پایان بساط «ایسم»های نابکار؟!

بازی های المپیک آغاز شده است و
ورزش دنیا در نمایشگاهی که این بار در پاریس نگاه جهانیان رابه خود جلب کرده
،آخرین نتایج، رکوردها، پیشرفت ها و افتخارات را ظرف چند روز آینده به نمایش می
گذارد. اینجا و در این میدان ، بدون حرف و شعار و آمار و خط ونشان کشی و… همه
چیز درباره ورزش کشورها ، کارآمدی مدیران،
تاثیرگذاری برنامه ها و روندی که ورزش هر کشور در پیش گرفته و…” رو” و عیان است
و در محک تجربه و آزمون و میدان کارزار
روشن می شود. اینجا ” عمل” و ” نتیجه” تعیین کننده همه چیز است، نه حرف و شعار و
وعده . همین جا معلوم می شود که در چهار
سال گذشته چه کرده ای برای ورزش کشورت ،
انتظارات مردمت، برای نشان دادن صداقت و راستکاری و تفکرت ! اصلا کاری کرده‌ای؟ قدمی برداشته و
برنامه ای داشته ای ؟ یا هدف ها خیلی کوچکتر و پست تر و بی ارزش تر از این حرف
هاست ؟!هدف اصلی و دغدعه واقعی ، ” سفر” بوده است و اضافه کردن نام مکان و جای
دیگری به فهرست قبلی و توی اهل آبادی و محله و کوی و برزن و اداره سر و دمی تکان
دادن و سینه سپر کردن که بله ، ” در پاریس هم به ما پیشنهاداتی شد”…! بله، اینجا
و در بزرگترین میدان ورزش جهان، آنجا که همه هستند، طبق معمول خیلی چیزها معلوم می
شود، چنانکه‌ پیش از این و
در دفعات قبلی و کرات پیشین هم خیلی چیزها معلوم شده بود. باید اهل آموختن و عبرت
گرفتن باشیم…

قرعه کشی لیگ برتر هم انجام شد. از اواخر این ماه چرخ فوتبال باشگاهی به گردش درخواهد آمد. تعارف که نداریم.
درست یا نادرست ، این مهمترین و پربیننده ترین و جذاب ترین رقابت ورزشی است که در
ایران برگزار می شود. چشم و گوش و هوش و حواس خیل عظیمی از جمعیت این کشور – که
حتی بعضا به اصطلاح ” ورزشی” هم نیستند و به طور رسمی رویدادهای ورزش و فوتبال را
پیگیری نمی کنند – به دنبال این بازی هاست. از خواص و اساتید و سیاستمداران و
هنرمندان و اطبا و متخصصان گرفته تا طفل نوپای پنج وشش ساله! از آخر همین ماه
فوتبال ، شروع و تنور لیگ، داغ می شود . به سهم و وظیفه خود به همه – و خاصه
مسئولان- عرض می کنیم که بیایید مسابقات را خوب و بهتر از همیشه و کم نقص تر از
گذشته برگزار کنید. راستی آن است که لیگ فوتبال علی رغم این همه هیاهو و مشتاق و
علاقه مند ، خوب برگزار نمی شود و نقایص آن فراوان است. بسیاری از استانداردهای جاافتاده در گوشه و
کنار دنیا رعایت نمی شود و چون نمی شود ، اینقدر که مزاحم ها و آویزان ها از
فوتبال به عناوین و بهانه های گوناگون سود
نامشروع می برند ، عایدی نصیب فوتبال و دوستداران پیشرفت و سربلندی ورزش این آب
وخاک نمی شود. همه می دانیم – و همه می گوییم – که هیچکس از این فوتبال و از این لیگ لذت نمی برد. بیشتر
، جنگ اعصاب و تهمت زنی و نفرت پراکنی و حرمت شکنی و دشمنی و تفرقه افکنی است تا
رقابت و رفاقت و لذت و پیشرفت و فراغت حال و آرامش اعصاب. دلیل اصلی این وضع هم
روشن است. همیشه گفته ایم – و باز هم می گوییم – که مدیران و متولیان، کار خود را
جدی نگرفته و به آن بها نمی دهند. اگر می دادند ، کار دستیاران و همکاران و
معاونان و مشاوران آنان به دستگیری و زندان و اتهام کلاهبرداری و تبانی و تقلب و… کشیده نمی شد. طبیعی است
در اینجا و همه جا به دنبال منافع و چرب کردن سبیل خود هستند. منتها این مدیر است
که باید در کار خود جدیت وعشق و انگیزه داشته باشد. اوست که باید به این مفتخورهای
بی هنر دور ندهد و آنها را سر جای خودشان بنشاند وعرصه را بر آنان تنگ کند و کار
را به دست آدم های پاکدست و کاربلد و با انگیزه و عاشقان خدمتگزار بسپارد. در
فوتبال ما خیلی جاها برعکس است! پاکدست‌ها و کاربلدها و درستکارها
و باشخصیت ها و عاشق ها و جنتلمن ها و… کنار هستند و پاچه ورمالیده ها و نابلدها
و فرصت طلب ها و نان به نرخ روزخورها و مجیزگویان و مذبذب‌ها و… وسط میدان معرکه
گیری اند و برای فوتبال و آینده ورزش و فرهنگ ورزش و جوان ها و… – البته به نفع
جیب خود – خط وربط و دکترین تعریف و طراحی می کنند ! این بساط که حداقل سه دهه است
با شیب صعودی در فوتبال و ورزش ما گسترده شده، باید جمع شود و بیش از هر کسی هم
مدیران ورزش باید آن را با همت و نترسی و با کمک افرادی که کاری از دست شان برمی
آید، جمع کنند. هرچقدر نظم ومنطق و قانون و حساب و کتاب در کار باشد ، به نفع کشور
و ورزش و فوتبال و مردم است و به زیان و باعث محو جماعت انگل صفت و فرصت طلبی
که سروسامان گرفتن اوضاع و برنامه ها را
مغایر و نقطه مقابل منافع نامشروع و شلنگ اندازی های خود می دانند …

