به گزارش آفتاب نو، استقلال پس از یک فصل و اندی در دیدار مقابل هوادار تهران، یک سرمربی جدید روی نیمکت داشت. سهراب بختیاری زاده به دلیل آشنایی با احمد شهریاری در دوران صباباتری، ماموریتی ویژه در استقلال پیدا کرد؛ او به صورت غیرمنتظره روی نیمکت این تیم نشست و یک ۳ امتیاز جذاب هم در اولین دیدار به چنگ آورد.
استقلال این بار نه تنها در حوالی محوطه مخصوص مربیان و گفتمان با داور مسابقه و مدیریت تیم، که در کنفرانس خبری هم یک مربی متفاوت داشت و این بار دیگر خبری از واکنش های عصبی، گلایه های همیشگی، پرخاش در زمین و کلنجار با خبرنگاران نبود.
البته همان طور که بختیاری زاده گفت، کارنامه مربیان را با یک بازی مورد ارزیابی قرار نمی دهند که سهراب هم مثل همه مربیان دنیا، در همین یک بازی قادر به معجزه نبود. در بازی های بعد، طبعا می شود عملکرد بختیاری زاده را بیشتر و بهتر بسنجیم اما واقعیت این است که خلاف صحبت های شهریاری که تاکید فراوان بر حضور سرمربی خارجی دارد، حتی سهراب هم می تواند در استقلال بماند و همین نقش فعلی را ایفا کند.
مربی خارجی نیز مثل گزینه های داخلی در این شرایط برای استقلال نمی تواند معجزه کند. از کجا معلوم بختیاری زاده میان نسل های ناکام استقلالی ها در مربیگری، یک کشف جدید نباشد؟ از کجا معلوم در چند بازی بعد، او در قامت یک سرمربی همه فن حریف ظاهر نشود و از استقلال تیم بهتر و منسجم تر نسازد؟
می شود کمی در این باره تامل کرد و به بختیاری زاده هم به اندازه خیلی های دیگر که وارد استقلال شدند و در نتیجه گیری و اداره تیم ناکام و ناموفق بودند، میدان داد و تصمیم عجولانه در این زمینه نگرفت. استقلال قرار است از بحران خودخواسته که از فصل پیش آغاز شد و به این فصل هم تعمیم پیدا کرد، عبور کند. کسی چه می داند؛ شاید کاپیتان این کشتی طوفان زده، همین سهراب بختیاری زاده باشد؟
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