ایران مقتدر سازش نمی‌پذیرد

این رخداد تلخ صرفنظر از خسارتی که وارد کرد باعث شد که در برخی از کشور‌های دنیا و هم راستا با آنان گروهی در داخل کشور با توجه به شدت جنایات رژیم صهیونیستی و همچنین پشتیبانی قدرت‌های بزرگ پیشنهاد‌هایی را مبنی بر سازش و انفعال و انعطاف جمهوری اسلامی در برابر اسرائیل را مطرح کنند. 

ارائه دهندگان این پیام از سر ضعف اینگونه استدلال می‌کنند که سازش کردن و کوتاه آمدن از خواسته‌های بحق جمهوری اسلامی باعث کم شدن فشار علیه ایران و همچنین زمینه ساز رشد اقتصادی است.

به نظر می‌رسد باورمندان به چنین نظریه‌ای تصور می‌کنند که در صورت تسلیم شدن در برابر نظام سلطه به رهبری آمریکا و رژیم صهیونیستی باعث رشد و پیشرفت می‌شود، اما مراجعه به سنت تاریخی و تجربه گذشته نشان می‌دهند که آن‌ها در تحلیل مسائل بشدت اشتباه می‌کنند و شواهد زیادی حاکی از آن است که اگر ما در برابر زورگویی‌ها مقاومت کنیم بدون تردید هزینه کمتری را در بلند مدت از انفعال و ذلت در برابر دشمن متحمل خواهیم شد.

تجربه نشان داده است که ایران بعد از پیروزی انقلاب و بعد از استقرار نظام جمهوری اسلامی با پیروزی از دکترین اقتدار در عین تعامل با دیگر کشور‌ها براساس سه اصل عزت، حکمت و مصلحت به جایگاهی بلندی در منطقه و عرصه بین المللی رسیده است و در شرایط کنونی عمق نفوذ راهبردی ما قابل مقایسه با بسیاری از دولت‌های منطقه و حتی برخی از کشور‌های پیشرفته در حوزه اقتصادی نیست.

بررسی سیر تحولات در برخی از کشور‌های منطقه هم این مدعا را اثبات می‌کند. ما شاهد بودیم که در جریان سفر دونالد ترامپ رئیس جمهور پیشین آمریکا به عربستان او از این کشور به عنوان گاو شیرده یاد کرد و گویی از نگاه او زمامداران این کشور صرفا زمانی مورد توجه ایالات متحده قرار می‌گیرند که با دلار‌های نفتی خود خریداران خوبی برای کالا‌های آمریکایی باشند. 

آنچه که بر لیبی گذشت هم نمونه دیگری از نتیجه ضعف و سازش در برابر نظام سلطه است. زمانی که معمر قذافی بالاخره در برابر فشار‌های آمریکا و اورپا تسلیم شد روند سرنگونی خود و بی ثباتی کشورش را تسریع کرد و بعد از اینکه تاسیسات هسته‌ای لیبی با کشتی به مقصد‌های معلوم بارگیری شد بعد از چند سال با حمله نظامی غرب به این کشور، قذافی سرنگون شد و لیبی هم بعد از این ماجرا تاکنون به ثبات اقتصادی و امنیتی نرسیده است. 

کشور ما هم در مقاطعی این رخداد‌های تلخ را تجربه کرده است. در دوران سلطنت پهلوی اول و دوم هم شاهد سازش و تسلیم شدن پهلوی‌ها در برابر آمریکا و انگلیس بودیم و در جریان جنگ جهانی دوم آن سه دولت اشغالگر ایران حتی محمدرضا شاه را هم به جلسات مشترک خود دعوت نمی‌کردند.

 
در برخی از دوره‌های تاریخ بعد از انقلاب هم با توجه به انعطاف و سازشی که در دوران اصلاحات و تدبیر و امید در خصوص انرژی هسته‌ای صورت گرفت طرف‌های غربی نه تنها به تعهدات خود عمل نمی‌کردند بلکه در عین تشدید تحریم علیه ایران خواهان توقف فعالیت‌های هسته‌ای می‌شدند. 

اما امروز ایران اسلامی بدون توجه به زیاده خواهی‌های دشمن از چنان اقتداری برخوردار است که از یک طرف خلیج عدن و از طرف دیگر تا دریای مدیترانه نفوذ راهبردی دارد. 

ما اهل مذاکره ایم و حاضریم براساس رعایت اصل احترام مقابل با دیگر کشور‌های گفتگو کنیم، اما این رویکرد به هیج وجه به معنای سازش و تسلیم در برابر غرب و نظام سلطه نیست و اکنون که رژیم اشغالگر قدس همه خطوط قرمز را نادیده گرفته با عزت و اقتدار و مقاومتی خستگی ناپذیر در برابر این سگ هار و حامیانش خواهیم ایستاد.