ترکیب واژگان «چین» و «سلطه تولید صنعتی» امروزه برای بسیاری باورپذیر است، اما این وضعیت همیشه چنین نبوده است. این کشور پیش از این، برخلاف تصور فعلی، سازنده همه چیز محسوب نمی‌شد. اینفوگرافی زیر، تغییرات ارزش افزوده تولید صنعتی (MVA) توسط کشورها از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۳۰ را نشان می‌دهد. داده‌های این گزارش از سازمان توسعه صنعتی سازمان ملل متحد، تا نوامبر ۲۰۲۴ جمع‌آوری شده است.
اصلاحات اقتصادی و صادرات، محرک رشد چین
در سال ۲۰۰۰، چین تنها ۶ درصد از ارزش افزوده تولید صنعتی جهان را به خود اختصاص می‌داد و به راحتی توسط غول‌های تولیدی مانند ایالات متحده، ژاپن و آلمان، و همچنین سایر کشورهای با درآمد بالا پوشش داده می‌شد.
همه چیز با پیوستن چین به سازمان تجارت جهانی (WTO) در سال ۲۰۰۱ تغییر کرد؛ این اتفاق به چین معاملات تجاری بهتری با سایر اعضا داد. همزمان، دولت اقتصاد را به طور قابل توجهی گشود و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی را در چندین بخش کلیدی مجاز کرد که منجر به رشد کسب‌وکارهای جدید شد.
اصلاحات اقتصادی دهه‌های قبل که کشور را از جامعه‌ای کشاورزی به صنعتی تبدیل کرد و ترکیبی از سوسیالیسم بازار آزاد، زمینه را برای ظهور چین به عنوان تولیدکننده جهانی آماده کرده بود.
نیروی کار ماهر و گسترده که به مراتب مقرون‌به‌صرفه‌تر از کشورهای با درآمد بالا بود، رشد را شتاب بخشید. در مقطعی از اواسط دهه ۲۰۰۰، صادرات، یک سوم کامل تولید ناخالص داخلی چین را تشکیل می‌داد.
این صادرات همه چیز را در بر می‌گرفت: الکترونیک، ماشین‌آلات، کالاهای مصرفی، نساجی و حتی موارد تخصصی مانند کشتی‌سازی.
سازمان ملل پیش‌بینی می‌کند تا سال ۲۰۳۰، چین ۴۵ درصد از ارزش افزوده تولید صنعتی جهان را به خود اختصاص دهد که به طور قابل توجهی بالاتر از سهم هر کشور دیگری است. پیش‌بینی می‌شود ایالات متحده با ۱۱ درصد، در جایگاه دوم دور از دسترس قرار گیرد.
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
