اشعه ماوراء «ناهید»

بازیهای المپیک ۲۰۲۴ پاریس با تمام
فراز و نشیب ها، اشک ها و لبخند ها و حواشی بعضا عجیبش، به پایان رسید. کاروان
ورزش ایران با ۴۰ ورزشکار راهی این رقابت ها شد و اگر چه در هفت روز پایانی موتور
مدال آوری آنها شروع به کار کرد، اما ۱۲ مدالی که بر گردن آنها آویخته شد، هر یک
به مثابه دستاوردی بزرگ برای آن ورزشکار به حساب می آمد که قریب به سه سال برایش
زحمت کشیده و تمام آنچه داشته را به میدان آورده بود.

در این میان دو رشته کشتی و تکواندو
مجموع مدال های کاروان خادم الرضا را تصاحب کردند که ورزش تکواندو با دو ورزشکار
زن و دو ورزشکار مرد، توانست چهار مدال رنگارنگ را به دست آورد که از حیث تعداد
مدال بهترین تیم تکواندو بازیهای المپیک و از نظر مرغوبیت، پس از کره جنوبی با دو
مدال طلا، جایگاه دوم را با یک طلا، دو نقره و یک برنز از آن خود ساخت و جالب
اینکه هریک از مدال ها هم خود تاریخ سازی برای ورزش کشور محسوب می شد. از مدال
مبینا نعمت زاده گرفته که دومین مدال تاریخ بانوان را در بازیهای المپیک به گردن
آویخت تا ناهید کیانی که خوشرنگ ترین مدال تاریخ المپیک را برای زنان افتخار آفرین
کسب کرد و طلای آرین سلیمی که پس از ۱۶ سال در این ورزش به دست آمد.

اما ناهید کیانی، شیر دختر سرزمین
پارس، “سرزمین نجیب زادگان شجاع”، کارستان کرد. تکواندوکار اصفهانی تیم
ملی که یک سال قبل در رقابتهای قهرمانی جهان در باکو و در وزن ۵۳ کیلوگرم برای
نخستین بار در تاریخ، عنوان قهرمانی را برای بانوان به ارمغان آورده بود، در دو
جایزه بزرگ بعدی در همان سال (۲۰۲۳) دو مدال نقره را در ایتالیا و چین از آن خود
ساخت تا نشان دهد عزم خود را برای جبران المپیک توکیو جزم کرده است.

با توجه به قهرمانی جهان و قرار
گرفتن در رده شماره یک (برای مدتی) و سپس رده دوم وزن ۵۷- کیلوگرم، سهمیه المپیک
پاریس را به دست آورد و دست بر قضا در دور اول به مصاف کیمیا علیزاده، هم تیمی
سابق خود، رفت. گرچه راند اول را ۱۰-۷ به حریف واگذار کرد، اما در راند دوم ۶-۵ به
پیروزی دست یافت و همه چیز به راند سوم کشیده شد. او که تا ۴ ثانیه پایانی این
راند با نتیجه ۷-۴ از رقیب خود عقب بود، دست آخر با ۳ امتیازی که از ضربه به سر به
دست آورد کار را به تساوی کشاند و به دلیل تسلط در رقابت، پیروز میدان لقب گرفت.
در یک چهارم نهایی ۲-۱ رقیب تونسی را از پیش روی برداشت و در نیمه نهایی، در
رقابتی که در مجموع چهار ضربه به سر و ۱۲ امتیاز را به دلیل هوشیاری و دقت مینو
مداح مربی اش و هماهنگی با وی به وسیله بازبینی ضربات، به دست آورد، ضمن شکست دادن
رقیب لبنانی (۲-۰) به فینال راه یافت تا تاریخ سازی کند.

پیش از این ورزش ایران برای نخستین
بار در المپیک ۲۰۱۶ در بخش بانوان صاحب مدال برنز شده بود و مبینا نعمت زاده در
بازیهای ۲۰۲۴ توانست دومین مدال برنز را برای بانوان ثبت کند. اما کیانی با
راهیابی به فینال، توانست ضمن قطعی ساختن مدال خود، خوشرنگ ترین مدال بانوان ایران
(تا کنون) را کسب کند.

