نیمکت خالی!

بیست و سومین دوره لیگ برتر به پایان
رسید و تیم پرسپولیس قهرمان شد و تیم استقلال تهران به عنوان نایب قهرمانی دست
یافت.لیگ بیست و سوم با وجود حواشی و اشکالاتی در برنامه ریزی که جای بررسی بیشتری
دارد تا هفته پایانی از نظر رقابت شانه به شانه داغ بود و تکلیف قهرمانی تا هفته
آخر لیگ بیست و سوم مشخص نبود. فصل گذشته از نظر علاقه مندان به فوتبال جذابیت
قابل توجهی داشت و لیگ برتر یکی از بهترین فصول خود را از نظر رقابت تنگاتنگ بین
دو تیم مدعی پشت سر گذاشت. طبق معمول پس از خاتمه لیگ برتر دوباره شاهد همان
سناریوی تکراری بر روی نیمکت تیم ها بخصوص دو تیم پرسپولیس و استقلال تهران هستیم.
چند روز پس از پایان لیگ بیست و سوم، اوسمار ویرا سرمربی برزیلی پرسپولیس قراردادش
را تمدید نکرد و با دریافت یک پیشنهاد خارجی از جمع پرسپولیسی ها جدا شد تا نیمکت
تیم قهرمان بدون سرمربی بماند. از آن طرف هم تیم استقلال تهران که با جواد نکونام
سرمربی خود یک فصل پر فراز و نشیب را از نظر مدیریتی سپری کرد نیمکت اش پس از
پایان لیگ بیست وسوم خالی شد و اکنون در بلاتکلیفی بسر می برد. بطوریکه طرفداران
استقلال نمی دانند که سرمربی فصل آینده تیمشان کدام مربی است! و قرار است چه
اتفاقاتی برای هدایت تیمشان در فصل آینده رقم بخورد. نکونام در آخرین
مصاحبه خود از داشتن قرارداد ۳ ساله با باشگاه استقلال صحبت کرد اما طبق خبرها
اراده ای در مدیریت باشگاه استقلال وجود دارد که نمی خواهد نکونام به عنوان
سرمربی فصل آینده استقلال به کار خود ادامه دهد.

فراری دادن مربیان تیم های لیگ برتری
بخصوص دو باشگاه پرسپولیس و استقلال در پایان هر فصل جزیی از برنامه مدیران سرخابی
ها بوده است و ظاهرا این رسم نابجا به بخشی از برنامه مدیران این دو باشگاه در
پایان فصل اضافه شده است!

البته طی روزهای گذشته منابع
غیررسمی از توافق پرسپولیس با مربی
ایتالیایی خبر دادند و از آن طرف هم یک رسانه وابسته به دولت اعلام کرد که نکونام
به کارش با استقلال ادامه می دهد و تصمیم بر ماندن وی بر روی نیمکت استقلال گرفته
شده است.با این اوصاف بحث ما این است که چرا در پایان هر فصل نیمکت تیم ها بخصوص
استقلال و پرسپولیس با وجود کسب نتایج مناسب و امیدوارکننده خالی می شود و مربیان
شان با وجود نتایج مطلوب فراری داده می شوند.

این وضعیت اسفبار که بدون شک باتوجه
به ادوار گذشته از سوی جریانات مشکوک در فوتبال باشگاهی هدایت و مدیریت می شود در
پایان هر فصل نیمکت های این دوباشگاه پرطرفدار را هدف قرار داده و تضعیف کرده و به
سمت بلاتکلیفی و یک نوع شلختگی مدیریتی پیش می برد. طبق معمول پس از بلاتکلیفی
نیمکت های پرسپولیس و استقلال طی روزهای اخیر، اسامی مربیان خارجی به عنوان
سرمربیان احتمالی سرخابی ها در رسانه های ورزشی مطرح شده است.این در حالی است که
مدیریت باشگاه ها موضع روشن خود را در این خصوص مشخص نمی کنند و پرسش های پیش آمده
دراین باره را بی پاسخ می گذارند تا ابهامات دوچندان شود. استقلال و پرسپولیس
سالهاست که درگیر این وضعیت مشکوک هستند و مدیریت این دوباشگاه با وجود تغییرات
پیاپی در هیات رئیسه راهکار معینی برای بی ثباتی نیمکت های خود پیدا نکرده اند تا
در پایان لیگ با آرامش آماده ورود به نقل و انتقالات فصل جدید شوند.بطور معمول در
فوتبال حرفه ای تغییرات فنی به معنای ایجاد یک حرکت تازه در تیم است و مدیریت
باشگاه ماه ها برایش در اتاق فکر وقت می گذارد ولی در فوتبال ما تغییرات بطور
یکباره است و هیچ کس متوجه نمی شود که چرا سرمربی تیم قهرمان قید جایگاه خود را می
زند و رفتن را به ماندن ترجیح می دهد؟! به عنوان مثال فرهاد مجیدی سرمربی اسبق
استقلال تهران پس از قهرمانی تیمش در پایان لیگ بیست و یکم ساز جدایی زد و سر از
یک تیم اماراتی درآورد.امروز هم همین سناریو در باشگاه پرسپولیس تکرار شده است.
بدون تعارف نگرش مدیریت در بخشی از فوتبال ما فنی و حرفه ای نیست و اینطور که
پیداست جریانات مشکوک هستند که برای نیمکت تیم ها تصمیم گیری می کنند یا با نسخه
های خود به عنوان مشاورفنی تیم ها را از مسیر واقعی خود خارج می کنند. نسخه هایی
که در کمیته های فنی باشگاه ها نوشته نمی شود! و توسط افراد جریان ساز و دلال صفت
با شیوه های غیر حرفه ای به مدیرعامل باشگاه ها تحمیل می شود که بدون شک منفعت
طلبانه و مخرب است!

از طرفی اخیرا مالکیت دو باشگاه
پرسپولیس و استقلال تهران تعیین شد تا مشکل سالهای اخیر دوباشگاه برای صدور مجوز
حرفه ای از جانب کنفدراسیون فوتبال مرتفع شود ولی با وجود مالکان جدید و کسب مجوز
حرفه ای نگرش مدیریت این دوباشگاه در ثبات نیمکت ها تغییر نکرده است.اساسا دیدگاه
های غیرفنی در بخش مدیریت کماکان دیده می شود و بلاتکلیفی بر روی نیمکت هم پس از
پایان فصل از نگرش غیرفنی مدیریت این دوباشگاه نشات می گیرد.تجربه نشان داده
که آینده نگری از نظر فنی برای نیمکت حلقه
گمشده دو باشگاه استقلال و پرسپولیس است.تنها فایده چنین وضعیتی این است که افراد
دلال صفت و جریانات مشکوک در باشگاه های مطرح فضای بیشتری برای پیشبرد برنامه های
منفعت طلبانه خود پیدا و باشگاه را به مسیر دلخواه خود هدایت می کنند. 

* کیوان طباطبایی