فرهیختگان: روند فعالیتهای بخش مسکن طی برنامه سوم با نوسانات نسبتا شدیدی روبهرو بود، بهطوری که از سال ۱۳۷۹ رونق آن آغاز و تا سال ۱۳۸۱ ادامه داشت و پس از آن به دلیل محدودیتهای ساختوساز بهویژه در شهر تهران، با افزایش قیمت، فعالیت این بخش راکد شد.
براساس این آمارها، در دولت خاتمی و تکیه علی عبدالعلیزاده بر صندلی وزارت مسکن وقت، تعداد سالانه صدور پروانههای ساختمانی در مناطق شهری کشور که در سالهای ۱۳۵۹ و ۱۳۶۰ حتی به ۱۵۲ تا ۱۵۵ هزار فقره رسیده بود، در سالهای ۱۳۷۶، ۱۳۷۷، ۱۳۷۸، ۱۳۷۹ و ۱۳۸۰ به ترتیب به ۱۳۲، ۱۳۴، ۱۳۵، ۱۲۶ و ۱۲۸ هزار فقره رسید، اعدادی که عملا کمتر از ساختوسازهای سالهای ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۳ بود.
در سالهای ۱۳۸۱ و ۱۳۸۲ ساختوساز در کشور رشد یافته و به ترتیب ۱۵۱ و ۱۵۷ هزار فقره پروانه صادر شد. این تعداد در سال ۱۳۸۳ به ۱۳۳ هزار فقره رسید.
نگاهی به آمارهای مرکز آمار ایران از وضعیت ساختوساز در کشور نشان میدهد در دوره عباس آخوندی تعداد پروانههای ساختوساز در مناطق شهری کشور از ۲۰۶ هزار فقره در سال ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲ به حول و حوش ۱۲۰ هزار فقره در سالهای ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۶ رسیده است. این تعداد در سال ۱۳۹۷ به ۱۴۲ هزار فقره رسید و پس از استعفای آخوندی در مهرماه سال ۱۳۹۷، پس از وی در سالهای ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ تعداد پروانهها به ترتیب به ۱۵۰ و ۱۷۴ هزار فقره افزایش یافت.
متن کامل گزارش را در صفحه اقتصادی روزنامه فرهیختگان بخوانید.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