به گزارش خبرنگار آفتاب نو، پارتنر مفهوم گسترده ای دارد و بسته به نوع ارتباط و محیطی که در آن استفاده می شود، می تواند معانی و نقش های متفاوتی را به خود بگیرد.
فرق همسر با پارتنر چیست؟
تفاوت‌های ظریفی بین همسر و پارتنر وجود دارد، هرچند که این دو واژه گاهی به جای هم به کار می روند؛ اما در بافت اجتماعی و فرهنگی معانی مختلفی دارند.
۱. همسر
“همسر” معمولا به کسی گفته می‌شود که فرد از طریق ازدواج رسمی با او زندگی مشترک دارد. این اصطلاح به‌ویژه در جوامعی که ساختار خانواده و ازدواج سنتی‌تر هستند، بیشتر به‌کار می‌رود و نشان دهنده رابطه‌ای است که از نظر قانونی و اجتماعی به رسمیت شناخته شده است. همسر بودن به تعهد قانونی، حقوق و مسئولیت های مشخصی مرتبط است؛ مثلاً حق و حقوقی که در مورد ارث، تصمیم‌گیری‌های مالی و زندگی مشترک به هر دو طرف تعلق می‌گیرد.
۲. پارتنر
“پارتنر” (شریک زندگی) به فردی اشاره دارد که با کسی در یک رابطه عاطفی، عاشقانه یا حتی زندگی مشترک است، اما الزاماً نیازی به ازدواج رسمی ندارد. این کلمه در جوامع غربی و در روابط مدرن بیشتر رایج است و می‌تواند طیف گسترده‌ای از روابط را شامل شود، از دوستی‌های بلند مدت و روابط بدون ازدواج رسمی گرفته تا افرادی که تصمیم دارند زندگی مشترک داشته باشند اما به هر دلیل ازدواج نکنند.
تفاوت های اصلی:
تعهد قانونی: همسر از نظر قانونی به عنوان شریک زندگی شناخته می‌شود و حقوق و مسئولیت‌های قانونی دارد، اما پارتنر الزاماً چنین تعهد قانونی‌ای ندارد مگر اینکه رابطه به طور رسمی ثبت شده باشد.
بافت اجتماعی: اصطلاح “همسر” در بافت‌های اجتماعی و فرهنگی سنتی و رسمی‌تر به‌کار می‌رود، در حالی که “پارتنر” بیشتر در جوامع و شرایطی استفاده می‌شود که به روابط آزاد و متنوع‌تر توجه دارند.
نوع رابطه: پارتنر می‌تواند کسی باشد که فرد با او یک رابطه نزدیک، عاطفی و عاشقانه دارد، حتی بدون ازدواج رسمی. اما همسر به‌طور سنتی به کسی گفته می‌شود که فرد با او ازدواج کرده و یک تعهد رسمی و قانونی نسبت به او دارد.
در کل، همسر نوعی پارتنر است که رابطه با او به رسمیت شناخته شده و حقوق قانونی دارد، اما پارتنر می‌تواند بدون این تعهدات رسمی و قانونی نیز در زندگی مشترک یا رابطه عاشقانه باشد.
وظایف همسر چیست؟
وظایف همسر مشابه وظایف یک پارتنر است، اما به دلیل تعهدات قانونی و رسمی که ازدواج به همراه دارد، در برخی از موارد شامل مسئولیت‌های بیشتری است. در بسیاری از فرهنگ‌ها، وظایف همسران علاوه بر تعهدات عاطفی و اخلاقی، مسئولیت‌های اجتماعی و قانونی را نیز دربرمی‌گیرد. در ادامه به برخی از وظایف اصلی همسران در زندگی مشترک اشاره می‌کنم:
۱. تعهد و وفاداری
وفاداری از اصلی‌ترین وظایف همسران است. زندگی مشترک مبتنی بر اعتماد و تعهد است، و هر همسر باید متعهد به رابطه باشد و به حفظ پیوند عاطفی و وفاداری نسبت به شریک زندگی خود پایبند بماند. این تعهد نشان‌دهنده احترام به رابطه و ارزش‌گذاری بر آن است.
