منجر به تکرر ادرار شوند.

عوامل روانشناختی: اضطراب و استرس می توانند باعث افزایش فعالیت مثانه و تکرر ادرار شوند.

علائم مرتبط با تکرر ادرار: 

در حالی که افزایش دفعات ادرار، مشخصه اصلی تکرر ادرار است، علائم دیگری نیز وجود دارد که می تواند به شما در تشخیص این مشکل کمک کند:

تشنگی بیش از حد: به دلیل دفع مایعات اضافی از طریق ادرار، ممکن است احساس تشنگی مداوم داشته باشید.

خستگی: کم آبی بدن ناشی از تکرر ادرار می تواند منجر به خستگی شود.

کاهش وزن غیرقابل توضیح: دفع مایعات و مواد مغذی از طریق ادرار می تواند منجر به کاهش وزن بدون دلیل مشخص شود.

درد یا سوزش هنگام ادرار: این می تواند نشانه عفونت ادراری یا سایر مشکلات پزشکی باشد.

نشت ادرار: عدم توانایی در کنترل کامل مثانه، که ممکن است به دلیل مثانه بیش فعال یا سایر مشکلات پزشکی باشد.

تغییر در رنگ یا بوی ادرار: ادرار تیره یا با بوی بد می تواند نشانه ای از مشکلات کبدی یا کلیوی باشد.

دسته بندی تکرر ادار بر اساس مقالات پزشکی دانشگاه گیلان

پرشکان گیلان تکرر ادرار را  بر اساس علت و شدت آن به دسته بندی های مختلفی تقسیم کرده اند:

بر اساس علت:

تکرر ادرار خوش خیم: شایع ترین نوع، ناشی از عواملی مانند مصرف زیاد مایعات، کافئین یا الکل، داروها، بارداری یا مثانه بیش فعال است.

تکرر ادرار ناشی از بیماری: به دلیل یک بیماری زمینه ای مانند دیابت، عفونت ادراری، دیابت بی مزه یا مشکلات کلیوی ایجاد می شود.

بر اساس شدت:

تکرر ادرار خفیف: فقط کمی بیشتر از حد معمول است و ممکن است فقط کمی ناراحت کننده باشد.

تکرر ادرار متوسط: می تواند زندگی روزمره را مختل کند و ممکن است نیاز به بیدار شدن در شب برای دفع ادرار داشته باشد.

تکرر ادرار شدید: می تواند بسیار ناتوان کننده باشد و ممکن است منجر به بی اختیاری ادرار شود.

تکرر ادرار چه زمانی نشانه دیابت است؟

تکرر ادرار به تنهایی نمی تواند نشان دهنده دیابت باشد. دیابت یک بیماری مزمن است که در آن بدن به طور کامل یا جزئی انسولین تولید نمی کند یا به طور موثر از انسولین استفاده نمی کند. انسولین هورمونی است که به سلول های بدن شما کمک می کند تا از گلوکز (قند) به عنوان انرژی استفاده کنند.

دیابت در کل علائم خاصی نانند موارد زیر را دارد:

تشنگی بیش از حد: به دلیل دفع قند اضافی از طریق ادرار، ممکن است احساس تشنگی مداوم داشته باشید.

ادرار کردن بیشتر از حد معمول: به دلیل افزایش سطح قند خون، کلیه های شما باید برای دفع قند اضافی سخت تر کار کنند، که منجر به افزایش دفعات ادرار می شود.

خستگی: کمبود انرژی ناشی از عدم توانایی بدن در استفاده از گلوکز به عنوان سوخت می تواند منجر به خستگی شود.

گشنه شدن: حتی پس از غذا خوردن، ممکن است احساس گرسنگی مداوم داشته باشید زیرا بدن شما به طور موثر از گلوکز استفاده نمی کند.

کاهش وزن غیرقابل توضیح: اگرچه ممکن است بیشتر غذا بخورید، اما به دلیل عدم توانایی بدن در استفاده از گلوکز، ممکن است وزن کم کنید.

بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دست و پا: آسیب عصبی ناشی از دیابت می تواند باعث بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دست و پا شود.

کبودی و التیام دیرتر زخم ها: دیابت می تواند جریان خون را مختل کند و روند التیام زخم را کند کند

چگونه متوجه شیم دیابت داریم ؟

آزمایش دیابت برای بررسی سطح قند خون شما انجام می شود. قند خون یا گلوکز، انرژی اصلی بدن شماست و از غذایی که می خورید به دست می آید. انسولین، هورمونی که توسط لوزالمعده تولید می شود، به قند خون شما کمک می کند تا وارد سلول هایتان شود تا برای انرژی استفاده شود.

