محروم می کنم، پس هستم
«گدایان بهر روزی طفل خود را کور میخواهند طبیبان جملگی خلق را رنجور میخواهند گمانم مردهشویان راضیند بـر مردن مردم بنازم مطربان، کاین خلق را مسرور میخواهند» خدا را و مردم را شاهد می گیرم که هرگز مردم را رنجور نخواسته ام. اما این شعر را داشته باشید تا بگویم منظور از ارسال آن چیست.