۲. حمایت عاطفی و همدلی
همسران باید در همه شرایط، اعم از خوشی و سختی، پشتیبان و همراه یکدیگر باشند. حمایت عاطفی شامل همدلی، گوش دادن به دغدغه‌ها و نگرانی‌ها، و ایجاد محیطی است که همسر بتواند به راحتی احساسات و مشکلات خود را با دیگری در میان بگذارد. این حمایت عاطفی یکی از ارکان مهم برای ایجاد پیوند عمیق و پایدار است.
۳. تقسیم وظایف و مسئولیت ها
زندگی مشترک با مسئولیت‌های زیادی همراه است، مانند کارهای خانه، مراقبت از فرزندان (در صورت وجود)، و مدیریت مالی خانواده. همسران باید وظایف و مسئولیت‌ها را به صورت منصفانه تقسیم کنند تا تعادل در زندگی برقرار شود و هر دو طرف احساس کنند که به نقش‌ها و وظایفشان احترام گذاشته می‌شود.
۴. مدیریت مالی و همکاری اقتصادی
همسران باید در مدیریت مالی و برنامه‌ریزی اقتصادی خانواده مشارکت کنند. این می‌تواند شامل تصمیم‌گیری در مورد پس‌انداز، سرمایه‌گذاری، و مدیریت مخارج زندگی باشد. همسران موفق درک می‌کنند که همیاری مالی به استقلال و رفاه هر دو طرف کمک می‌کند.
۵. حمایت در دستیابی به اهداف شخصی و مشترک
هر همسر باید از پیشرفت و موفقیت‌های فردی و اهداف زندگی شریک خود حمایت کند. این به معنای تشویق همسر به دستیابی به اهداف شغلی، تحصیلی یا شخصی است. علاوه بر این، همسران باید اهداف مشترکی برای آینده تعیین کنند و با همکاری و برنامه‌ریزی، برای رسیدن به آن تلاش کنند.
۶. ارتباط مؤثر و حل تعارضات
توانایی گفتگو و حل تعارضات یکی از مهم‌ترین وظایف همسران است. مشکلات و اختلاف‌نظرها در هر رابطه‌ای طبیعی هستند، اما مهارت در حل آنها به روش سالم و سازنده، پایه‌های یک رابطه موفق را می‌سازد. همسران باید بتوانند به‌صورت صادقانه و بدون قضاوت با یکدیگر صحبت کنند و برای یافتن راه‌حل‌های مشترک تلاش کنند.
۷. ابراز عشق و توجه
ابراز محبت و توجه به همسر برای تداوم رابطه و حفظ پیوند عاطفی ضروری است. گفتن کلمات محبت‌آمیز، نشان دادن عشق از طریق رفتارها و توجه به نیازهای همسر از جمله وظایف مهم هر یک از همسران است. این اعمال محبت‌آمیز باعث افزایش احساس امنیت و رضایت در رابطه می‌شود.
۸. حمایت در تربیت فرزندان (در صورت وجود)
در صورتی که زوج‌ها فرزند داشته باشند، هر دو همسر باید در تربیت و مراقبت از فرزندان همکاری کنند. این شامل تقسیم مسئولیت‌های والدینی، آموزش و پرورش فرزندان، و ایجاد محیطی سالم و امن برای رشد آنها است. تربیت فرزندان به همکاری و هم‌فکری هر دو همسر نیاز دارد و می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
۹. احترام به استقلال فردی
حتی در زندگی مشترک، هر فرد نیاز به حفظ استقلال و علایق شخصی خود دارد. همسران باید به یکدیگر اجازه دهند که برای علایق و فعالیت‌های شخصی خود زمان بگذارند و از وابستگی بیش از حد جلوگیری کنند. این احترام به استقلال فردی باعث رشد و توسعه فردی هر یک از همسران می‌شود.
۱۰. حل مسائل مالی و مدیریت بحران
در مواقع بحرانی مانند بیکاری، بیماری یا مشکلات مالی، همسران باید با هم همکاری کنند تا بتوانند از این شرایط عبور کنند. توانایی همکاری و حمایت در چنین شرایطی نشان‌دهنده استحکام رابطه و تعهد واقعی به زندگی مشترک است.