کیانی در فینال مقابل کیم یوجین کره
ای قرار گرفت. اگرچه ورزش تکواندو متعلق به کشور کره است و سالیانی نه چندان دور،
کشورهای دیگر توان عرض اندام در این ورزش را نداشتند، اما اینک اوضاع متفاوت از
گذشته است. ورزشی که به صورت نمایشی از المپیک ۱۹۸۸ سئول و به صورت رسمی از
بازیهای ۲۰۰۰ سیدنی در دو بخش زنان و مردان وارد المپیک شد، حالا دیگر مدعیان
بسیاری را به خود می بیند. برای مثال در المپیک ۲۰۱۲ لندن، هشت کشور مختلف، مدال
طلای بازیها را به دست آوردند و حتی برخی کشورها، اولین مدال المپیک تاریخ خود را
در ورزش تکواندو صاحب شدند. ویتنام در سال ۲۰۰۰، افغانستان در ۲۰۰۸، گابن در ۲۰۱۲
و نیجر و اردن در ۲۰۱۶ همین کشورها هستند یا همانطور که عنوان شد برخی کشورها
اولین مدال تاریخ بانوان خود را با این ورزش تصاحب کردند (ایران و ساحل عاج در سال
۲۰۱۶).

کیانی در حالی گام به فینال گذاشت که
شانس پیروزی بیشتری نسبت به رقیب خود داشت. در واقع او در رده دوم جهان و حریفش،
دوازدهم دنیا بود. او که در مرحله قبلی ۴ مرتبه از بازبینی صحنه ها و ضربات،
امتیاز گرفت، در راند اول نتوانست از بازبینی بهره ای ببرد و شانس اعتراض مجدد را
از دست داد و نهایتا در دو راند، بازی را به رقیب جوانتر و بلند قامت تر خود
واگذار کرد و در حسرت طلا ماند. مدالی که امیدواریم در المپیک بعدی، بر گردن
“ایراندخت” بدرخشد.

و کلام آخر. آنچه پیش از این به
عنوان مجموعه عوامل مورد نیاز برای کسب مدال المپیک از آن یاد کردیم، در خصوص
ناهید کیانی کاملا به چشم می آید. شاید آنطور که باید در ورزش سرمایه گذاری و
برنامه ریزی صحیح صورت نگرفته باشد، که این مورد باید در جای خود به صورت کامل
بررسی، موشکافی و مرتفع شود؛ اما در مورد ورزش تکواندو، هادی ساعی از هیچ تلاشی
فروگذار نکرد و آنچه به عنوان یک قهرمان، و نه یک رئیس فدراسیون، می دانست بی منت
در اختیار ورزشکاران گذاشت. در سمت دیگر، برای تکمیل عوامل دخیل در کسب موفقیت،
خود ورزشکاران هم از جان مایه گذاشتند. کیانی زیر پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران
مبارزه کرد. از ناکامی قبلی خود در المپیک توکیو، با تلاشی دو چندان، پلی برای
موفقیت ساخت و گویی عطش جبران شکست، او را هر لحظه با انگیزه تر می کرد. میل به
موفقیت در تمام بازیها، در چهره اش موج می زد و هر مرحله را که پشت سر می گذاشت،
قوی تر از قبل می نمود. نامش نشانه ای از گرم ترین و درخشان ترین سیاره منظومه
شمسی است. به همان اندازه خونگرم و حتی درخشان تر و فراتر از ناهید. در اساطیرمان
به ناهید، “دختر خدا” هم گفته اند. او اما “دختر ایران” است.
مایه سرفرازی کشوری که موفقیتش خار چشمان دشمنان کوچک و بزرگ شده و آنچه می کوبند،
آبی است در هاون. مبارکت باشد و چشمت روشن. سربلند کردی ایرانمان را.

*سید
محمد طاهر شاهین