اسرار باستانی و عجیب زمین نگاره غول ۱۹ متری آتاکاما+ تصاویر

به گزارش پارسینه به نقل از ancient origins ، شناخته شده ترین ژئوگلیف (زمین نگاره) در جهان بدون شک خطوط نازکا در ساحل پرو هستند. با این حال، در صحرای آتاکامای شیلی، گروه دیگری از ژئوگلیف ها وجود دارد که به همان اندازه چشمگیر هستند. اگرچه زمین نگاره های صحرای آتاکاما برای بیشتر افراد کمتر آشنا هستند، اما تعداد آنها بسیار بیشتر است، سبک‌های متنوع‌تری دارند و منطقه بسیار بزرگ‌تری را پوشش می‌دهند. یکی از جذاب‌ترین و بحث‌برانگیزترین ژئوگلیف‌های آتاکاما، غول آتاکاما نامیده می‌شود که همچنان بحث‌ها را در مورد معنی و تفسیر واقعی این تصویر برانگیخته است.

ژئوگلیف های صحرای آتاکاما

صحرای آتاکاما فلاتی در آمریکای جنوبی، در غرب کوه‌های آند است که در بخش‌هایی از پرو، شیلی، بولیوی و آرژانتین امتداد دارد. این منظره خشن و بایر، خشک ترین بیابان غیر قطبی جهان است. بیشتر بیابان از زمین های سنگی، دریاچه های نمک، شن و ماسه و گدازه ها تشکیل شده است که به سمت رشته کوه های آند امتداد دارند. در مقابل این پس‌زمینه است که ژئوگلیف عظیم غول آتاکاما بر روی تپه‌ای قرار دارد و چیزهای دیگری را نمی‌توان برای مایل‌ها در اطراف یافت.

گفته می‌شود که ژئوگلیف‌های صحرای آتاکاما بین سال‌های ۶۰۰ تا ۱۵۰۰ پس از میلاد ساخته شده‌اند، اگرچه قدمت دقیق ژئوگلیف‌ها همیشه مشکل‌ساز بوده است، بنابراین نمی‌توان با قطعیت سن آنها را نتیجه‌گیری کرد. این ژئوگلیف‌ها که بیش از ۵۰۰۰ عدد هستند، شامل اشکال هندسی، زومورفیک (شبیه جانور) و انسان‌نما هستند.

معمولاً تصور می شود که افرادی که این ژئوگلیف ها را ساخته اند، از فرهنگ های متوالی ساکن در این منطقه از جمله تیواناکو و اینکاها بودند. ژئوگلیف‌های صحرای آتاکاما با یکی از سه تکنیک «استخراجی»، «افزودنی» و «مخلوط» تولید شدند. تکنیک «استخراجی» شامل برداشتن لایه بالایی خاک در دامنه تپه برای ایجاد تصاویر روی سطح است. این رایج‌تر از این دو تکنیک دیگر است. از سوی دیگر، تکنیک “افزودنی” شامل جمع آوری موادی مانند سنگ یا شن و انباشتن آنها بر روی سطح زمین برای تشکیل یک طرح برجسته است. تکنیک «مخلوط» از تکنیک‌های «استخراجی» و «افزودنی» در شکل‌گیری ژئوگلیف‌ها استفاده می‌کند.

خوشبختانه این ژئوگلیف ها به دلیل شرایط آب و هوایی صحرای آتاکاما در گذر زمان جان سالم به در برده اند.

تئوری هایی درباره غول آتاکاما

غول آتاکاما یک ژئوگلیف انسان‌ نما است که بر روی تپه‌ای واقع شده است. غول آتاکاما با ارتفاع ۱۱۹ متر بزرگترین ژئوگلیف شناخته شده در جهان است. با سر مربع و پاهای بلند بسیار دقیق، دیده می شود. چهار خط از بالای سر غول و همچنین در هر طرف سرش دیده می شود.

 طبق یکی از تفسیرها درباره غول آتاکاما، این ژئوگلیف نوعی تقویم نجومی بود که حرکت ماه را نشان می داد. بنابراین، گفته می شود طبق آن، روز، چرخه محصول و فصول قابل محاسبه است.

تفسیر دیگری معتقد است که غول آتاکاما نشان دهنده خدایی است که توسط مردم محلی پرستش می شود. تئوری های دیگر بیانگر بازدیدهای فرازمینی، علامت گذاری یک مسیر زیارتی، یا اینکه منعکس کننده یک نوع زبان باستانی است.  

برای درک عملکرد غول آتاکاما، مهم است که نقش آن در مناظر اطراف و ارتباط آن با سایر ژئوگلیف‌های بیابان در نظر گرفته شود. قابل قبول است که ژئوگلیف‌های صحرای آتاکاما در زندگی کسانی که آنها را خلق کرده‌اند، مراسمی نمادین انجام می‌دهند. با این حال، یک نظریه این است که ژئوگلیف صحرای آتاکاما در کنار این هدف آیینی، هدفی عملی داشته است.

برخی از محققان معتقدند که زمین نگاره های یافت شده در صحرای آتاکاما نقش مهمی در شبکه حمل‌ونقلی که تمدن‌های بزرگ آمریکای جنوبی را به هم متصل می‌کند، بازی کرده‌اند. کاروان‌های لاما برای پیوند این تمدن‌ها ضروری بودند و ژئوگلیف‌های صحرای آتاکاما احتمالاً اطلاعات مهمی را برای بقای این کاروان‌ها در یکی از خشک‌ترین بیابان‌های جهان ارائه می‌کردند.

از آنجا که کاروان های لاما برای ارتباط تمدن های آمریکای جنوبی مهم بودند، زمین نگاره های صحرای آتاکاما ممکن است اطلاعات حیاتی برای بقای این کاروان ها در خشک ترین بیابان جهان داشته باشند. بنابراین، زمین نگاره ها ممکن است نشان داده باشند که در کجا می توان دشت های نمکی، منابع آب و علوفه حیوانات را یافت. در واقع، بسیاری از ژئوگلیف ها نشان دهنده کاروان های لاما هستند و این کاروان ها توسط وقایع نگاران اسپانیایی نیز گزارش شده است. با این حال، هیچ تجهیزات کاروانی در خود بیابان یافت نشده است، بنابراین تفسیر ژئوگلیف ها قابل بحث است.