تا به حال ۱۰ تیم قهرمان جام ملت‌های اروپا شده‌اند (آلمان، اسپانیا، ایتالیا،
فرانسه، شوروی، چکسلواکی، هلند، دانمارک، یونان، پرتغال). در صورت قهرمانی انگلیس
در این دوره از رقابت‌ها، یک تیم جدید به جمع قهرمانان یورو می پیوندد ، رویدادی
که وقوعش نه تنها بعید نیست، بلکه کاملا هم محتمل است. در جام ملت‌های ۲۰۳۴
اگرچه فرانسه مدعی اول قهرمانی است ولی تیم ملی انگلیس با انبوهی از بازیکنان جوان
و بسیار خوب، فرصتی طلایی برای جبران ناکامی‌های گذشته دارد. انگلیسی‌ها در سال ۲۰۰۴ نیز با نسل طلایی‌شان ، اگر قهرمان می‌شدند
عجیب نبود ولی در مرحله یک‌چهارم نهایی در ضربات پنالتی مغلوب پرتغال میزبان شدند. ایتالیا اگر در این دوره از مسابقات قهرمان شود،
پس از اسپانیا دومین تیمی می‌شود که در دو دوره متوالی قهرمان جام ملت‌های اروپا
شده است. آلمان نیز با تکیه بر امتیاز میزبانی، در صدد است چهارمین قهرمانی‌اش در
جام ملت‌های اروپا را تجربه کند و اسپانیا (با سه قهرمانی) را پشت سر بگذارد ولی تیم
ملی اسپانیا نیز از سال ۲۰۰۸
به این سو، تقریبا همیشه مدعی فتح این مسابقات بوده است. بنابراین شاید “
ماتادورها ” در خانه ژرمن‌ها برای چهارمین بار کاپ قهرمانی را
بالای سر ببرند. با این حال به نظر می‌رسد
فرانسه شانس بیشتری نسبت به آلمان و اسپانیا دارد. فرانسه اگر قهرمان شود، از حیث
تعداد قهرمانی در جام ملت‌های اروپا، در کنار آلمان و اسپانیا می‌ایستد. ایتالیا نیز
از چنین فرصتی برخوردار است. باید دید ایتالیا بدون مانچینی و بونوچی و کیلینی، می‌تواند
موفقیت سه سال قبل (۲۰۲۱)
را تکرار کند و دوباره قهرمان اروپا شود؟ گرچه در فوتبال هیچ چیز محال نیست ولی
قهرمانی ایتالیا در این دوره از مسابقات، کمی بعید به نظر می‌رسد.
برای فوتبالیست های اروپایی، یورو از نظر اعتبار
در سطح بین المللی پس از جام جهانی در رتبه دوم قرار دارد اما برخی از بزرگترین
ستاره های این ورزش هرگز فرصت بازی در این مسابقات را پیدا نکردند. برخی به سادگی
در دوران اشتباهی متولد شدند – یورو تا سال ۱۹۹۲ فقط شامل هشت تیم بود – یا فقط بدشانس بودند اما هرگز نتوانستند
در رویداد نهایی ظاهر شوند. ما در بایگانی‌ها جستجو و نام ۱۳ ستاره را کشف کرده‌ایم که هرگز در یورو بازی نکرده‌اند. با هم
مرور می‌کنیم .
ریو فردیناند
فردیناند در چهار دوره جام جهانی – ۱۹۹۸، ۲۰۰۲، ۲۰۰۶
و ۲۰۱۰– به همراه تیم ملی انگلیس حضور داشت اما شرایطی به وجود آمد که این
مدافع پا به توپ را از حضور در یورو محروم کرد. این مدافع میانی که برای یورو ۹۶ خیلی جوان بود، چهار سال بعد از تیم نهایی کنار گذاشته شد و پس از
آن ، محرومیت هشت ماهه اش به دلیل مثبت شدن تست دوپینگ، او را از تورنمنت ۲۰۰۴ پرتغال محروم کرد. زمانی که یورو ۲۰۰۸ فرا رسید، در حالی که فردیناند در دوران اوج
خود قرار داشت و به تازگی به عنوان کاپیتان منچستریونایتد قهرمانی در لیگ قهرمانان
اروپا را به دست آورده بود، انگلیس از راهیابی به مرحله نهایی بازماند.
ارلینگ هالند
هالند هنوز در اوایل ۲۰ سالگی است اما اکنون دو فینال قهرمانی اروپا را با وجود اینکه
بهترین مهاجم جهان است ، از دست داده است. نروژ در مرحله پلی آف یورو ۲۰۲۰ شکست خورد و از رسیدن به این جام باز ماند.
هالند در مسابقات مقدماتی شش گل به ثمر رساند اما نتوانست به کشورش کمک کند در
گروه A بالاتر از اسپانیا و اسکاتلند قرار گیرد. او
تا پایان یورو ۲۰۲۸، به سن ۲۷
سالگی خواهد رسید.
مارتین اودگارد
نروژی‌ها از یورو ۲۰۰۰ به یک تورنمنت بزرگ نرسیده‌اند اما ورود هالند و اودگارد به صحنه
قرار بود این وضعیت را اصلاح کند. با این حال کاپیتان آرسنال و نروژ، مسابقات یورو
۲۰۲۴ را از روی مبل تماشا خواهد کرد.
جورج بست
بست که بسیاری او را بهترین فوتبالیست بریتانیایی
می‌دانند، در هر تورنمنت بزرگی که شانس حضور در آن را داشت، غایب بود و نتوانست
مشخصات و ویژگی‌هایش را به خوبی نشان دهد. شانس هیچوقت با او یار نبود. تیم ملی ایرلند
شمالی در طول روزهای بازی ستاره بزرگ منچستریونایتد هرگز به جام جهانی یا یورو نرسید
و بهترین عملکرد بین‌المللی او با قهرمانی در مسابقات باشگاهی بریتانیا در سال ۱۹۶۴ بود.
