انواع زامبی ها در سریال مردگان متحرک

نوع زامبی ها در دنیای مردگان متحرک (The Walking Dead) شامل انواع مختلفی از زامبی های ترسناک است که هر کدام چالش های منحصر به فردی را برای بازماندگان ایجاد می کنند. در حالی که بیشتر زامبی ها یا “واکرها” رفتار مشابهی دارند، برخی از انواع آن ها ویژگی ها و توانایی های متفاوتی از خود نشان می دهند. درک انواع زامبی ها در دنیای مردگان متحرک بینشی در مورد چگونگی زنده ماندن شخصیت ها در این دنیای پسا آخرالزمانی ارائه می دهد. از رفتار این عفونت ویروسی گرفته تا میزان توانایی حرکت اجساد زنده شده، سریال مردگان متحرک دائماً در حال تغییر ویژگی های این موجودات بوده و گاهی اوقات کاملاً قوانین خود را به نام همراهی با روایت، بازنویسی می کند.

با این وجود، مردگان متحرک و اسپین آف های آن به طور ماهرانه ای بین انواع زامبی ها، هم در تلویزیون و هم در کتاب های کمیک، تفاوت قائل شده اند. رایج ترین انواع زامبی ها در دنیای The Walking Dead از غرایز اصلی پیروی می کنند – تغذیه از گوشت موجود زنده. این واکرها اجسادی احیا شده با تحرک و عملکرد شناختی محدود هستند. در حالی که بیشتر زامبی‌ها ذیل نوع پایه واکر قرار می‌گیرند، روایت سریال مردگان متحرک و دنیای کلی آن نشان می دهد که ممکن است زامبی‌های متنوع‌تری نیز ظاهر شوند. درک و طبقه بندی زامبی ها به شخصیت ها – و بینندگان – کمک می کند تا از خطرات پیچیده در این دنیای آخرالزمانی عبور کنند.

زامبی های پرسه زن

زامبی معمول دنیای مردگان متحرک تقریباً از نوع پرسه زن هستند. پرسه زن ها با فاصله ای زیاد رایج ترین نوع زامبی در دنیای مردگان متحرک هستند – تقریباً تا جایی که گونه های دیگر به عنوان نوعی ناهنجاری در نظر گرفته می شوند. به این دلیل که آنها دائماً در جستجوی غذای بعدی خود در حال پرسه زدن هستند، پرسه زن ها مستقیم ترین الهام را از فیلم های جورج ای. رومرو می گیرند. آنها به طرز ناخوشایندی کند، به شدت فاقد هوش بوده و در رفتارشان گله ای عمل می کنند. این زامبی ها همچنین بی وقفه در جستجوی غذا هستند که بیش از پیش نام پرسه زن را برای آن ها قابل توجیه می کند.

یک زامبی پرسه زن در دنیای مردگان متحرک تا زمانی که چیزی را ببیند، بشنود یا بو کند که میل غریزی تغذیه را برانگیخته می کند، به حرکت خود ادامه می دهد و سپس تا زمانی که هدف از دید خارج شده یا خورده شود، او را تعقیب می کند. به دلیل فقدان هوش و حواس محدود، پرسه زنان اغلب در دسته هایی جمع می‌شوند که به‌عنوان گله شناخته می‌شوند. این گله ها عادت بدی دارند که هنگام پرسه زدن با گله های دیگر ترکیب می شوند و گروه های زامبی عظیمی را ایجاد کنند که به الکساندریا و سایر جوامع در مردگان متحرک حمله کرده اند. زامبی های پرسه زن بزرگترین عامل مرگ و میر ناشی از زامبی ها در ایالات متحده هستند.

ویروس زامبی کننده دنیای مردگان متحرک به روش های مرموزی عمل می کند. همه به این ویروس آلوده شده‌اند و مرگ محرک تبدیل شدن به زامبی است، با این حال بازماندگان بی‌شماری پس از دریافت کوچک‌ترین گاز از شهروندان مرده به زامبی تبدیل می‌شوند. توضیح رسمی عفونت زامبی کننده دنیای مردگان متحرک این است که این باکتری‌های دهان زامبی هستند که قربانی را می‌کشند و زنده‌سازی دوباره نیز آغاز می شود، تا مقدار باکتری مسری که با خود گاز به بدن فرد منتقل می شود.

