با گذشت بیش از ۱۳ ماه از آغاز جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه که در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) آغاز شد، جهان نظارهگر آخرین مورد نسل‌کشی روی‌داده در زمین است؛ نسل‌کشی که اگرچه ازسوی رژیم صهیونیستی انجام می‌شود، اما شرکای متعددی دارد که نه‌تن‌ها تامین‌کننده تسلیحات و توجیه‌کننده جنایت‌ها هستند، بلکه تازه‌ترین مورد از فهرست بلند تاریخ نسل‌کشی‌ها محسوب می‌شود.
جست‌وجویی در تاریخ نسل‌کشی از روآندا تا سربرنیتسا، از نامیبیا تا روهینگیا، نشان می‌دهد که عاملان این جنایت‌ها ابزار‌های مشابهی را مورد استفاده قرار می‌دهند و در ادوار مختلف به دیگر همتایان خود نیز در ارتکاب این جنایت یاری می‌رسانند.
همان‌طور که گزارش‌ها، اسناد و موضع‌گیری‌های رسمی کشور‌های مختلف نشان می‌دهند، علاوه بر آمریکا به‌عنوان شریک اصلی و حامی شماره یک رژیم صهیونیستی در ارتکاب جنایت‌های یک سال اخیر این رژیم علیه فلسطین، برخی از کشور‌های اروپایی ازجمله آلمان نیز در این جنایت سهم و در نتیجه مسئولیت دارند.
آلمان، مدعی حقوق بشر با کارنامه سیاه نقض این حقوق در نقاط مختلف جهان، بیش از آنکه همدست رژیم صهیونیستی در ارتکاب جنایت نسل‌کشی باشد، استادی تاریخی برای صهیونیست‌ها محسوب می‌شود.
نگاهی به تاریخ نسل‌کشی آلمان
آلمان عامل اجرای نخستین جنایت نسل‌کشی در قرن بیستم بوده است؛ زمانی که مردم کشور نامیبیا، مستعمره خود را از راه‌های مختلف ازجمله تحمیل گرسنگی و تشنگی، جلوگیری از رسیدن غذای کافی، کار اجباری، بردگی، تجاوز جنسی، قطع اعضا و انجام آزمایش‌های پزشکی بر روی ساکنان این سرزمین ثروتمند هدف قرار داد تا دارایی‌ها، املاک، اموال و زمین‌های ساکنان نامیبیا را از آن خود کند.
شمار کسانی که از این جنایت تاریخی آلمان اطلاعی داشته باشند، با گذر زمان کم و کمتر می‌شود؛ از این رو، اکنون جهان آلمان را عمدتا با تکنولوژی‌های پیشرو و پیشگامش می‌شناسد و تردیدی وجود ندارد که این کشور از مدعیان تکنولوژی نه فقط در اروپا بلکه در عرصه بین‌المللی است.
با در نظر داشتن واقعیت خوی استعماری و استکباری آلمان جای تردیدی نیست که این کشور با استفاده از ظرفیت تکنولوژی خود وارد رقابتی جدی با همتایانش در آغاز و پیشبرد جنایت نسل‌کشی شده است؛ مطالعه تاریخ به‌خوبی آشکار می‌کند که این کشور یکی از پایه‌های مستقیم یا غیرمستقیم جنایت‌های نسل‌کشی در بخش‌های مختلف جهان بوده است.
آلمان به‌عنوان تامین‌کننده تسلیحات رژیم صدام در دهه ۱۹۸۰، در جنایت‌های هشت ساله آن علیه ایران با حدود ۲۰۰ هزار قربانی به‌صورت مستقیم نقش داشت؛ نسل‌کشی فراموش‌شده یا نسل‌کشی نامیبیا با دست‌کم ۱۰۰ هزار قربانی از قوم هیررو و ۱۰ هزار قربانی از قوم نامادر سال‌های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۷ یکی دیگر از مواردی است که آلمانی‌ها به‌صورت مستقیم در آن ایفای نقش کردند؛ در حال حاضر آلمان به‌عنوان دومین تامین‌کننده تسلیحات رژیم صهیونیستی نقش مهمی در تداوم نسل‌کشی در غزه دارد که طی یک سال گذشته حدود ۴۳ هزار قربانی برجای گذاشت.
موارد کمتر گفته و شنیده شده‌ای نیز از نسل‌کشی به دست آلمان وجود دارد که از جمله آنها می‌توان به کشتار ۳۰۰ هزار تانزانیایی در سال‌های ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۸ اشاره کرد.
وجه مشترک همه نسل‌کشی‌هایی که آلمان در آنها به اشکال مختلف نقش داشت، فرار این کشور از پذیرش مسئولیت و پاسخگویی بوده است؛ هرچند گذر زمان در نهایت آلمان‌ها را دست‌کم به عذرخواهی از شماری از قربانیان ناچار کرد.
