نگاه تحول گرایانه در ورزش

دیروز(جمعه ۸ تیرماه) چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در سراسر کشورعزیز
و پهناورمان انجام شد. مردم بزرگوار و بیدار ایران با حضور در این صحنه مهم نشان
دادند که درباره سرنوشت مملکت و آینده خود بسیار حساس هستند و خودشان تصمیم می گیرند
. به سهم خود امیدواریم که این انتخابات ، نتایج مثبت و درخشانی را نصیب این ملک
پرگهر و این ملت هشیار و نجیب کند. طی
روزهای گذشته و بحث ها و مناظرات انتخاباتی به جز بعضی از اشارات پراکنده ( که آن
هم بیشتر در حوزه سلامت و زنان مطرح شد)، بحث خاص و مفصل و جداگانه ای درباره ورزش
از زبان نامزدهای محترم نشنیدیم اما مثل همه اهالی ورزش سخت مشتاق هستیم که ” ورزش” از نگاه رئیس جمهور و دولت آینده
پنهان نماند که این خود چنانکه بارها و سال ها نوشته و تاکید کرده ایم ، در جای
خود موضوعی بسیار مهم و پراهمیت است که در صورت غفلت از آن باید انتظار ضررها و پیامدهای
‌منفی – به ویژه در حوزه فرهنگی و اخلاقی
و اجتماعی – داشت. ‌چنانکه تاکنون از رهگذر همین غفلت و دست کم گرفتن ورزش، شاهد مسائل
و اتفاقات ناخوشایندی بوده ایم که ذکر حتی نمونه هایی از آن به طولانی شدن این
نوشته می انجامد. به طور خلاصه ، ورزش ایران بالقوه دارای امکانات و ظرفیت بالا و
قابل توجهی در ابعاد انسانی و مادی است و جایگاه ملی و بین المللی آن باید خیلی
فراتر از اینی که حالا هست، باشد . متاسفانه مشکلی که گریبان‌ ما را در بسیاری از
حوزه ها گرفته و در سخن‌ کاندیداهای محترم ( علی رغم اختلاف سلیقه و دیدگاه)هم شنیده
می شد، در ورزش و درباره ورزش هم وجود دارد و آن ، عامل ” مدیریت ” است
. عامل اصلی که‌ مانع از این شده که ورزش مستعد ایران بتواند قابلیت های خود را در
صحنه عمل نیز به نمایش بگذارد ، همین مدیریت است که در بسیاری از ادوار و مقاطع ،
خود را نشان داده و اسباب اذیت و آزار دوستداران ورزش ایران را فراهم آورده است.‌ به
همین دلیل هم هست‌‌ که از روی انجام وظیفه
بارها – از جمله در مقطع کنونی – نوشته و تاکید کرده ایم که ورزش ایران نیازمند
اصلاح و تحول همه جانبه از حیث فنی و انسانی و بالاخره مدیریتی است. بسیاری از مشکلات
ورزش سال هاست لاینحل مانده است . یا
همت و اراده ای برای حل آن نزد ‌مسئولان
وجود ندارد ، یا کسانی و جریاناتی حل این مشکلات و سروسامان یافتن ورزش را در تضاد
و تعارض با منافع خود می بینند . پاسخ هرچه باشد، در اصل ماجرا تفاوتی ایجاد نمی
کند. اصل ماجرا لزوم ایجاد تحولات و اصلاحات جدی در ورزش است که باید حتما در
دستور کار دولت و کارگزاران آن قرار بگیرد تا ورزش مستعد و بالقوه توانمند ایران
از حالت سکون و درجا زدن کنونی خارج شود و در مسیر تحول و پیشرفت قرار بگیرد.‌ بدون
اغراق و شعارهای احساسی وعاطفی ، حرکت تحولی در ورزش در دولت فعلی تحت ریاست شهید
رئیسی آغار شده بود. ایشان که یکی از شعارهای اصلی خود را ” تحولگرایی
دولت” اعلام و به کرات بر آن تاکید کرده بود، جالب اینکه بدون هیاهو و شلوغ کاری
همین نگاه و ایده را درباره ورزش هم اعمال می کرد . او حتی وقتی دید که به هر دلیل
از سوی مسئولان و وزیر وقت ورزش این شعار عملی نمی شود، دست به تغییراتی در سطح
وزارت ورزش زد و در دوره وزیر بعدی و کنونی اتفاقات مثبتی – خاصه در آغاز سال کنونی
– چهره بست که کیهان ورزشی برای یکی از نخستین سرمقاله های امسال خود به همین
مناسبت تیتر” سالی که نکوست ، از بهارش پیداست” را انتخاب کرد. تعیین
تکلیف مالکیتی و مدیریتی استقلال و پرسپولیس – آن هم بعد از چند دهه – که خوشبختانه
‌مورد تایید کنفدراسیون فوتبال آسیا هم واقع شد،
شناسایی و مبارزه با فساد و مفسدان در ورزش که از رشته فوتبال آغاز شده و
هر روز ابعاد وسیع تر و جدی تری به خود می گیرد و تلاش برای تقویت زیرساخت های
ورزش ، مثل طراحی و ساخت ورزشگاهی بزرگ در تهران و… از جمله این اقدامات تحول
آفرین و اساسی در دولت کنونی بوده و هست.

امید می رود که دولت آینده نیز برای ورزش اهمیت
بایسته و شایسته را قائل شود و این نگاه
تحول گرایانه با جدیت و قاطعیت بیشتر و دقیق تر ادامه داشته باشد و ورزش مستعد و
ورزشکاران برومند این آب و خاک در میادین بین المللی در ابعاد اخلاقی و فنی بیش از
این بدرخشند. ان شاءا…

*سیدمحمدسعید مدنی