منطق زیربنای عفونت زامبی کننده دنیای مردگان متحرک در بهترین حالت بی ثبات است، مخصوصاً با توجه به تعداد دفعاتی که ریک و دوستانش خود را در با دل و روده آغشته به خون زامبی ها می‌پوشانند، اما این بدان معناست که زامبی های پرسه زن با وجود زیاد بودنشان، ویروس را منتشر نمی‌کنند. این حداقل یک نکته مثبت نادر در یک دنیای هولناک است.

زامبی های کمین کننده

تمایز بین زامبی‌های پرسه‌زن و زامبی‌های کمین کننده در کتاب‌های مصور مردگان متحرک بیشتر از سریال‌های تلویزیونی شبکه AMC آشکار است، اما این تمایز- هر چقدر هم که مبهم باشد – در هر دو نشان داده شده است. همانطور که از نام آن ها پیداست، کمین کنندگان به جای پرسه زدن در یک مکان می مانند. آنها هنوز هم میل به غذا خوردن را احساس می کنند، اما به جای اینکه فعالانه با پرسه زدن به دنبال غذا باشند، با تنبلی منتظر می مانند تا غذا به سراغشان بیاید و فقط وقتی تحریک می شوند حمله می کنند.

در کمیک‌های اورجینال واکینگ دد نوشته رابرت کرکمن، کمین‌کنندگان بازماندگانی را که در دسترسشان نیستند، نادیده می‌گیرند، اما چون معمولاً ساکت و پنهان هستند، مسلماً خطرناک‌تر از زامبی های پرسه‌زن هستند. در واقع، در کتاب‌های مصور واکینگ دد، این یک زامبی کمین کننده است که پای هرشل را گاز می گیرد، وقتی از مخفیگاه پنهانش بیرون آمده تا مچ پای کشاورز بی‌خبر را گاز بگیرد. زامبی‌های کمین کننده در اقتباس تلویزیونی مردگان متحرک کمی متفاوت ظاهر می‌شوند – واضح‌ترین مثال، زامبی‌های «خوابیده» در اپیزود اول فصل یازدهم مردگان متحرک است.

تیمی از قهرمانان داستان خود را به اتاقی می رسانند که مملو از زامبی هایی است که حرکت نمی کنند یا سعی نمی کنند آنها را بخورند. این گروه از بازماندگان در جست و جوی غذا و اقلام هستند و تقریباً بدون بیدار کردن مردگانی که دراز شده اند فرار می کنند، اما یک قطره خون برای تحریک کمین کنندگان به حمله کافی است. نوع کمین کنندگان در اسپین آف The Walking Dead: World Beyond نیز برجسته هستند و با پیشرفت شیوع بیماری به طور فزاینده ای بر تعداد آن ها افزوده می شود. با وجود تفاوت بین پرسه‌ زنان و کمین‌کنندگان، شواهدی وجود ندارد که نشان دهد یک نوع نمی‌تواند به دیگری تبدیل شود.

در کتاب‌های کمیک Walking Dead یوجین همین تئوری را مطرح می کند، و اگرچه ویروس زامبی کننده به اندازه کافی واضح توضیح داده نشده است تا مطمئن شویم چنین است، ممکن است که یک پرسه زن تحریک‌نشده در نهایت تبدیل به یک کمین کننده شود و یک کمین کننده تحریک‌شده می‌تواند به یک پرسه زن تبدیل شود. به دلیل این سیالیت از یک طرف حصار مردگان به طرف دیگر، برچسب‌های “پرسه زن” و “کمین کننده” شاید بهتر باشد به عنوان حالت در نظر گرفته شوند یا دسته بندی های ذاتی و ثابت.

در حالی که کمین کنندگان اکثراً مایه دردسر و زحمت هستند، اما به راحتی می توان از آن ها اجتناب کرد، اما در The Walking Dead: Dead City کمی فرق می کرد. در این سریال، چندین زامبی کمین کننده در سیستم فاضلاب شهر نیویورک حضور داشتند. اینها برای ایجاد یک ابر ارگانیسم غول پیکر به نام “شاه واکر”، شبیه به شاه موش به هم پیوستند. زامبی اصلی میزبان چندین زامبی در بدنه خود است. با این حال، در نهایت، اینها گروهی از کمین کننده ها بودند، اگرچه در سیستم فاصلات جهش یافته و مگی توانست آنها را بکشد.

