بدنام‌ترین اردوگاه‌های اسیران جنگی تاریخ

بسیاری از اردوگاه‌های اسیران جنگی در طول تاریخ به دلیل رفتار غیرانسانی با زندانیان و شرایط وحشتناکی که آنها به عنوان اسیر باید تحمل می‌کردند شناخته‌شده‌اند. زندان‌هایی مخوف که هیچ سربازی نمی‌خواست حتی گذرش به آنها بیفتد. اما بدترین، وحشیانه‌ترین، خطرناک‌ترین و غیربهداشتی‌ترین اردوگاه‌های اسیران جنگی کدامند؟

زندان نورمن کراس

زندان نورمن کراس در انگلستان اولین اردوگاه اسیران جنگی بود. در سال ۱۷۹۷ تکمیل شد و برای نگهداری اسیران جنگی فرانسه و متحدانش در طول جنگ‌های انقلاب فرانسه و جنگ‌های ناپلئونی ساخته شد. بنای یادبود ۱۷۷۰ زندانی که در نورمن کراس جان باختند، محل کنونی این مرکز تخریب شده را مشخص می‌کند.

زندان اچ‌ام دارتمور

سربازان فرانسوی اسیر شده در طول جنگ‌های ناپلئونی در دارتمور نیز زندانی شدند. در سال ۱۸۱۴، علیرغم پایان جنگ، دولت بریتانیا از آزادی اسرا خودداری کرد. در زندان شورش در گرفت که منجر به کشته شدن ۲۷۱ زندانی شد. آنها در محوطه زندان که هنوز هم دایر است دفن شده‌اند.

زندان اندرسونویل

در جنگ داخلی آمریکا هزاران سرباز از هر دو طرف درگیری دستگیر و زندانی شدند. یکی از بدنام‌ترین اردوگاه های اسرا، زندان اندرسونویل در ایالت جورجیا بود که به عنوان «کمپ سامپتر» نیز شناخته و توسط کنفدراسیون‌ها اداره می‌شد. در اینجا حدود ۱۳۰۰۰ زندانی اتحادیه به دلیل بیماری، بهداشت نامناسب، سوء تغذیه و ازدحام بیش از حد جان خود را از دست دادند.

کمپ المیرا

کمپ المیرا در نیویورک یک پادگان ارتش اتحادیه بود که به اردوگاه اسیران جنگی برای سربازان کنفدراسیون تبدیل شده بود. جایی که در نهایت بیشترین تعداد شورشی را که در طول درگیری دستگیر شده بودند، در خود جای داد. نزدیک به ۳۰۰۰ نفر از زندانیان این کمپ به دلیل سوءتغذیه، هیپوترمی (سرمازدگی) و بیماری‌های ناشی از شرایط بد بهداشتی جان باختند.

اردوگاه‌های جنگ بوئر

سالی که جنگ بوئر آغاز شد، همان سالی است که اولین کنوانسیون بین‌المللی در مورد اسیران جنگی در کنفرانس صلح لاهه در ۱۸۹۹ امضا شد. اما در آغاز جنگ جهانی اول، اردوگاه‌های دائمی اسرا هنوز وجود نداشت. این موضوع برای نیروهای آلمانی که تا سال ۱۹۱۴ بیش از ۲۰۰۰۰۰ جنگجوی دشمن را اسیر کردند مشکل‌آفرین شد. تصویر بالا ۲۰۰۰ اسیر جنگی روسی را که توسط آلمان‌ها در پروس شرقی اسیر شده و در یک اردوگاه موقت نگهداری می‌شدند نشان می‌دهد.

کمپ هولزمیندن

هولزمیندن در سال ۱۹۱۷ و در جریان جنگ جهانی اول در آلمان افتتاح شد و افسران بریتانیایی اسیر را در خود جای می‌داد. در ۲۳ ژوئیه ۱۹۱۸، ۲۹ افسر از طریق تونلی که حدود ۹ ماه آن را حفاری کرده بودند فرار کردند و موفق شدند به بریتانیا برگردند.

کمپ توچولا

اردوگاه اسیران جنگی توچولا در شمال لهستان با استفاده از نیروی کار سربازان اسیر روسی ساخته شد. توچولا توسط امپراتوری آلمان اداره می‌شد و بین سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ نزدیک به ۴۰۰۰ زندانی در آن بر اثر بیماری جان خود را از دست دادند. بیشتر این زندانیان رومانیایی و بسیاری از آنها روسی بودند. از سال ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۱، مقامات لهستانی این اردوگاه را اداره می‌کردند که در این مدت ۲۰۰۰ زندانی روس دیگر به دلیل گرسنگی، شرایط بد زندگی و بیماری‌های عفونی جان خود را از دست دادند.

اردوگاه‌های جنگ داخلی فنلاند

اردوگاه‌های زندان‌های جنگ داخلی فنلاند توسط طرف «سفید» درگیری (گارد مدنی) اداره می‌شد. تصویر مربوط به سال ۱۹۱۵ اردوگاه را نشان می‌دهد که زندانیان آن معروف به «گارد سرخ» (واحدهای شبه نظامی جنبش کارگری فنلاند) را در خود جای داده است. در مجموع ۱۲۰۰۰ تا ۱۴۰۰۰ زندانی گارد سرخ در اسارت جان باختند.

