مشخص بود پرسپولیس از نظر جسمانی و تاکتیکی تیم بهتری است؛ استقلالی‌ها رمق بازی نداشتند، نمی‌دانم دلیلش فشار سرمربی است یا اتفاقات حاشیه‌ای!

در ادامه برنامه های بررسی دربی ۱۰۴ استقلال – پرسپولیس که با برتری یک گله سرخ پوشان در اراک همراه شد، از اردلان آشتیانی، کارشناس فوتبال دعوت کردیم تا با حضور در آفتاب نو از مباحث فنی دربی بگوید.

این برنامه را می بینید و می خوانید:

در طول هفته روند پرسپولیس را همه بررسی کردند و مشخص بود پرسپولیس چه از نظر تاکتیکی و چه از نظر آمادگی جسمانی تیم بهتری است. اگر بازی را بررسی کنیم، ۵ دقیقه اول بازی استقلال فشار آورد اما هرچه از زمان بازی گذشت، استقلال بیشتر عقب رفت و این اجازه را به پرسپولیس داد تا از فولبک هایش در حمله بیشتر استفاده کند. با حفظ توپی که پرسپولیس در یک سوم میانی انجام می داد، باعث شد مدافعان چپ و راستش به راحتی به حمله اضافه شوند. ما جلوی آلومینیوم ندیدیم فرشاد فرجی به راحتی ارسال داشته باشد اما مقابل استقلال بارها این اتفاق رخ داد و فرجی راحت ارسال کرد. به نظر من میلاد محمدی بهترین بازیکن زمین بود. پشت هم اوورلپ می کرد. به خوبی هم با حضور وحید امیری و میلاد محمدی در آن سمت کانال کناری استقلال بسته شد. در طول ۹۰ دقیقه به غیر از آن پنالتی که رامین رضاییان داد چیز دیگری از او ندیدیم.

مسعود ریگی هم خیلی خوب بود. از پست خودش خارج می شد و در نیم فضاها حرکت می کرد. در پرس پرسپولیس هم کمک زیادی می کرد. اینها باعث شده پرسپولیس تیم بهتری شود.

از آن سمت ماجرا استقلال را بگوییم. زمانی که توپ را از دست می دادند اصلا در آن موقعیت قرار نمی گرفتند که پرسپولیس را پرس کنند و توپ را پس بگیرند. به سرعت برمی گشتند به زمین خودی، دفاع چند لایه ایجاد می کردند و بین توپ و دروازه قرار می گرفتند. این باعث می شد در زمانی که توپ را پس می گرفتند نتوانند روی زمین بازیسازی کنند و بلند توپ ها را می فرستادند که این نوع بازیسازی ریسک دارد و به احتمال زیاد توپ بلند به حریف می رسد.

جدای از تعویض های دیرهنگام جواد نکونام، می بینیم که روی صحنه گل پرسپولیس بازیکنان استقلال کاملا خسته بودند. می توانست زودتر کانال های کناری را تغییر دهد. استفاده از دبل فولبک یعنی بازی دادن همزمان به ابوالفضل جلالی و میلاد زکی پور هم جواب نداد در سیستم سه دفاعه استقلال. به قدری هم خسته بودند که توان نداشتند برگردند. توپ را از دست دادند، ایوب العملود اضافه شد و منجر به پنالتی شد. چند دقیقه قبل هم پرسپولیس مشابه همین روش را پیاده کرد و موقعیت ساخت با ارسال ایوب. خوب جواد نکونام می توانست تعویض کند و با بستن آن کانال اجازه موقعیت سازی به پرسپولیس ندهد. درست است که دفع سید حسین حسینی اشتباه بود ولی بازیکنان استقلال نتوانستند برگردند و دفاع کنند.

این نوع بازی استقلال که اصلا علاقه به پرس سریع برای بازپس گیری توپ ندارد، از نقاط ضعف بارز استقلال است.

وقتی هوادارا این صحنه را می برد اینطور برداشت می کند که استقلال عطش برد و مبارزه را ندارد. این عجیب بود چرا که دربی برای هواداران استقلال بازی مرگ و زندگی بود برای جواد نکونام بود. چرا استقلال اینطور بازی کرد؟ همه انتظار داشتند این تیم به آب و آتش بزند.

فکر می کنم به خاطر مسائل حاشیه ای، فشار روی بازیکنان خیلی زیاد است. اینجا مسائل روحی و روانی مهم می شود. یک زمانی می بینید یک مربی بازیکن را از لحاظ روحی روانی طوری بالا می برد که بهترین عملکردش را نشان بدهد، یک زمانی هم برعکس می شود. مثلا ما می بینیم مربی ای بازیکن جوان را می آورد و ارتقا می دهد. مثلا آرسن ونگر این کار را می کرد. برانکو هم در پرسپولیس به خوبی از بازیکنانش بازی می گرفت. در استقلال اما بازیکنان استقلال در شرایط روحی و روانی خوبی نبودند، حالا من نمی دانم فشار از طرف سرمربی است یا به خاطر مسائل حاشیه ای چنین اتفاقی رخ داده. این مسائل تاثیر زیادی روی بازیکن می گذارد. استقلالی ها رمق بازی کردن نداشتند.