کارگران بدون این شرط قراردادشان را کنسل نکنند

صد آنلاین | فسخ قرارداد کار از طرف کارگر با عنوان استعفا شناخته می شود اما می تواند افزون بر آن باشد. استعفای کارگر طبق بند (و) ماده ۲۱، یکی از روش های قانونی برای خاتمه قرارداد کار است. علاوه بر استعفا، فسخ قرارداد در ماده (ز) این ماده بیان شده است.برای خدمات بیشتر به سامانه برخط لایحه نویسی و شکایت کارگران از کارفرمایان به نشانی مراجعه کنید.

در ماده ۲۷ قانون کار سه حالت کلی را برای فسخ قرارداد کار از طرف کارفرما بیان کرده است. این سه حالت عبارتند از: قصور کارگر در انجام وظایفی که به او محول شده است؛ نقض آیین نامه انضباطی از طرف کارگر پس از تذکرات کتبی؛ اخذ نظر مثبت شورای اسلامی یا انجمن صنفی. البته این فسخ باید همراه با پرداخت حقوق و مطالبات معوقه و همچنین حق سنوات کارگر، از طرف کارفرما باشد.

برخی از مثال های قصور کارگر عبارتند از: سهل انگاری در انجام درست و به موقع وظایف، عدم رعایت مقررات ایمنی و بهداشت کار، نافرمانی و عدم اجرای دستورات کارفرما، غیبت، بی نظمی در ورود و خروج، رفتارهای نادرست اخلاقی مانند خشونت، سرقت، بر هم زدن نظم محل کار.

 

 

بنابراین عللی همچون عدم نیاز به کارگر نمی تواند دلیل قانونی برای فسخ قرارداد کار از طرف کارفرما باشد. چنین عملی خلاف مندرجات قانون کار است. توجه داشته باشید موضوع اصلاح نیروی کار به واسطه نوآوری های جدید، در بند (ح) ماده ۲۱، تحت شرایطی امکان پذیر شده است.

 

 

علاوه بر مواردی که در ماده ۲۷ به کارفرما اجازه فسخ می دهد، مفاد دیگری در سایر قوانین بر این موضوع اشاره دارند. به عنوان مثال کارفرما می تواند قرارداد کارگری را که مرتکب جرمی شده و حکم او قطعیت یافته است، فسخ نماید.

 

فسخ قرارداد کار به واسطه مفاد قرارداد کار
علاوه بر مواردی که به صورت قانونی برای فسخ قرارداد کار در ماده ۲۷ قانون کار ذکر شده است، موارد دیگری هم می توان به قرارداد کار افزود. این موارد می توانند حق فسخ یک طرفه را به کارگر یا کارفرما بدهند به شرطی که ناقض سایر قوانین کشور و موازین شرع مقدس نباشند.

 

شرایط فسخ قرارداد کار از طرف کارگر
فسخ قرارداد کار از طرف کارگر با عنوان استعفا شناخته می شود اما می تواند افزون بر آن باشد. استعفای کارگر طبق بند (و) ماده ۲۱، یکی از روش های قانونی برای خاتمه قرارداد کار است. علاوه بر استعفا، فسخ قرارداد در ماده (ز) این ماده بیان شده است.

 

کسی که به هر دلیل قصد استعفا دارد باید تقاضای خود را به صورت کتبی به کارفرما ارائه دهد. بعد از تقاضای استعفا، حداقل یک ماه باید در محل کار خود بدون غیبت حضور یابد. این تاکید از این لحاظ است که کارفرما بتواند در این مدت نیروی جایگزین بیاید. کارگر بعد از ارائه تقاضای کتبی، ۱۵ روز فرصت انصراف از استعفا خواهد داشت. در استعفا حقوق مالی و سنوات کارگر محفوظ خواهند بود.

 

ترک کار نیز از مصادیق فسخ یک طرفه از طرف کارگر محسوب می شود که بدون تشریفات قانونی انجام گرفته است. از این رو هنگام ترک کار بر خلاف استعفا، مزایای پایان کار به کارگر تعلق نمی گیرد.