زامبی هیبریدی

در حالی که پرسه‌زنان و کمین‌کنندگان ارتباط نزدیکی با هم دارند، زامبی‌های انشعابی جانورانی کاملاً متفاوت هستند. ماجرای این نسخه ها که اولین بار در سریال مردگان متحرک دیده شدند، به‌عنوان چیزی شبیه به یک تصادف خوشحال‌کننده شروع شد، زیرا زمانی که فصل اول این سریال در حال پیدا کردن انسجام بود، زامبی‌های آن می‌توانستند به سرعت حرکت کنند، سلاح‌ بردارند و دستگیره‌های در را بپیچانند. این ویژگی‌های پیشرفته به‌سرعت به نفع پرسه‌زنان و کمین‌کنندگان سنتی‌تر حذف شدند، و دیگر هرگز تا سکانس پس از تیتراژ پایانی فصل دوم اسپین آف The Walking Dead: World Beyond دیگر اسمی از آن ها برده نشد.

طبق ویدیویی که دکتر جنر به جای گذاشته بود، زامبی‌های «مشتق شده» در مراحل اولیه شیوع بیماری در فرانسه شناسایی شدند، اگرچه، همانطور که قبلاً ذکر شد، برخی (مانند همسر مورگان و زامبی کودکی که ریک گرایمز در اپیزود اول فصل اول می‌کشد) در ایالات متحده نیز دیده شدند. فصل یازدهم سریال اصلی بود که بار دیگر زامبی های مشتق شده را به نمایش گذاشت که نشان می دهد تعداد آنها در حال افزایش است. The Walking Dead توضیح نداده است که چرا زامبی های مشتق شده یا هیبریدی به وجود می آیند یا اینکه آیا یک زامبی معمولی می تواند به یک نوع هیبریدی یا مشتق شده تبدیل شود یا خیر. یک پاتوژن متفاوت می‌تواند باعث ایجاد دگرگونی کامل شود، یا ممکن است این مشتق شده ها به طور طبیعی از زامبی های پرسه‌زن و کمین‌کننده تکامل یابند.

در سکانس پس از تیتراژ پایانی فصل دوم The Walking Dead: World Beyond حداقل یک نکته را شفاف سازی می کند. تیم تحقیقاتی که باعث شیوع این بیماری شد ظاهراً پس از این کار، شرایط را بدتر نیز کرد، به این معنی که مشتق شده ها ممکن است نتیجه تصادفی یک تلاش نادرست برای متوقف کردن شیوع بوده باشد. زامبی های هیبریدی یا مشتق شده از زمان به نمایش درآمدن در مردگان متحرک مجموعه ای از مهارت های خاص را از خود نشان داده اند. بسیاری از آن‌ها سریع‌تر از پرسه‌زنان حرکت می‌کنند – البته نه دویدن، اما سرعت حرکت آن ها به اندازه‌ای است که می توانند کسی را در حین فرار بگیرند.

این زامبی‌های پر جنب و جوش عبارتند از: دختر کوچک قسمت اول مردگان متحرک، دانشمند فرانسوی در The Walking Dead: World Beyond، و برخی زامبی‌های دیده شده در جامعه مشترک المنافع از فصل یازدهم سریال اصلی. به نظر می‌رسد بسیاری از این زامبی ها دارای هوش و حافظه قابل توجهی هستند. دانشمند فرانسوی مرده، حتی پس از زنده شده دوباره نیز هنوز می‌دانست که درب آزمایشگاهش کجاست، همسر مورگان سعی کرد درب ورودی خانه شان را باز کند، و آرون در فصل یازدهم سریال اصلی، از زامبی‌هایی که از حصارها بالا می‌روند صحبت می‌کند. اگرچه کاملاً واضح نیست، برخی از زامبی های جهش یافته ممکن است دارای قدرت های فوق العاده باشند.

