ژن‌های جدید سرطانی شناسایی شد

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ محققان کشف کرده‌اند که صد‌ها ژن می‌توانند به‌طور بالقوه سرطان را ترویج دهند. سرطان معمولاً ناشی از تغییراتی در کد ژنتیکی ما است که توانایی سلول در مدیریت رشد خود را مختل می‌کند. هدف قرار دادن این اختلالات با درمان‌های خاص می‌تواند به جلوگیری از گسترش تومور‌ها کمک کند.

تاکنون بیش از ۶۰۰ ژن شناخته شده‌اند که در صورت وجود جهش در توالی‌هایشان، می‌توانند موجب بروز تومور شوند. اما روش‌های دیگری نیز وجود دارد که سرطان می‌تواند در مسیر انتقال دستورالعمل‌های DNA به سایر قسمت‌های بدن شکل بگیرد.

بیشتر تحقیقات قبلی در این حوزه به ناهنجاری‌های موجود در خود DNA پرداخته‌اند، اما این مطالعه به ناهنجاری‌هایی می‌پردازد که در حین انتقال دستورالعمل‌ها از DNA به پروتئین‌ها رخ می‌دهد. محققان از مؤسسه علوم و فناوری بارسلونا (BIST) در اسپانیا با استفاده از الگوریتم‌های دقیق، به جستجوی خطا‌های موجود در کد ژنتیکی مرتبط با اگزون‌ها پرداختند؛ بخش‌هایی از توالی ژنتیکی که به‌طور مستقیم به پروتئین‌ها تبدیل می‌شوند.

بخش‌های غیرکدگذاری یک ژن، به نام اینترون‌ها، معمولاً در هنگام رونویسی DNA به RNA حذف می‌شوند. سلول‌های سرطانی می‌توانند این فرآیند حذف را مختل کنند و پروتئین‌های جهش‌یافته‌ای از یک ژن پروتئینی نرمال تولید کنند.

تیم تحقیقاتی ۸۱۳ ژن را شناسایی کرد که در صورت حذف نادرست این اگزون‌ها می‌توانند رشد سرطان را ترویج دهند. این دسته جدید به فهرست ژن‌های مرتبط با سرطان اضافه می‌شود و فهرست موجود از ۶۲۶ ژن شناخته‌شده‌ای که در صورت جهش باعث تومور می‌شوند را گسترش می‌دهد. تنها حدود یک دهم از این دسته جدید در پایگاه داده جهش‌های سرطانی که به‌طور گسترده استفاده می‌شود، وجود داشته‌اند.

محقق BIST، میکوئل آنگلا-گیروتو، گفت: «با در نظر گرفتن مکانیزم‌های غیرجهشی مانند اسپلیسینگ، فکر می‌کنیم که ممکن است تعداد بیشتری از هدف‌های ژنی برای کنترل سرطان وجود داشته باشد.» 

الگوریتم محققان به نام اسپاتتر، توانسته است از طریق داده‌های ژنتیکی بزرگ، رویداد‌های اسپلیسینگ را شناسایی کند که ممکن است شانس رشد سرطان را افزایش دهد. در آزمایش‌های آزمایشگاهی با استفاده از نمونه‌های بافتی، هدف قرار دادن این اگزون‌ها واقعاً باعث محدود کردن رشد سرطان در نمونه‌ها شد.

آنگلا-گیروتو گفت: «اسپاتتر می‌تواند نه تنها اگزون‌های بالقوه‌ای که موجب سرطان می‌شوند را شناسایی کند، بلکه می‌تواند آنها را بر اساس اهمیت‌شان در هر نمونه سرطانی رتبه‌بندی کند.»

تحلیل‌های بیشتر نشان می‌دهد که ترکیب داده‌های این مطالعه با پایگاه‌های داده نتایج درمان دارویی، می‌تواند به پیش‌بینی تفاوت‌های واکنش بیماران به دارو‌های مشابه کمک کند.

اگرچه کار زیادی برای انجام دادن وجود دارد تا بتوانیم به‌طور منظم اگزون‌ها را شناسایی و هدف قرار دهیم، اما این تحقیق نشان می‌دهد که احتمالاً این کار ممکن است؛ و هر چه سلاح‌های بیشتری برای مبارزه با سرطان در دست داشته باشیم، بهتر خواهد بود.

آنگلا-گیروتو گفت: «این یک مرز بسیار هیجان‌انگیز برای کاوش است.»

این تحقیق در نشریه نیچر کامونیکیشنز منتشر شده است.

انتهای پیام/