مجلس امروز چهارشنبه به وزیران پیشنهادی رای می‌دهد

پس از فراز و نشیب‌های فراوان سرانجام ایده وفاق به ایستگاه تصمیم مهم نمایندگان مجلس رسیده است. امروز نمایندگان مشخص می‌کنند در مواجهه با ضرورت وفاق چند مرده حلاجند، آیا رویکردهای ملی را مد نظر قرار داده و به کلیت کابینه رای اعتماد می‌دهند یا وزرای اصلاح‌طلب و متفاوت را با تیغ تیز رای عدم اعتماد می‌تارانند؟

ارزیابی کارشناسان سیاسی حاکی از آن است که رای به کلیت کابینه محتمل‌تر از رای عدم اعتماد است. اما سرنوشت کابینه در بهارستان هرچه که باشد نباید فراموش کرد که ایده وفاق و متعاقب آن آشتی ملی آنگونه که چهره‌هایی چون هادی خانیکی و علی ربیعی و محمد فاضلی می‌گویند، سرنوشت محتوم ایران در مسیر رشد و پیشرفت است.

تشکیل دولت وفاق ملی، مهم‌ترین وعده مسعود پزشکیان در ایام انتخابات و دوران پس از آن محسوب می‌شود. پزشکیان با به کارگیری برخی کلیدواژه‌ها مانند پرهیز از دعوا و تنش، شایسته‌سالاری، تخصص‌گرایی، مدارا و… تلاش کرد نوع متفاوتی از سیاست‌ورزی انتخاباتی را در ایران پایه‌گذاری کند. مبتنی بر این رویکرد تازه بود که او در ایام مناظرات انتخاباتی، تک رقبا برای دعوا و تنش و درگیری را بدون پاسخ باقی می‌گذارد و راه خود را می‌رفت! 

برخی تحلیلگران تصور می‌کردند این ژست پزشکیان مختص ایام انتخابات است و با پایان گرفتن رقابت‌های انتخاباتی، پزشکیان هم مانند روسای جمهور دیگر سر در لاک رویکردهای جناحی فرو برده و دولت وفاق و تحقق آشتی ملی را به خاطره‌ای در دوردست بدل می‌سازد. رخدادهای بعدی اما نشان داد که پزشکیان به گونه‌ای متفاوت می‌اندیشد. نماد عینی یک چنین رویکردی در جریان معرفی وزرای پیشنهادی مشاهده شد.

ترکیبی عجیب از چهره‌های مختلف که برخی از آنها حتی در زمره رقبا و مخالفان جدی پزشکیان قرار داشتند! بلافاصله توپخانه‌های خودی و غیر خودی، پزشکیان را نواخت که چرا چنین ترکیبی را برگزیده است؟ پاسخ پزشکیان اما دعوت به صبر بود و اعتماد. او خطاب به مردم ایران، رسانه‌ها و فعالان سیاسی اعلام کرد که هر وزیری در کابینه متعهد شده که در راستای راهبرد کلی دولت که پایان دادن به مشکلاتی چون تحریم، فیلترینگ، برخوردهای سلبی با جوانان و البته مهار تورم و…است، گام بردارد. نگاه‌ها اما همچنان نگران بودند؛ مردم نمی‌دانستند باید منتظر چه فضایی باشند. آیا مجلس دست دوستی پزشکیان را می‌فشارد یا آن را پس می‌زند؟

 این روند با آغاز بررسی برنامه‌های وزرا در روزهای ابتدایی هفته وارد مرحله متفاوتی شد. طرح دیدگاه‌های موافق و مخالف و دفاع وزرا از برنامه خود تجربه متفاوتی را در پارلمانتاریسم ایرانی شکل داد. تندروها تلاش می‌کردند، شب‌نامه توزیع می‌کردند، فریاد می‌زدند و آنچه البته به جایی نمی‌رسید، حاشیه‌سازی‌هایی بود که جریانات تندرو تدارک می‌دیدند. طلسم‌های رادیکال‌ها دیگر عمل نمی‌کرد و گوش نمایندگان میانه‌رو و معتدل در هر دو جناح از این حاشیه‌سازی‌های کلیشه‌ای پر شده بود. آیند و روند‌ها تکمیل شد و نهایتا ساعت رای اعتماد به وزرا از راه رسید. به اعتقاد کارشناسان نوبت مجلس است که گام‌های پزشکیان را در شکل‌دهی به ایده وفاق با رای اعتمادی قابل توجه پاسخ دهد تا ارکان کشور وارد دوره سرنوشت‌ساز حل مشکلات و عمل به وعده‌ها برود.

به اعتقاد فلاحت‌پیشه اگر مجلس به کلیت کابینه رای اعتماد بدهد و دولت مهر پایانی بر مشکلاتی چون فیلترینگ، تورم، گشت ارشاد و…بزند، مردم همه حاشیه‌های مرتبط با کابینه و…را فراموش می‌کنند. محمدعلی ابطحی هم در گفت‌وگو با «اعتماد» رای اعتماد مجلس به کلیت کابینه را دومین بال سیستم برای پرواز به سمت آشتی ملی و وفاق ارزیابی می‌کند. در یک چنین فضایی است که افکار عمومی اخبار روز چهارشنبه بهارستان را پیگیری می‌کند تا ببیند آیا وعده وفاق و توسعه و بهبود واقعی است یا اینکه مجلس راه خود را در همین آغاز از دولت جدا می‌کند؟/ اعتماد