استاد اسفندیار ایمان‌زاده از تندیس‌گران و مجسمه‌سازان برجسته ایرانی بود که چهارم تیرماه در سکوت خبری در شهرستان شهریار درگذشت و به خاک سپرده شد.
این مجسمه و پیکره‌ساز، متولد ۱۳۴۴ در شهر سلماس بود. او بعد از انقلاب به استخدام دانشکده افسری درآمد، اما مدتی بعد لذا جذب حرفه مجسمه‌سازی شد و طی سه دهه فعالیت هنری، طرح‌های ماندگار مجسمه‌سازی را اجرا کرد.
دریافت لوح تندیس کارآفرین برتر ملی در جشنواره کارآفرینان برتر ملی، کارآفرین برتر در جشنواره قهرمانان صنعت، دریافت نشان لیاقت WIPO از سازمان ملل، برگزیده به عنوان پاسدار نمونه میراث فرهنگی در اولین همایش ملی میراث فرهنگی و نسل سوم در سال ۱۳۸۱، صنعتگر نمونه دستی از طرف سازمان جهاد کشاورزی استان تهران در سال ۱۳۸۲ از جمله افتخارات او است.
ایمان‌زاده همچنین رضایت‌نامه از انجمن محققان دانشگاه هاروارد به دلیل اجرای موفقیت آمیز پروژه‌ی مشترک این دانشگاه با میراث فرهنگی در خصوص قالب‌برداری و تهیه مولاژ از همه کتیبه‌های دوره‌ی پارتی در سراسر کشور را دارد. همچنین اردیبهشت ۱۳۹۶، در آیین گشایش دوازدهمین بزرگداشت فردوسی و پاسداشت زبان فارسی که به کوشش بنیاد فردوسی انجام می‌شد، نتکوداشت این تندیس‌ساز به عنوان هنرمند فردوسی‌شناس در کنار پری صابری (کارگردان تئاتر)، منصور وفایی (نقاش قهوه‌خانه‌ای) و محسن سلیمانی (گرافیست و طراح نشان بنیاد فردوسی) برگزار شد.
مراسم تشییع این هنرمند ۱۱ صبح چهارم تیرماه در امامزاده اسماعیل (ع) شهرستان شهریار و در سکوت خبری برگزار شد.
مروری بر یک مصاحبه قدیمی ایمان‌زاده
اسفندیار ایمان‌زاده در چند سال قبل در گفت‌وگویی با ایسنا، درباره موزه‌ها و بازدید آن‌ها در ایران گفته بود: میزان بازدید از موزه در کشور ایران در مقایسه با کشور‌های دیگری همچون آلمان بسیار پایین است چرا که در برلین برای بازدید از این موزه شاهد صف‌های طولانی هستیم در صورتیکه در ایران این استقبال از موزه بسیار ضعیف است.
به گفته وی، کمی استقبال از موزه‌ها در کشور به دلایلی، چون نبود فرهنگ‌سازی و نداشتن آشنایی مردم از تاریخ، ارتباط دارد.
ایمان‌زاده در ادامه تاکید می‌کند که «وظیفه ما آشنا کردن مردم با تاریخ کشور است چرا که ملتی اگر بخواهد آینده خوبی برای خود بسازد باید اطلاع و آگاهی درستی از تاریخ و گذشته خود داشته باشد. امسال در ۴۰۰ مرکز در داخل و خارج کشور، محصولات فرهنگی توزیع می‌شود و در سال گذشته یک میلیون و ۴۰۰ هزار قطعه صنایع دستی مولاژ از آثار باستانی تولید و به علاقه‌مندان داخل و خارج از کشور عرضه شد.»