آلمان پس از گذشت ۱۰۰ سال از نسل‌کشی در نامیبیا، در نهایت سه سال پیش از مردم این کشور به دلیل ارتکاب جنایت نسل‌کشی عذرخواهی کرد؛ فرانک والتر اشتاین مایر، رئیس‌جمهور آلمان سال گذشته درپی تشدید فشار‌های مقام‌های تانزانیا بر این کشور جهت پرداخت غرامت به دلیل جنایت‌های استعماری در اوایل قرن بیستم در سفر به تانزانیا ضمن ابراز شرم از جنایت‌های استعماری خواستار بخشش شد.
بی‌کیفرمانی این جنایت‌ها در کنار ماهیت تغییرناپذیر استکباری آلمان سبب شد این کشور همچنان به این رویه ادامه دهد؛ در حال حاضر آلمان نه فقط از بزرگ‌ترین تامین کننده‌های تسلیحات رژیم صهیونیستی در جنایت علیه غزه است، بلکه در کنار این رژیم در دیوان بین‌المللی دادگستری در مقابل شکایت آفریقای جنوبی از رژیم صهیونیستی به اتهام نسل‌کشی ایستاده است.
آلمان درپی مواجهه با شکایت یادشده حمایت خود را از رژیم صهیونیستی اعلام کرد و مدعی شد که اتهام نسل‌کشی به این رژیم را رد می‌کند؛ برلین همچنین آفریقای جنوبی را به سیاسی کردن موضوع نسل‌کشی متهم کرد.
این موضع آلمان سبب تعجب همگانی دست‌کم در جنوب جهانی شد، زیرا باور عمومی بر این بود که آلمان به‌عنوان کشوری که جنایت‌هایش یکی از دلایل تصویب کنوانسیون نسل‌کشی است، درک بهتری از این کنوانسیون و قواعد و مقررات مربوط به آن داشته باشد.
واکنش‌های اعتراضی به این رویکرد آلمان در سراسر کشور‌های جنوب جهانی موجی منسجم را ایجاد کرد که نشان‌دهنده ناامیدی از ادامه حیات کنوانسیون نسل‌کشی بود؛ ازجمله کشور‌هایی که در این موج اعتراضی حضوری برجسته داشتند، نامیبیا بود که تصمیم آلمان در حمایت از رژیم صهیونیستی در دیوان بین‌المللی دادگستری را تکان‌دهنده خواند.
در بیانیه رئیس‌جمهور نامیبیا به جهانیان یادآوری شده که آلمان نخستین نسل‌کشی قرن بیستم را در این کشور در سال‌های ۱۹۰۴-۱۹۰۸ انجام داد که طی آن ده‌ها هزار نامیبیایی بی‌گناه در غیرانسانی‌ترین و وحشیانه‌ترین شرایط جان باختند و عامل جنایت، هرگز تاوان آن را پرداخت نکرد.
این بیانیه همچنین با اشاره به ناتوانی آشکار آلمان در درس گرفتن از تاریخ وحشتناک خود، از برلین خواست تا در تصمیم نابهنگام خود برای مداخله به‌عنوان طرف ثالث در دفاع و حمایت از اقدام نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در مقابل دیوان بین‌المللی دادگستری تجدید نظر کند.
بیانیه یادشده تصریح کرد: آلمان به لحاظ اخلاقی نمی‌تواند تعهد خود را به کنوانسیون سازمان ملل علیه نسل‌کشی ابراز کند، یا واقعا تاوان نسل‌کشی‌ای را که در خاک نامیبیا مرتکب شده است بپردازد، در حالی که نسل‌کشی در غزه حمایت می‌کند.
نامیبیا، کشور کوچک آفریقای جنوبی با ۲.۷ میلیون نفر جمعیت که بین سال‌های ۱۸۸۴ تا ۱۹۱۹ مستعمره آلمان بود، در بیانیه کوتاه خود شکست همه‌جانبه آلمان در مقابله با گذشته ظالمانه استعماری و استاندارد‌های دوگانه آشکار در مورد نسل‌کشی را آشکار کرد.
الگوبرداری رژیم صهیونیستی از نسل‌کشی‌های انجام‌شده ازسوی آلمان
بررسی کوتاه نسل‌کشی‌های انجام‌شده ازسوی آلمان در نامیبیا و تانزانیا از یک‌سو و نسل‌کشی جاری رژیم صهیونیستی در غزه ازسوی دیگر واقعیت‌های مهمی را آشکار می‌کند.
وجه شباهت ۲ نسل‌کشی انجام‌شده ازسوی آلمان در نامیبیا و تانزانیا تحمیل گرسنگی دسته جمعی بود؛ استفاده آلمان از گرسنگی به‌عنوان ابزار جنگی بخش مهمی از تاریخ تاریک سلاح‌سازی گرسنگی را تشکیل می‌دهد.
به نظر می‌رسد که آلمان نه فقط تسلیحات لازم را برای نسل‌کشی در اختیار رژیم صهیونیستی قرار می‌دهد، بلکه به‌صورت غیرمستقیم به الگوی این رژیم در انجام جنایت نسل‌کشی تبدیل شده است؛ چراکه شواهد و اسناد و مدارک متعدد و مختلفی نشان داده و ثابت می‌کنند که رژیم صهیونیستی طی یک سال جنگ جاری علیه غزه، از گرسنگی اجباری به‌عنوان ابزار و روشی برای جنگ استفاده کرده است.