اگر به دیابت مبتلا هستید، بدن شما به اندازه کافی انسولین تولید نمی کند یا به طور موثر از آن استفاده نمی کند. این باعث می شود قند خون شما بالا برود. قند خون بالا می تواند منجر به مشکلات سلامتی جدی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی، بیماری کلیوی، کوری و مشکلات عصبی شود.

انواع تست های دیابت

چند نوع مختلف تست دیابت وجود دارد که می تواند برای تشخیص دیابت یا کنترل آن استفاده شود:

آزمایش قند خون ناشتا (FBS): این آزمایش قند خون شما را بعد از ۸ ساعت ناشتایی اندازه گیری می کند.

آزمایش تحمل گلوکز خوراکی (OGTT): در این آزمایش، شما یک نوشیدنی شیرین می نوشید و سطح قند خون شما در طول ۱ یا ۲ ساعت بعد اندازه گیری می شود.

آزمایش قند خون تصادفی: این آزمایش می تواند در هر زمانی از روز انجام شود و قند خون شما را در آن لحظه اندازه گیری می کند.

آزمایش A1C: این آزمایش میانگین قند خون شما را در ۲ تا ۳ ماه گذشته اندازه گیری می کند.

چه کسی باید آزمایش دیابت بدهد؟

همه افراد بالای ۴۵ سال باید هر ۳ سال یکبار آزمایش دیابت بدهند. افراد در معرض خطر بیشتر ابتلا به دیابت مانندافراد دارای اضافه وزن یا چاقی،افراد با سابقه خانوادگی دیابت،افراد مبتلا به فشار خون بالا، زنانی با دیابت بارداری نیز باید به طور مرتب آزمایش شوند.

معرفی انواع دیابت

دیابت نوع ۱:

علت: در دیابت نوع ۱، سیستم ایمنی بدن به سلول های تولید کننده انسولین در لوزالمعده حمله کرده و آنها را از بین می برد. این امر به این دلیل است که سیستم ایمنی بدن این سلول ها را به عنوان مهاجم اشتباه می گیرد.

علائم: علائم دیابت نوع ۱ معمولاً به سرعت ظاهر می شوند و می توانند شامل تشنگی و گرسنگی شدید، دفع ادرار مکرر، کاهش وزن، خستگی، تاری دید و خشکی پوست باشند.

درمان: دیابت نوع ۱ با انسولین تزریقی درمان می شود. افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ همچنین باید رژیم غذایی سالم داشته باشند، به طور منظم ورزش کنند و قند خون خود را به طور مرتب کنترل کنند.

دیابت نوع ۲:

علت: در دیابت نوع ۲، بدن به اندازه کافی انسولین تولید نمی کند یا به طور موثر از آن استفاده نمی کند. این امر به دلیل مقاومت به انسولین ایجاد می شود، به این معنی که سلول های بدن به انسولین به درستی پاسخ نمی دهند.

عوامل خطر: عوامل خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ عبارتند از سابقه خانوادگی دیابت، اضافه وزن یا چاقی، کم تحرکی، فشار خون بالا، سطح کلسترول بالا و سن بالای ۴۵ سال.

علائم: علائم دیابت نوع ۲ ممکن است خفیف یا شدید باشد و ممکن است شامل تشنگی و گرسنگی زیاد، دفع ادرار مکرر، خستگی، تاری دید، بی حسی یا درد در دست ها و پاها و عفونت های مکرر باشد.

درمان: دیابت نوع ۲ را می توان با دارو، تغییرات سبک زندگی یا ترکیبی از هر دو درمان کرد. تغییرات سبک زندگی که می تواند به کنترل دیابت نوع ۲ کمک کند شامل کاهش وزن، خوردن یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و ترک سیگار است. داروهایی که برای درمان دیابت نوع ۲ استفاده می شوند شامل داروهای خوراکی و انسولین تزریقی می شوند.

برای درمان دیابت باید به دکتر غدد مراجعه کنید. متخصص غدد پزشکی است که در سیستم غدد درون ریز تخصص دارد، که شامل غده هایی است که هورمون ها را در بدن تولید می کنند. متخصصان غدد برای تشخیص و درمان دیابت و سایر اختلالات هورمونی واجد شرایط هستند.

درمان دیابت

درمان دیابت به نوع دیابت و شدت آن بستگی دارد. هدف کلی درمان، کنترل قند خون در سطح سالم برای کاهش خطر عوارض است.

درمان دیابت نوع ۱ شامل تزریق انسولین، رژیم غذایی سالم و ورزش منظم است. درمان دیابت نوع ۲ ممکن است شامل داروهای خوراکی، انسولین، تغییرات سبک زندگی یا ترکیبی از این موارد باشد.