کنی دالگلیش
دالگلیش که احتمالاً بهترین فوتبالیست اسکاتلندی
تمام دوران است، در سه جام جهانی بازی کرد اما نتوانست در یورو حضور داشته باشد.
او در سال ۱۹۹۰، دو سال قبل از رسیدن ” ارتش تارتان ” به
اولین فینال قاره‌ای خود در سوئد، کفش‌های خود را آویزان کرد.
اوزبیو
علیرغم کیفیت اوزبیو، تیم ملی فوتبال پرتغال در
زمانی که مهاجم افسانه‌ای بنفیکا در حال بازی بود، هرگز به یورو نرسید. این اتفاق شگفت‌انگیز
است زیرا پس از آن ، آنها تورنمنت بزرگی را در قرن بیست و یکم از دست نداده‌اند. اولین
یورویی که آنها به آن راه یافتند در سال ۱۹۸۴ بود، ۱۳
سال پس از بازنشستگی فوق ستاره سیه چرده پرتغال. اوزبیو تنها در یک تورنمنت بزرگ
حضور داشت ، جایی که در جام جهانی ۱۹۶۶
بهترین گل جام را به ثمر رساند و پرتغال سوم شد.
آلفردو دی استفانو
دی استفانو که در آرژانتین به دنیا آمد، بهترین
سال‌های دوران حرفه‌ای خود را با رئال مادرید گذراند و در زمان افتتاحیه یورو در
سال ۱۹۶۰ همچنان سرحال بود.
او قطعا می‌توانست در ترکیب تیم ملی
اسپانیا حضور داشته باشد
اما ” لاروخا ” در
اعتراض به بازی با اتحاد جماهیر شوروی کمونیستی (در دوره ژنرال فرانکو) از مسابقات
کنار کشید و یک بدشانسی دیگر را برای دی استفانو به ارمغان آورد، کسی که در زمان قهرمانی
اسپانیا در مسابقات در سال ۱۹۶۴ حضور نداشت. یکی از بزرگان
تمام دوران، به نوعی هرگز در جام جهانی بازی نکرد.
پائلو روسی
اگرچه روسی قهرمان ایتالیا در جام جهانی ۱۹۸۲ بود اما دو سال پیش از آن برای مسابقات یورو
در دسترس نبود زیرا به دلیل تبانی در مسابقات محروم شده بود. ” آتزوری ” همچنین
از راهیابی به یورو ۱۹۸۴
بازماند، به این معنی که این گلزن بزرگ هرگز شانس بازی در صحنه اروپا را پیدا
نکرد.
دیوید ژینولا
ژینولا که در تمام دوران حضورش در لیگ برتر جزو بهترین‌های این لیگ
بوده است، پس از یک فصل فوق العاده برای تاتنهام، هم جایزه بهترین بازیکن سال PFA و هم بهترین بازیکن سال FWA
را در فصل ۱۹۹۸–۱۹۹۹ به دست آورد ولی به تلخی از صحنه مسابقات بین
المللی خارج شد ، چرا که عملکردش باعث شد فرانسه جام جهانی ۱۹۹۴ را از دست بدهد و به دنبال آن ، او از حضور در یورو ۱۹۹۶ هم محروم شد.
نمانیا ویدیچ
صربستان با کسب جواز حضور در یورو ۲۴ به غیبت ۲۴ساله خود در مسابقات قهرمانی اروپا پایان داد. این
اختلاف بیشترین تلخی را برای ویدیچ که یکی از بزرگترین مدافعان تاریخ فوتبال اروپا
بود، به همراه داشت. ویدیچ علیرغم درخشش و موفقیت در منچستر یونایتد، هیچگاه
نتوانست در یورو حضور داشته باشد.
ادین ژکو
ژکو بیش از ۱۵ سال است که یک گلزن تمام عیار و همیشگی در فوتبال اروپا بوده و در
ولفسبورگ، منچسترسیتی، رم و اینتر بازی کرده است اما او تنها به یک تورنمنت با
بوسنی و هرزگووین رسیده که مربوط به حذف آنها در مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۴ بوده و سن و سال وی به این معنی است که قطعا
یورو ۲۰۲۸ را از دست خواهد داد.
رایان گیگز
در میان پرافتخارترین بازیکنان تاریخ فوتبال، گیگز
در طول ۲۴ سال دوران حرفه ای خود در منچستریونایتد، ۱۳ عنوان قهرمانی لیگ برتر و دو قهرمانی لیگ قهرمانان – در میان
افتخارات بی شمار دیگر – را به دست آورد. این وینگر در بیشتر آن دوره بزرگترین
ستاره فوتبال ولز بود و در مجموع ۶۴
بازی ملی انجام داد . گیگز تنها یک بار به طور مبهم به جواز حضور در یورو نزدیک شد
اما شکست در پلی آف مقابل روسیه مانع از حضور او و تیمش در یورو ۲۰۰۴ شد.
یاری لیتمانن
مطمئنا بهترین بازیکن فنلاند در تمام دوران ، یاری
لیتمانن بود که با آژاکس و لیورپول موفقیت بزرگی داشت و با اولی قهرمان لیگ
قهرمانان شد و با دومی جام یوفا را به دست آورد. با این حال وی هیچگاه نتوانست در
یورو به میدان برود و این حسرت را تا پایان روزهای فوتبالش در دل داشت.
* عرفان خماند
