“نتزر” ، اولین سوپراستار واقعی بوندسلیگا

پیشگام نسل طلایی

دو قهرمانی با بروسیا مونشن گلادباخ در ابتدای دهه ۱۹۷۰، دو قهرمانی با
رئال مادرید در میانه همان دهه و یک قهرمانی در اروپا در سال ۱۹۷۲ همراه با آلمان غربی، گویای بخشی از دستاورد این ستاره بزرگ
فوتبال است. این یعنی نتزر یکی از ستاره های فوتبال دنیا بوده و همچنان یکی از
آنها به لحاظ عملکرد محسوب می شود.

به عنوان بازیکنی جوان که برای باشگاه شهر خود گلادباخ به میدان می رفت،
استعداد ناب گونتر در زمینه تلفیق فوتبال و مسائل مالی ، به وعده اش با پدرش مربوط
می شود. وی توافق کرده بود که به ازای هر گلی که می زند، ۵ مارک آلمان دریافت کند.

نتزر یادآوری می کند پس از یک نمایش فوق العاده و موثر، پدرش اصرار داشت که
روی شرایط این توافق دوباره مذاکره کنند. نتزر می گوید: “مطمئنا می
توانستم درک کنم که در سرش چه می گذرد. ۵ مارک ضرب در ۲۸ گل در آن زمان پول خیلی زیادی محسوب می شد.“

نتزر ، فرزند یک میوه فروش از هشت سالگی در مونشن گلادباخ بازی می کرد و در ۱۹ سالگی، اولین قرارداد حرفه ای خود را با این تیم امضا کرد. همان
موقع بود که این باشگاه برای صعود به بوندسلیگا از لیگ محلی دورخیز کرده بود و ۲ سال بعد، در ۱۹۶۵، این مهم رخ داد. نتزر در آن موقع خود را در ترکیب خط میانی جا
انداخته بود. در کنار بزرگانی نظیر برتی فوگتس، هربرت لامن و یوپ هاینکس، نسلی طلایی
شکل گرفته بود که به سرعت بایرن مونیخ را به عنوان تیم برتر دهه ۱۹۷۰ به چالش می کشید. گونتر در این مورد اذعان داشت: “برای من مثل بهشت
بود. اینکه بتوانم چنین دستاوردی را در آن زمان بسازم، باورنکردنی به نظر می رسید.“

یک نابغه

او واقعا کمک بزرگی محسوب می شد. هاینکس، بهترین گلزن تاریخ مونشن گلادباخ در
مورد وی می گوید: “گونتر یک نابغه فوتبال بود. یک ایده پرداز و استراتژیست بزرگ در خط میانی که
پاس های تاثیرگذاری می داد و ضربات آزاد وکرنرهای بی نظیری ارسال می کرد.“ در حالی که شهرت
گونتر در زمین فوتبال افزایش می یافت، علاقه مندی به وی در بیرون از زمین فوتبال
هم بیشتر می شد. او یک باشگاه شبانه در شهر افتتاح کرد و به عنوان یکی از هواداران
واقعی اتومبیل فراری مطرح شد. با جامعه هنرمندان آلمان هم همراه شده بود و با
اشتیاق بسیار می گفت: “آنها به شکل دیوانه واری در این شغل حضور دارند و برایم
مقایسه شدن آنها با فوتبالیست ها جذاب است.“

با این همه عملکرد وی در فینال جام حذفی سال ۱۹۷۳، فراموش نشدنی
بود. او که توسط هنس وایزوایلر، سرمربی تیم، از حضور در ترکیب اصلی بازمانده بود،
در وقت های اضافی به عنوان بازیکن تعویضی وارد میدان شد و توانست گل برتری تیمش را
مقابل حریف منطقه ای، کلن، به ثمر برساند. بعد از آن بود که راهی رئال مادرید شد و
موفقیت های بعدی به دست آمد. نتزر به عنوان بهترین فوتبالیست آلمان در سالهای ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳ انتخاب شد.

حضور در رئال مادرید

وقتی یوهان کرویف در سال ۱۹۷۳ به بارسلونا پیوست، رئال مادرید می بایست پاسخی درخور می داد. پس
سانتیاگو برنابئو یک سال بعد با او و پل برایتنر قرارداد بست. نتزر اولین بازیکن
آلمانی بود که برای رئال بازی کرد. او تا سال ۱۹۷۶ در اسپانیا به
بازی ادامه داد و قهرمانی لالیگا را در سالهای ۱۹۷۵ و ۱۹۷۶ کسب کرد و جام حذفی را در سال های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۵ بالای سر برد. پس از سه سال حضور در پایتخت اسپانیا، نتزر به گراس
هاپرز سوئیس پیوست و نهایتا در سال ۱۹۷۷ با فوتبال خداحافظی کرد.

فراز و نشیب ها

بهترین اوقات نتزر در تیم ملی در سال ۱۹۷۲ رقم خورد ،
زمانی که عملکرد تاثیرگذارش در خط میانی تیم آلمان غربی به سفیدپوشان کمک کرد تا
قهرمانی اروپا را به دست آورند و آن تیم به عنوان هیجان انگیزترین تیم آلمان قبل
از اتحاد دوباره در نظر گرفته می شود. اولین برتری تاریخ این تیم مقابل انگلستان
در ومبلی در مرحله یک چهارم نهایی، آنها را به فینالی رهنمون ساخت که در هم کوبیدن
شوروی سابق، نتیجه اش بود.