وظایف پارتنر چیست؟
وظایف یک پارتنر (شریک زندگی) بسته به نوع رابطه، انتظارات دو طرف و فرهنگ‌های مختلف می‌تواند متفاوت باشد، اما برخی وظایف و مسئولیت‌های کلی وجود دارند که در بیشتر روابط برای ایجاد یک رابطه سالم و پایدار اهمیت دارند. در زیر به چند مورد از این وظایف اشاره می‌کنیم:
۱. حمایت عاطفی
یکی از مهم‌ترین وظایف یک پارتنر، حمایت عاطفی است. این به معنای گوش دادن به نگرانی‌ها و نیازهای طرف مقابل، همدلی، و ایجاد فضایی است که هر دو بتوانند احساسات خود را به راحتی بیان کنند. پارتنرها باید بتوانند در مواقع سختی کنار یکدیگر باشند و به‌جای قضاوت، به همدیگر احساس امنیت بدهند.
۲. احترام به استقلال و مرزهای شخصی
پارتنر خوب کسی است که علاوه بر نزدیک بودن، به فضای شخصی و استقلال طرف مقابل احترام بگذارد. هر فرد در یک رابطه، نیاز دارد که زمانی برای خودش و برای علایق شخصی‌اش اختصاص دهد. یک پارتنر باید به این نیاز احترام بگذارد و با درک و پذیرش این موضوع، از ایجاد فشار عاطفی یا وابستگی افراطی پرهیز کند.
۳. صداقت و اعتمادسازی
صداقت پایه و اساس هر رابطه سالم است. پارتنرها باید به هم اعتماد داشته باشند و به این اعتماد پایبند بمانند. این به معنای این است که از دروغ گفتن و پنهان‌کاری پرهیز کنند و مسائل را صادقانه با یکدیگر در میان بگذارند. پارتنرهای قابل اعتماد، رابطه‌ای قوی‌تر و عمیق‌تر دارند.
۴. پشتیبانی در اهداف و آرزوهای فردی و مشترک
یک پارتنر خوب از رشد و پیشرفت طرف مقابل حمایت می‌کند و او را در مسیر رسیدن به اهداف و رویاهایش تشویق می‌کند. همچنین، در کنار اهداف شخصی، پارتنرها باید اهداف و برنامه‌های مشترک داشته باشند و برای دستیابی به آنها همکاری کنند. این همکاری شامل برنامه‌ریزی مالی، مسئولیت‌های زندگی و حتی برنامه‌ریزی برای آینده می‌شود.
۵. مدیریت تعارضات و حل مشکلات
تعارض و اختلاف نظر در هر رابطه‌ای طبیعی است، اما پارتنرها باید توانایی مدیریت این تعارضات را به‌صورت سازنده داشته باشند. این به معنی داشتن صبر، مهارت‌های گفت‌وگوی موثر و تلاش برای حل مسائل بدون توهین یا خشم است. اگر بتوانند با احترام و درک به مشکلات بپردازند، رابطه‌شان پایدارتر و قوی‌تر می‌شود.
۶. تقسیم وظایف و مسئولیت‌ها
در زندگی مشترک، تقسیم وظایف و مسئولیت‌ها می‌تواند به کاهش فشار و استرس کمک کند. هر پارتنر باید مسئولیت‌هایی را برعهده بگیرد و با همکاری در کارهای روزمره زندگی، باعث بهبود کیفیت زندگی مشترک شود. این وظایف می‌توانند شامل کارهای خانه، مراقبت از فرزندان، یا حتی مدیریت مالی باشند.
۷. ابراز محبت و عشق
ابراز محبت و عشق از اهمیت بسیاری برخوردار است. گاهی اوقات ساده‌ترین اعمال، مانند گفتن کلمات محبت‌آمیز، لمس و بوسه، یا گذراندن زمان باکیفیت با یکدیگر، می‌تواند نشان‌دهنده علاقه و محبت عمیق باشد. این ابراز محبت باعث تقویت پیوند عاطفی بین پارتنرها می‌شود.
۸. تعهد به رابطه
تعهد یعنی هر دو نفر به رابطه و به همدیگر پایبند باشند و به دنبال رشد و بهبود آن باشند. این تعهد می‌تواند به معنای گذشت و فداکاری در برخی مواقع باشد و نشان می‌دهد که هر دو طرف ارزش رابطه‌شان را درک می‌کنند.
۹. تشویق و پشتیبانی در زمان‌های دشوار
پارتنر باید در مواقع سختی و بحران، پشتیبان طرف مقابل باشد و به او کمک کند که بتواند با شرایط سخت کنار بیاید. این همراهی در زمان‌های دشوار نشانه عشق و تعهد است و باعث تقویت رابطه می شود.