مقام‌های صهیونیستی از جمله یوآف گالانت، وزیر جنگ، ایتامار بن گویر، وزیر امنیت داخلی و اسرائیل کاتز، وزیر انرژی کابینه بنیامین نتانیاهو، در بیانیه‌های علنی، هدف خود را از محروم کردن غیرنظامیان غزه از آب و غذا و سوخت اعلام کرده و تاکید کردند که ورود کمک‌های بشردوستانه به غزه مشروط به نابودی مقاومت یا دیگر اهدافی است که این رژیم در سر می‌پروراند؛ این اهداف در رشته عملیات جنایت‌کارانه ارتش رژیم صهیونیستی نیز خود را نمایان کرده است.
نگاهی به روند تحولات یک سال گذشته شواهد متعددی را برای ادعای استفاده رژیم صهیونیستی از گرسنگی اجباری به‌عنوان یک روش جنگی علیه غزه ارائه می‌کند؛ اقدامی که در نهایت به ارتکاب جنایت جنگی منجر می‌شود.
رژیم صهیونیستی در چارچوب اجرای استراتژی عامدانه استفاده از گرسنگی به‌عنوان ابزاری برای جنگ علیه غزه، عمدا از تحویل آب، غذا و سوخت جلوگیری می‌کنند، عمدا مانع کمک‌های بشردوستانه می‌شوند، عمدا چاه‌های آب و تاسیسات آب‌رسانی را ویران می‌کنند، عمدا مناطق کشاورزی را ویران می‌کنند، عمدا جمعیت غیرنظامی را از اشیایی که برای بقای آنها ضروری است محروم می‌کنند، …
این اقدام‌ها در حالی انجام می‌شود که غزه پیش از آغاز جنگ جاری نیز به مدت ۱۷ سال تحت محاصره زمینی، هوایی و دریایی رژیم صهیونیستی قرار داشت؛ آمار‌ها در آن زمان، پیش از آغاز جنگ در اکتبر گذشته (مهر ۱۴۰۲) نشان می‌داد که ۱.۲ میلیون نفر از جمعیت ۲.۲ میلیون نفری در غزه با ناامنی حاد غذایی مواجه بوده و بیش از ۸۰ درصد جنعیت نیازمند کمک‌های بشردوستانه بودند.
استفاده عمدی رژیم صهیونیستی از گرسنگی به‌عنوان یک ابزار جنگی علیه غزه، پیامد‌های انسانی گسترده‌ای را در این منطقه ایجاد کرده است؛ در حال حاضر غزه، قحطی‌زده‌ترین مکان در سراسر جهان است که براساس اعلام کارشناسان سازمان ملل بیش از ۸۵ درصد جمعیت آن در جهنمی روبه‌وخامت اوضاع زندگی می‌کنند.
آیا آلمان در نسل کشی غزه شریک است؟
وجود اسناد و مدارک متعدد از فروش تسلیحات آلمانی به رژیم صهیونیستی جهت استفاده در نسل‌کشی غزه و موضع‌گیری مقام‌های آلمانی در حمایت از این رژیم در دیوان بین‌المللی دادگستری جای تردیدی درباره نقش داشتن ژرمن‌ها در نسل‌کشی جاری در غزه نمی‌گذارد.
نیکاراگوئه در اوایل سال جاری ضمن متهم کردن آلمان به نقض کنوانسیون‌های ژنو و نسل‌کشی، از دیوان بین‌المللی دادگستری خواست تا با صدور حکمی از آلمان بخواهد حمایت تسلیحاتی از رژیم صهیونیستی را متوقف کند؛ این کشور، برلین را به نقض کنوانسیون نسل‌کشی و قوانین جنگ در حمایت از رژیم صهیونیستی در تجاوز به نوار غزه متهم کرد.
کارشناسان در تحلیل اقدام نیکاراگوئه علیه آلمان اعلام کردند که پرونده جدید تشکیل شده در دیوان بین‌المللی دادگستری، پرسش‌های جدیدی را در مورد مسئولیت کشور‌هایی که از رژیم صهیونیستی در جنگ غزه حمایت تسلیحاتی می‌کنند، ایجاد می‌کند.
پرونده شکایت نیکاراگوئه که سومین مورد در سال جاری بود که در دیوان بین‌المللی دادگستری درباره جنگ غزه مطرح شد؛ این پرونده در قیاس با ۲ پرونده دیگر در همین رابطه گسترده‌تر است و به ۲ کنوانسیون ژنو و نسل‌کشی استناد می‌کند.
حقوقدانان متعددی نیز اعلام کردند که آلمان پس از آمریکا دومین تامین‌کننده تسلیحات رژیم صهیونیستی است؛ از این رو، می‌توان از این کشور به‌عنوان شریک نسل‌کشی در غزه یاد کرد.
منبع: میزان
+
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