در حالی که مسابقات جام جهانی ۱۹۷۴ از راه می رسید، هلموت شون، سرمربی جدید تیم ملی آلمان، ولفگانگ
اوورات ، هافبک کلن را به عنوان بازیساز خلاق تیمش انتخاب کرد و تیم میزبان هم در
نهایت توانست عنوان قهرمانی را برای دومین بار به دست آورد. نتزر برحسب وظیفه مدال
قهرمانی خود را برداشت ولی بنا بر شخصیتی که داشت تاکید کرد که اصلا احساس یک
قهرمان جهان را ندارد.

دوران مربیگری

پس از پایان دوران فوتبالش به وی پیشنهاد شد که مجله ورزشگاه هامبورگ را منتشر
سازد. پل بنتهاین، رئیس باشگاه با این موضوع موافقت کرد که وی مدیر تیم هم باشد.
وی در بیشتر دوران طلایی هامبورگ در انتهای دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ مدیریت این باشگاه را بر عهده داشت ، زمانی که آنها سه قهرمانی
لیگ را در سالهای ۱۹۷۹، ۱۹۸۲ و ۱۹۸۳ و یک قهرمانی اروپا را در سال ۱۹۸۳ به دست آوردند.
نتزر هشت سال موفقیت آمیز را در این باشگاه سپری کرد. در این مدت او باشگاه را
کاملا متحول ساخت و با مربیان مشهوری چون برانکو زبچ و ارنست هاپل قرارداد بست.
آنها در حالی به فینال اروپا رسیدند که هورست هروبش، فلیکس ماگات و منفرد کالتس را
در اختیار داشتند و نهایتا یکی از بزرگترین ناکامی های تاریخ را برای تیم یوونتوسی
رقم زدند که بازیکنان ایتالیایی قهرمان جهان در سال قبل را در اختیار داشت و میشل
پلاتینی و زبیگنیو بونیک برایش بازی می کردند. همین دوران به عنوان بهترین عملکرد
هامبورگ در تاریخ باشگاه در نظر گرفته می شود.

تجارت و کارشناسی

پس از کنار گذاشتن فوتبال، یک آژانس تبلیغاتی در زوریخ افتتاح کرد و در کشور
سوئیس به زندگی ادامه داد. او حتی حق پخش تلویزیونی را هم مورد معامله قرار داد و
همین حالا هم به عنوان مدیر اجرایی آژانس مدیریت حقوق ورزشی سوئیسی “اینفرانت“ شناخته می شود
که شریک اقتصادی اتحادیه فوتبال آلمان است.

رسیدن به قله ها در بوندسلیگا

شهرت وی همچون برخی دیگر از اعضای تیم قهرمان جهان در سال ۷۴، جلوتر از خودش بود و مطمئنا مربیگری و کارشناسی در تلویزیون به
این شهرت افزوده بود. با ظرفیتی که داشت به عنوان یکی از منتقدان فوتبال “پایین تر از سطح
استاندارد“ در نظر گرفته می شد، با این حال هیچ وقت تمایل نداشت در دوران طلایی فوتبال
خود غرق شود. وی ۱۰ سال قبل در خصوص پنجاهمین سالگرد تاسیس بوندسلیگا و به پشتوانه
برگزاری فینال تمام آلمانی لیگ قهرمانان اروپا بین دورتموند و بایرن مونیخ در سال ۲۰۱۳، گفته بود: “اکنون واقعا به قله دست یافته ایم. رکوردها در حال شکسته
شدن هستند و از نظر ورزشی دیگر بهتر از این نمی شود.“

در تیم ملی اوضاع از این هم بهتر شد و “فرزند بوندسلیگا“ توانست به چهارمین عنوان قهرمانی در جام جهانی دست یابد و
جام را در برزیل بالای سر ببرد ، جامی که برای مدتها در اذهان باقی خواهد ماند.
گونتر در سال ۲۰۰۸ در کنار گرهارد دلینگ ، همکار طولانی مدتش، جایزه رسانه ملی را به
دلیل نحوه صحبت به زبان آلمانی به دست آورد. بیش از همه او به دلیل نحوه سخن گفتن
خارج از زمین فوتبال و یک استعداد فوتبالی که قالب های بوندسلیگا را شکست، شناخته
می شود.

آمار بوندسلیگا:

تاریخ تولد: ۱۴ سپتامبر ۱۹۴۴

بازی در بوندسلیگا: ۲۳۰

گل زده در بوندسلیگا: ۸۲

قهرمانی در بوندسلیگا: ۱۹۷۰ و ۱۹۷۱

قهرمانی در جام حذفی: ۱۹۷۳

فصل، باشگاه، بازی/گل:

۱۹۶۶-۱۹۶۵، گلادباخ، ۳۱/۱۳

۱۹۶۷-۱۹۶۶، گلادباخ، ۳۱/۱۱

۱۹۶۸-۱۹۶۷، گلادباخ، ۳۴/۱۳

۱۹۶۹-۱۹۶۸، گلادباخ، ۲۷/۱۰

۱۹۷۰-۱۹۶۹، گلادباخ، ۲۹/۶

۱۹۷۱-۱۹۷۰، گلادباخ، ۳۲/۹

۱۹۷۲-۱۹۷۱، گلادباخ، ۲۸/۱۷

۱۹۷۳-۱۹۷۲، گلادباخ، ۱۸/۳

*سید محمد طاهر شاهین