جدول مقایسه ای از وظایف همسر و پارتنر
در ادامه، یک جدول مقایسه‌ای از وظایف همسر و پارتنر آورده شده است. این جدول تفاوت‌ها و شباهت‌های وظایف هر دو را به‌طور کلی نشان می‌دهد:
| وظایف/ویژگی‌ها | همسر | پارتنر |
|---|---|---|
| تعهد قانونی | دارد؛ شامل مسئولیت‌ها و حقوق قانونی ازدواج | ندارد، مگر در مواردی که رابطه ثبت شده باشد |
| وفاداری و تعهد عاطفی | بله؛ ضروری و مهم | بله؛ ضروری اما الزاماً قانونی نیست |
| حمایت عاطفی | بله؛ یکی از پایه‌های زندگی مشترک | بله؛ یکی از ارکان رابطه عاطفی |
| تقسیم وظایف روزمره | معمولاً شامل تقسیم کارهای خانه و مسئولیت‌ها | بله، به شکل توافقی، بسته به شرایط |
| مدیریت مالی مشترک | بله؛ معمولاً مدیریت مالی خانواده بر عهده همسران است | بسته به توافق دو طرف؛ ممکن است استقلال مالی داشته باشند |
| برنامه‌ریزی برای آینده | بله؛ شامل اهداف بلندمدت مانند خرید خانه، تربیت فرزندان و … | بله، اما ممکن است به اندازه همسر رسمی نباشد |
| همراهی در تربیت فرزندان | بله؛ جزو وظایف مهم همسران | بستگی به تصمیم و شرایط طرفین دارد |
| ارتباط مؤثر و حل تعارضات | بله؛ حل تعارضات به‌طور مؤثر ضروری است | بله؛ برای پایداری رابطه حیاتی است |
| ابراز محبت و توجه | بله؛ جزء اصلی رابطه زناشویی | بله؛ جزء اصلی رابطه عاطفی و احساسی |
| حمایت در بحران‌ها | بله؛ همسران باید در شرایط بحرانی کنار هم باشند | بله؛ انتظار می‌رود پارتنر نیز حمایت کند |
| حفظ استقلال فردی | بله؛ مهم است هر فرد استقلال خود را حفظ کند | بله؛ اهمیت دارد و به رشد فردی کمک می‌کند |
| مسئولیت های اجتماعی | بله؛ همسران به‌عنوان خانواده مورد توجه جامعه هستند | بستگی به عرف و توافقات دارد؛ الزام اجتماعی کمتری دارد |
تأثیرات حضور شخص سوم در زندگی مشترک و مشکلات ناشی از آن
| شماره | مشکل | توضیحات | تأثیر بر زندگی مشترک |
|---|---|---|---|
| ۱ | خیانت و بی‌اعتمادی | رابطه خارج از ازدواج به ایجاد احساس خیانت و بی‌اعتمادی منجر می‌شود. | از بین رفتن اعتماد و صمیمیت، تضعیف بنیان رابطه |
| ۲ | بروز احساسات منفی | حسادت، خشم و سرخوردگی را در همسر به وجود می‌آورد. | ایجاد رنجش و خصومت، کاهش عاطفه و صمیمیت بین زوجین |
| ۳ | کاهش توجه و زمان | زمان و توجه به همسر کمتر شده و فرد توجه خود را به پارتنر معطوف می‌کند. | ایجاد احساس تنهایی و بی‌توجهی در همسر، کاهش کیفیت زندگی مشترک |
| ۴ | مشکلات مالی | هزینه‌های رابطه خارج از ازدواج می‌تواند به فشار مالی بر خانواده منجر شود. | کاهش منابع مالی خانواده، ایجاد نگرانی و اختلافات مالی |
| ۵ | پنهان‌کاری و دروغ | فرد برای پنهان کردن رابطه به دروغ‌گویی و پنهان‌کاری می‌پردازد. | تضعیف اعتماد و احترام متقابل |
| ۶ | از دست رفتن ارتباط عاطفی | انرژی و توجه عاطفی فرد به شخص سوم معطوف می‌شود. | فاصله گرفتن عاطفی از همسر، تضعیف رابطه عاطفی |
| ۷ | تاثیرات منفی بر فرزندان | فرزندان ممکن است شاهد مشکلات خانوادگی باشند یا احساس ناامنی کنند. | مشکلات روانی و عاطفی برای فرزندان، افزایش تنش در خانواده |
| ۸ | فشار و مشکلات اجتماعی | حضور شخص سوم ممکن است باعث مشکلات اجتماعی و شرمساری شود. | ایجاد مشکلات اجتماعی و خانوادگی، احتمال از دست دادن حمایت اجتماعی |
| ۹ | احتمال طلاق و جدایی | از دست رفتن اعتماد و احترام می‌تواند به تصمیم‌گیری برای جدایی منجر شود. | احتمال بالای طلاق و جدایی |
| ۱۰ | مشکلات قانونی و حقوقی | در برخی کشورها، رابطه خارج از ازدواج ممکن است مشکلات حقوقی به همراه داشته باشد. | طرح دعاوی قانونی، مشکلات حقوقی و خانوادگی |
۱. خیانت و بی‌اعتمادی
وقتی یکی از زوجین رابطه‌ای خارج از ازدواج برقرار می‌کند، معمولاً احساس خیانت و بی‌اعتمادی شدیدی در طرف دیگر ایجاد می‌شود. این موضوع می‌تواند بنیان رابطه را تضعیف کرده و باعث از بین رفتن اعتماد و صمیمیت بین زوجین شود.