استالاگ لوفت III

معروف‌ترین اردوگاه اسیران جنگ جهانی دوم، استالاگ لوفت III صحنه جسورانه «فرار بزرگ» در مارس ۱۹۴۴ بود، زمانی که ۷۶ نیروی هوایی متفقین از محوطه نزدیک شهر ساگان لهستان خارج شدند. تنها سه فراری به محل امنی رسیدند. ۵۰ نفر از آنها به دستور هیتلر اعدام شدند. هفده فراری دستگیر شده به استالاگ لوفت III بازگردانده شدند، در حالی که دو نفر دیگر به اردوگاه اسرای جنگی دیگر و چهار نفر دیگر به اردوگاه کار اجباری فرستاده شدند.

استالاگ IX-B

Stalag IX-B که در نزدیکی شهر باد اورب در آلمان قرار داشت، از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵ فعالیت می‌کرد و زندانیان حداقل هشت کشور را در خود جای می‌داد. کسانی که از اتحاد جماهیر شوروی بودند به طرز وحشتناکی آسیب دیدند. تا بهار سال ۱۹۴۲، حدود ۱۴۳۰ رزمنده ارتش سرخ کشته شده بودند.

اردوگاه‌های ژاپنی اسرای جنگی

بیش از ۱۴۰۰۰۰ جنگجوی متفقین در طول جنگ جهانی دوم به اسارت ژاپنی‌ها در آمدند. از این میان، از هر سه نفر، یک نفر بر اثر گرسنگی، کار، تنبیه یا بیماری‌های عفونی جان خود را از دست داده است. عکس بالا اردوگاه اسیران جنگی اوهاشی است.

کمپ کورا

اردوگاه اسیران جنگی کاورا در نیو ساوت ولز استرالیا، صحنه بزرگترین فرار از زندان در جریان جنگ جهانی دوم بود. در ۵ اوت ۱۹۴۴، بیش از ۱۰۰۰ زندانی ژاپنی تلاش کردند از محوطه فرار کنند. در جریان این تعقیب و گریز، ۲۳۱ سرباز ژاپنی کشته شدند.

اردوگاه آشویتس

بدنام‌ترین اردوگاه زندانیان در تاریخ، آشویتس است که مجموعه‌ای از بیش از ۴۰ اردوگاه کار اجباری و اردوگاه مرگ بود. آلمانی‌ها بلافاصله پس از آغاز جنگ خود علیه اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۴۱، اسرای جنگی شوروی را به آشویتس فرستادند. تعداد دقیق کشته‌شدگان در این اردوگاه‌ مرگبار مشخص نیست.

کمپ پوسان

پنج سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، جنگ کره آغاز شد. تصویر بالا در سال ۱۹۵۱ چینی‌ها و کره شمالی‌ها را در اردوگاه اسیران جنگی پوسان سازمان ملل نشان می‌دهد. زندانیان از رفتار انسان‌دوستانه اسیرکنندگانشان متاثر شدند.

اردوگاه‌های کره شمالی

گروهی از سربازان آمریکایی پس از دستگیری توسط نیروهای کمونیست چینی که در کره می‌جنگیدند، به تصویر کشیده شدند.

کمپ سون توی

حدود ۶۵ اسیر جنگی ایالات متحده در اردوگاه زندان سون توی نگهداری می‌شدند. این اردوگاه در خارج از هانوی واقع شده بود. در سال ۱۹۷۰ زمانی که یک نیروی نظامی ایالات متحده برای نجات آمریکایی‌های اسیر شده به کمپ حمله کرد، به تیتر خبرها تبدیل شد زیرا زندانیان چند ماه قبل منتقل شده بودند.

زندان هوآ لوا

شاید بدنام ترین اردوگاه اسیران جنگی در ویتنام، زندان هوآ لوآ بود. این مکان در قلب هانوی اسرای جنگی آمریکایی متعددی را در خود جای می‌داد که شرایط بدی از جمله غذای بد و شرایط غیربهداشتی را تحمل می‌کردند.

زندان فو کوک

یکی دیگر از مراکز اسرای جنگی ویتنام که به همان اندازه به بدرفتاری با زندانیان مشهور است، فو کوک بود. زندانیان این زندان که محل نگهداری سربازان اسیر ویت کنگ و ویتنام شمالی بود، نشانه‌هایی از کمبود مواد غذایی، مراقبت‌های پزشکی ضعیف و ضرب و شتم وحشیانه را داشتند.

کمپ ایکس رِی

کمپ ایکس ری در خلیج گوانتانامو کوبا، پس از ادعاهای مقامات آمریکایی مبنی بر بدرفتاری با زندانیان طالبان و القاعده، موضوع بحث و جدل های قابل توجهی بود. این اردوگاه در سال ۲۰۰۲ بسته شد و همه زندانیان به کمپ دلتا منتقل شدند.

کمپ مانجاکا

اردوگاه مانجاکا در شمال بوسنی و هرزگوین اسرای کروات و بوسنیایی مسلمان را در طول جنگ بوسنی در خود جای می‌داد. این اردوگاه محل نقض گسترده حقوق بشر، ضرب و شتم و کشتار زندانیان بود که منجر به کیفرخواست و محکومیت توسط دادگاه سازمان ملل متحد در یوگسلاوی سابق شد.