معرفی خودرو هامر آمریکایی با مشخصات فنی

به گزارش صد آنلاین، بنابر جدیدترین اخبار خودرو، خرید و فروش خودروهای آمریکایی از جمله هامر در بازار ایران با ارقام عجیبی در حال انجام است. این در حالی است که واردات خودروهای ساخت آمریکا به کشور ممنوع است.

در یکی از عجیب‌ترین موارد فروش خودروهای آمریکایی در ایران، هامر H2 در یکی از سایت‌ها با قیمت ۳۵ میلیارد تومان آگهی شده است. این در حالی است که قیمت روز این خودرو در بازار آمریکا معادل حدودا ۳ تا ۴ میلیارد تومان است.

در واقع به نظر می‌رسد که فروشندگان این خودروها که به هر نحوی موفق به واردات آن‌ها به کشور شده‌اند، از شرایط ممنوعیت واردات این خودروها نهایت سواستفاده را برده‌ و قیمت‌هایی نجومی برای این خودروهای محبوب آمریکایی اعلام می‌کنند.

اغلب آمریکایی‌ها و ژاپنی‌ها که شاسی‌بلندهای سایز بزرگ می‌سازند برای این‌که بتوانند مشتری را نسبت به این محصولات بدقواره راضی کنند، مجبورند قابلیت‌های چشم‌گیر لوکس‌گرایی را به آنها اضافه کنند؛ اما در هامر H2 خبری از این بچه‌بازی‌ها نیست. آنچه می‌بینید مکعب مستطیل بزرگی است که ابهت از سر و رویش می‌ریزد. قشنگ معلوم است این خودرو از میدان جنگ آمده.

جلوپنجره‌ای با ۶ میله که در دو طرف آن چراغ‌های ساده گرد تعبیه شده، امضای H2 شده است. کوتاه بودن کاپوت و نصب هواکش مخصوص روی آن، گارد استیل و سینی موربی که فقط برای بهبود زاویه حمله Approach Angle آن طور زیر سپر تعبیه شده، چهره‌ای به هامر بخشیده که داد می‌زند جنون آفرود دارد. اگرچه بعدها تویوتا با معرفی اف‌جی کروزر تا حدودی خودش را به چهره H2 نزدیک کرد ولی ژاپنی‌ها هیچ‌وقت اعتراف نکردند که قصد تقلید داشتند.

سقف این خودرو آنقدر صاف و بزرگ است که می‌توان رویش یک دست گل کوچیک هم بازی کرد. این خودرو در نمای جانبی خیلی حرف برای گفتن دارد. اگر دقت کنید هامر H2 اساساً چیزی به اسم گلگیر ندارد.

کدام خودروی آفرودر اصیل را دیده بودید که گلگیر داشته باشد؟ این تکنیک هامر برای ایجاد فضای مانور بیش از اندازه چرخ‌هاست. هندسه تکراری مستطیل در این بخش بیشتر دیده می‌شود. از فریم شیشه‌ها گرفته تا قاب آینه و دستگیره در.

کاپوت مانند یک آفرود مخصوص مسابقه با گیره‌های فیزیکی شبیه به اشپیل باز و بست می‌شود. این خودرو آنقدر بزرگ است که علاوه بر راهنمای جانبی که در جلوی آن تعبیه شده، یکی هم در عقب دارد. رکاب برای هامر H2 یک المان فانتزی برای نمایش نیست. تقریباً بدون این قطعه نمی‌توان سوار خودرو شد.

این هامر به خاطر طراحی خاص رینگ‌هایش هم معروف است. فرمی که پیچیدگی خاصی ندارد ولی یک حس قلدر بودن را منتقل می‌کند. سپر کوتاه در نمای پشتی اولین چیزی است که به چشم می‌آید. شیشه عقب آنقدر بزرگ است که قرار گرفتن تایر زاپاس تأثیر چندانی در کاهش میدان دید ندارد. چقدر این لامپ‌های کوچک سقفی نمای باابهتی به هامر H2 بخشیده‌اند.

حرف از ابهت شد، پس باید نگاهی به داخل کابین هامر H2 بیاندازیم. بخشی از این الگوی ابتدایی و پیش پا افتاده طراحی داخلی را بگذارید به حساب ذات خشک و بی‌روح هامر که اساساً دوست ندارد خودش را برای مشتری لوس کند. بخش دیگر را هم باید بگذارید به حساب انصاف خودتان. این چیزی که دارید می‌بینید به زبان میخی حدود ۲۰ سال پیش است. همین که روی چنین خودرویی فرمان با دکمه‌های کنترلی دیده می‌شود، خودش خیلی است.

شاید اینطور به نظر می‌رسید که هامر می‌توانست فرمان مدرن‌تری را برای هامر H2 طراحی کند. حقیقت اینجاست که هامر می‌توانست ولی آگاهانه نکرد. در یک خودروی آفرود واقعی شما به فرمانی ساده، بزرگ و با قابلیت دسترسی راحت نیاز دارید. البته شرکت خیلی هم هنر نکرده بود.