۲. بروز احساسات منفی در زندگی مشترک
وجود یک پارتنر دیگر می‌تواند حسادت، خشم، و سرخوردگی را در شریک زندگی ایجاد کند. این احساسات به‌مرور زمان باعث ایجاد رنجش و خصومت در رابطه شده و روابط عاطفی و جنسی بین زوجین را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
۳. کاهش توجه و زمان برای همسر
داشتن یک پارتنر خارج از ازدواج معمولاً باعث می‌شود که زمان و توجه کمتری به همسر داده شود. این موضوع می‌تواند منجر به احساس تنهایی و بی‌توجهی در همسر شود، و به کاهش کیفیت زندگی مشترک منجر شود.
۴. ایجاد مشکلات مالی
رابطه با شخص سوم گاهی باعث ایجاد فشار مالی اضافی می‌شود. خرج کردن پول برای پارتنر دیگر می‌تواند به کاهش منابع مالی خانواده بیانجامد و حتی باعث نگرانی‌ها و اختلافات مالی بین زوجین شود.
۵. پنهان‌کاری و دروغ
برای پنهان کردن رابطه با شخص سوم، معمولاً فرد به دروغ‌گویی و پنهان‌کاری روی می‌آورد. این رفتارها، در صورت فاش شدن، می‌توانند به‌شدت به اعتماد و احترام متقابل در زندگی مشترک آسیب بزنند.
۶. از دست رفتن ارتباط عاطفی
در چنین شرایطی، معمولاً فرد انرژی و توجه عاطفی خود را به شخص سوم معطوف می‌کند. این موضوع می‌تواند باعث تضعیف و از دست رفتن ارتباط عاطفی با همسر شده و فاصله‌ای عمیق بین زوجین ایجاد کند.
۷. تأثیرات منفی بر فرزندان
اگر زوج دارای فرزند باشند، مشکلات ناشی از حضور شخص سوم می‌تواند به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم بر فرزندان تاثیر بگذارد. آنها ممکن است احساسات منفی و ناامنی را در خانواده تجربه کنند و حتی در آینده دچار مشکلات روانی و عاطفی شوند.
۸. فشار و مشکلات اجتماعی
وجود شخص سوم در زندگی یک فرد متاهل ممکن است باعث شرمساری و مشکلات اجتماعی شود. در صورتی که این موضوع فاش شود، خانواده و جامعه ممکن است به شکل منفی به این مسئله واکنش نشان دهند و فرد را دچار مشکلات اجتماعی و خانوادگی کنند.
۹. احتمال طلاق و جدایی
یکی از مهم‌ترین و مخرب‌ترین نتایج حضور یک پارتنر خارج از ازدواج، احتمال طلاق و جدایی است. وقتی اعتماد و احترام بین زوجین از بین برود، ترمیم رابطه بسیار دشوار می‌شود و ممکن است به تصمیم‌گیری برای جدایی منجر شود.
۱۰. مشکلات قانونی و حقوقی
در برخی کشورها و فرهنگ‌ها، داشتن رابطه خارج از ازدواج می‌تواند عواقب حقوقی به همراه داشته باشد. این موضوع ممکن است به طرح شکایت‌های قانونی، دعاوی طلاق، یا مشکلات حقوقی دیگر منجر شود.