از همه اینها بگذریم و برویم سر اصل حرف و دغدغه همیشگی‌مان. دیگر بس است. واقعا بس است خود و دیگران را سر
کار گذاشتن، ورزش و سرمایه ها و استعدادها
و امکانات و لیگ و جذابیت ها را معطل ساختن و از آن ، دکان و کاسبی برای
خود ساختن ، مردم را دست انداختن و حرف های مفت را تکرار و تکرار کردن ، درجا زدن
ورزش و فوتبال و… و هدر دادن عمر و همچنان در شروع کار و نقطه سر خط.

دیگر بس است. وقت آن است که” مسئولان” بازی و تعارف و ترس را کنار بگذارند
و با هرچه ” ایسم ” نابکار است ، دربیفتند‌ . ” ایسم “های
نابکار سال هاست که به جان این ورزش افتاده اند و با گستاخی ، مصلحت آن را قربانی
منفعت خود می کنند. همه می شناسند آنها را . قالتاقیسم. دلالیسم ، شارلاتانیسم ،
لمپنیسم و … این چیزها والله ، درخور و شان این ملک و ملت ورزشدوست ما نیستند.
اما چه کنیم ، واقعیتی است که نمی شود انکار کرد. واقعیات را باید شناخت و در جهت
مثبت تغییر داد. این جماعت سال هاست که خون ورزش را در شیشه کرده و می کنند. همه
هم می دانیم. آنکه می گوید ” من نمی دانم . چنین ‌چیزی نیست ” یا از مرحله
پرت عوضی آمده ای است یا بی شک سر در آخور منافع نامشروع این دار و دسته تخریبگر
دارد.

قصد بازی کردن با کلمات و طولانی کردن نوشته را نداریم. باز هم‌ تکرار می کنیم
وقت آن است که دست از این روند برداریم و در ورزش خود، تجدید نظر کنیم و مدیریت و
اداره آن را به دست اهل فن ، کاربلدان با
انگیزه، کارشناسان با هویت و مردان مرد‌ بسپاریم و “
ایسم “های منفی و مظاهر عینی آن را – که در متن و حاشیه، ریز و درشت و بالا و
پایین ورزش و در رسانه و ارگان های اجرایی نفوذ کرده و با گردن کلفتی باج و سهم
خود را می خواهند و تازه از ” یک جاهایی” هم حمایت و پشتیبانی می شوند – کنار
بزنیم . باید ورزش را به معنی واقعی نجات دهیم و بستر و زمینه سالم و دور از فساد
و پلشتی را برای آن فراهم آوریم . تاکید می کنیم والله ، بالله ، شان و جایگاه
مردم ما، ورزش ما و کشور ما بالاتر از این وضعی است که عده ای افسارگسیخته به راه انداخته اند.

*سیدمحمدسعید
مدنی