سابقه نظامی این خودرو هم چنین اجازه‌ای به آ‌ن‌ها نمی‌داد. این خودرو حداقل در قیاس با برادر کوچک‌ترش H3 آپشن‌های بهتری دارد و به همین دلیل در این زمینه تا حدودی توانسته پرزرق و برق شود.

بزرگ‌ترین برگ برنده هامر H2 در طراحی داخلی دسته‌دنده بزرگش است. چیزی که به وضوح از هواپیماها الهام گرفته شده است. اگر کسی می‌خواهد لاتی پشت فرمان بنشیند، این خودرو دقیقاً مناسب همین ژست است.

حتی آن روزها که هامر H2 وارد بازار شده بود اگر کسی می‌گفت این خودرو را نمی‌خرم چون آپشن ندارد، به حبس ابد محکوم می‌شد. واقعاً چرا باید در چنین هیولایی آپشن رفاهی نصب شود؟ همین که کولر دارد باید خدا را هم شکر کنیم. مدرن‌ترین اتفاقی که در این خودرو می‌بینیم نمایشگر پایونیر است که آن هم صاحب جدیدش نصب کرده.

در عوض این خودرو تجهیزاتی دارد که خیلی از خودروهای مدعی آفرود ندارند. مثلاً برخلاف اغلب شاسی‌بلندهای دیگر که سه حالت ۴H , 2H و ۴L برای انتقال قدرت دارند، در این خودرو فقط سه حالت برای انتقال قدرت (چهار چرخ دائم، چهار چرخ سنگین و چهار چرخ سبک) و یک حالت الکترونیکی برای قفل دیفرانسیل دیده می‌شود.

کنترل کشش یا همان TC در این خودرو چیزی بیش از یک آپشن است. با در نظر گرفتن آن گشتاور و آن وزن، مراقبت از هرزگردی چرخ‌ها یک الزام است. مهم این است که روشن و خاموش کردن TC فقط در یکی از سه حالت گفته شده مقدور است.

آن قلاب‌هایی که در پشت خودرو می‌بینید برای فرم کار نیست. در این خودرو واقعاً قابلیتی برای اتصال به تریلر وجود دارد. شما در این خودرو کنترل کاملی روی سیستم نور دارید. اینکه کدام چراغ‌ها در چه شرایطی روشن شوند، کاملاً دست خودتان است. یکی از قسمت‌های جذاب این خودرو چراغ‌هایی است که روی در عقب تعبیه شده‌اند. نمی‌دانیم، صندلی‌های بزرگ و راحت را هم می‌شود در زمره آپشن قرار داد یا نه.

در قسمت پشت آمپر علاوه بر درجه‌های متعارف میزان سوخت و آب، گیج‌هایی برای میزان ولتاژ باتری، فشار روغن حتی دمای جعبه‌دنده نیز وجود دارد. در قسمت پایینی فرمان چهار دکمه جالب وجود دارد که GM به آن‌ها DIC (مرکز اطلاعات راننده) می‌گوید. این‌ها درواقع همان دکمه‌های کنترلی کامپیوتر سفری هستند. البته میزان مسافت طی شده و میانگین مصرف سوخت برای یک راننده آفرود هم اهمیت دارد. دکمه‌های بالایی هم که مشخص هستند. برای کنترل فرامین صوتی و البته ولوم و انتخاب آهنگ.

یک چیز جالب درباره آن جالیوانی بغل دسته‌دنده بگوییم. جنرال‌موتورز حتی برای این بخش هم دستورالعمل مشخص دارد. به توصیه شرکت شما فقط مجاز هستید یکی از سه نوع لیوان، بطری و یا گیلاس را در این قسمت قرار دهید و ظرفیت مایع درون آنها نیز نباید از ۹۰ میلی‌متر بیشتر باشد. زیبا نیست؟

از روی شکل و شمایل این خودرو می‌توان فهمید که هامر فوق مدلی است که بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ تولید شده. این یعنی پیشرانه‌اش ۶ لیتری هشت سیلندر V شکل است. پیشرانه‌های بعدی ۶.۲ لیتری بودند. هامر H2 امروز ما با سیلندرهای ۱۰۱ میلی‌متری ۳۲۵ اسب‌بخار قدرت را در دور موتور ۵۲۰۰ تولید می‌کند. گشتاور ۵۶۴ نیوتن‌متری که در ۴۰۰۰ دور در دقیقه تولید می‌شود را هم فراموش نکنید. این همان قوای محرکه Vortec جنرال‌موتور است که شرکت آن را روی بزرگ‌ترین محصولاتش یعنی شورولت سیلورادو ۱۵۰۰HD و جی‌ام‌سی یوکان XL دنالی نصب می‌کرد.

 
منبع: انتخاب