حماسه زنانه در مستطیل سبز

همه «جان‌سخت‌»های فوتبال یک ویژگی مشترک دارند؛ از غم‌هایشان تلاش می‌سازند. زلزله و بامداد پنجم دی‌ماه ۸۲ که مرگ بر سر بم آوار شد. نارسایی قلب پارسا، پسرش. کرونا و اندوه از دست رفتن افشین، برادرش. غم مرگ دلخراش ملیکا. هر کدام از اینها می‌توانست او را از پای دربیاورد. عزیز از دست دادن سخت نیست؟ رخت سیاه. سوگ فرزند. داغ برادر. همه اینها تن را رنجور می‌کند و روح را آزرده. اما حالا در جایی ایستاده که به آن تعلق دارد. قله فوتبال.

برای مرضیه جعفری خوب نیست که از این روایت‌های غم‌بار زندگی‌اش یک تراژدی بسازیم. چون او قهرمان یک قصه ساده است. یک نماد مهم از صبر و ماندن. او در این سال‌ها سخت‌ترین مصیبت‌ها را تاب آورده، با عشق کار کرده و به حرمت این اراده پای کار دختران فوتبال ایران مانده است. این پای کار ماندن، دیروز یک اتفاق مهم را برای ایران رقم زد. خاتون بم به جمع ۸ تیم برتر آسیا رسید. دختران ایران در نخستین دوره برگزاری مسابقات لیگ قهرمانان آسیا از گروه خود صعود کردند و با خلق شگفتی حالا در جمع بهترین‌های قاره حضور دارند. 

بخش مهمی از این موفقیت بزرگ برای مرضیه جعفری است. پرافتخارترین سرمربی ایران که در میان تمام روزهای دشوار زندگی‌، عزیزان از دست رفته و بار سنگین غم‌هایی که متحمل شده، زخم‌هایش را بسته و ایستاده. با کوله‌باری از غم برای رسیدن به امروز که مدام از افتخارآفرینی تیمش حرف بزنیم. او در بم ۱۰ جام گرفته و در فوتبال باشگاهی ایران به هر چه خواسته رسیده است‌ و حالا در آسیا رویاهایش را با خاتون‌های ایران زندگی می‌کند. اما شاید وقت آن رسیده باشد که از چنین ظرفیت مهمی در فوتبال ملی هم استفاده کنیم. البته اگر بخواهیم آن‌جا هم با کار کردن طعم خوش رسیدن را بچشیم.