راهکارهای پیشنهادی
برای جلوگیری از مشکلاتی که ممکن است با حضور شخص سوم در زندگی مشترک ایجاد شود، بهتر است زوجین به جای پنهان‌کاری، مشکلات و نیازهای خود را به شکلی باز و صادقانه با هم در میان بگذارند. مشاوره زوج‌درمانی نیز می‌تواند به حل مشکلات و بازگرداندن اعتماد و صمیمیت در رابطه کمک کند.
انواع اصلی مفهوم پارتنر
۱. پارتنر تجاری (Business Partner)
در دنیای کسب‌وکار، “پارتنر” به کسی یا شرکتی گفته می‌شود که با سازمان یا فرد دیگری همکاری می‌کند تا به اهداف اقتصادی مشترک دست یابد. این نوع پارتنرشیپ می‌تواند به چندین شکل باشد، از جمله:
شراکت سرمایه‌گذاری: دو یا چند شرکت یا فرد در تأمین مالی و منابع لازم برای یک پروژه یا کسب‌وکار شریک می‌شوند.
شراکت استراتژیک: همکاری بین دو شرکت که تخصص‌ها، محصولات، یا خدماتشان مکمل یکدیگر هستند. این نوع شراکت معمولاً برای تقویت بازار و افزایش ارزش رقابتی است.
شراکت در توزیع و فروش: گاهی اوقات شرکت‌ها با هم همکاری می‌کنند تا محصولات و خدمات یکدیگر را در بازارهای جدید معرفی کرده و به فروش برسانند.
۲. پارتنر در زندگی شخصی (شریک عاطفی)
در روابط عاطفی و زندگی شخصی، “پارتنر” به کسی گفته می‌شود که یک رابطه احساسی یا عاشقانه با فرد دیگر دارد و در بسیاری از امور زندگی همراه و همدل اوست. پارتنر در این حالت می‌تواند به موارد زیر اشاره داشته باشد:
همسر: کسی که از طریق ازدواج یا تعهد رسمی و بلندمدت شریک زندگی است.
شریک عاطفی یا دوستی بلندمدت: افرادی که بدون ازدواج رسمی، یک رابطه احساسی قوی دارند و در بسیاری از امور زندگی شریک یکدیگر هستند.
۳. پارتنر ورزشی (Sports Partner)
در ورزش‌های دو نفره یا گروهی مانند تنیس، بدمینتون یا رقص های حرفه ای، پارتنر به هم‌بازی یا همکار فرد در ورزش اشاره دارد. این نوع پارتنر به داشتن هماهنگی، تمرین مشترک و برنامه ریزی برای کسب بهترین نتیجه نیاز دارد. داشتن یک پارتنر خوب در ورزش‌های دو نفره، مهارت و عملکرد فردی را بالا می‌برد و شانس موفقیت تیم را افزایش می دهد.
۴. پارتنر در پروژه ها و تیم های کاری
در محیط‌های کاری و پروژه‌های تیمی، “پارتنر” به فرد یا افرادی اشاره دارد که در دستیابی به یک هدف یا انجام پروژه‌ای مشخص با هم همکاری می‌کنند. برای مثال:
همکار در پروژه: در بسیاری از شرکت‌ها، کارمندان به عنوان پارتنر در پروژه‌های خاص با هم کار می‌کنند و وظایف خاصی را به عهده دارند.
تیم‌های مشترک در سازمان ها: سازمان ها ممکن است بین بخش‌های مختلف تیم‌های مشترکی را تشکیل دهند که پارتنرهای کاری یکدیگر هستند.
۵. پارتنر در دنیای فناوری و صنعت دیجیتال
در صنعت فناوری و دیجیتال، پارتنرشیپ‌ها اغلب میان شرکت‌های نرم‌افزاری، ارائه‌دهندگان خدمات و پلتفرم‌های دیجیتال شکل می‌گیرد. مثلاً:
پارتنرهای API و توسعه‌دهنده: شرکت‌ها ممکن است با پلتفرم‌های دیگر همکاری کنند تا از طریق APIها و یکپارچگی‌های مختلف، خدماتی یکپارچه و کارآمد ارائه دهند.
پارتنر فروش و بازاریابی دیجیتال: شرکت‌های بزرگ فناوری ممکن است با شرکت‌های کوچک‌تر برای تبلیغات و افزایش فروش همکاری کنند.