هنگامی که دانشمند فرانسوی در آخرین لحظات سریال The Walking Dead: World Beyond به یک در فلزی مشت می زند، مشت های او اثری قابل رویت بر این درهای مستحکم به جا می گذارد – قدرتی که مطمئناً حتی دستان انسان نیز قادر به انجام آن نیستند. خوشبختانه، تلاش‌های CRM برای پی بردن به ماهیت این زامبی‌ها زمانی که ریک گرایمز و میشون در The One’s Who Live به وجود این ارگان پایان دادند، متوقف شد، بنابراین آنچه در فرانسه در اسپین آف داریل دیکسون اتفاق افتاد در ایالات متحده تکرار نخواهد شد – حداقل هنوز.

زامبی های سوزاننده

وضعیت در فرانسه در اسپین آف The Walking Dead: Daryl Dixon خود را نشان می دهد. وقتی داریل در فرانسه از خواب بیدار شد، نمی دانست چگونه به آنجا رسیده است و تنها فکرش این بود که راهی برای بازگشت به خانه پیدا کند. با این حال، او با چیزی روبرو شد که قبلاً هرگز ندیده بود. همچنین این زامبی ها تفاوت قابل توجهی با انواع زامبی ها در دنیای مردگان متحرک تا آن زمان داشتند. اینها از نوع سوزاننده هستند و به خاطر قدرت خاصی که هیچ زامبی دیگری ندارد شناخته می شوند.

سوزاننده ها در دنیای مردگان متحرک پوست و خون اسیدی دارند. به نظر می رسد که صحنه پس از تیتراژ پایانی سریال The Walking Dead: World Beyond ممکن است چیزی فراتر از ایجاد انواع سریع زامبی ها باشد. این صحنه نشان می دهد که دانشمندان آنجا تلاش کردند تا مانع از سرایت ویروس زامبی کننده به بیرون آزمایشگاه شوند و راهی برای کشتن آنها بیابند. با این حال، به نظر می رسد که آزمایش ها چیز متفاوتی در پی داشت.

سوزاننده ها نمرده اند، بلکه خون و پوست آنها می تواند به شدت هر کسی را که لمس کنند بسوزاند، شبیه به خون اسیدی زنومورف ها در فرانچایز Alien. با این وجود، اینها انواعی نیستند که سریعتر، قوی تر و هوشمندتر باشند. در عوض، آنها بیشتر شبیه پرسه‌زنان هستند، با این تفاوت که هر کسی که با آن ها تماس پیدا کند را می سوزانند. این اتفاق در یک لحظه غیرمنتظره در اپیزود اول اسپین آف داریل دیکسون برای او رخ می دهد.

در حالی که ایده این است که دانشمندان در فرانسه که “همه چیز را بدتر کردند” به ایجاد نسخه های هیبریدی و سوزاننده کمک کردند، ممکن است توضیح دیگری نیز وجود داشته باشد. سوزاننده هایی که داریل دیکسون با آن ها روبرو شد در یک کارخانه فرآوری غذا بودند. این ایده وجود دارد که احتمالاً آن ها چیزی خورده اند که خونشان را اسیدی کرده است.

این زامبی های سوزاننده در قسمت سوم نیز ظاهر شدند، جایی که داریل از یکی از آن ها برای سوزاندن درختان انگور بیش از حد رشد کرده استفاده کرد تا او و ایزابل بتوانند فرار کنند. همانطور که اسپین آف داریل دیکسون نشان داد، این گونه ها بسیار سریع و تهاجمی هستند و داریل تنها پس از تلاش و تقلای فراوان توانست یکی از آن ها را بکشد. همچنین این سریال یک سوژه آزمایشی با قابلیت های مشابه را نشان می دهد که باعث می شود اینطور به نظر برسد که از لحاظ ژنتیکی دستکاری شده اند.

وقتی مشخص شد که پووآر نسخه های مشتق شده زامبی‌ها را در سراسر کشور ایجاد کرده است، این فرضیه تایید شد. زامبی های معمولی به اندازه کافی خطرناک و دردسرساز بودند و زامبی ها هیبریدی اوضاع را بدتر کردند، به ویژه سوزاننده ها. آنطور که فاش می شود، این افراد در حال آزمایش روی زامبی‌های معمولی هستند و سعی می‌کنند زامبی های جدیدی بسازند که بتوانند به عنوان سلاح برای اهداف پلیدشان به کار بگیرند.

احتمالاً این آخرین نوع زامبی ها در دنیای مردگان متحرک نخواهد بود، زیرا به نظر می رسد انواع خطرناکی در آینده معرفی شوند.