طرح‌های جنجالی راست گرایان افراطی کابینه نتانیاهو

گوینده این سخن زالل اسموتیچ وزیر دارایی کابینه بنیامین نتانیاهو است که به جناح راست افراطی تعلق دارد. او در حال حاضر رهبر حزب صهیونیسم مذهبی است. یکی از اساسی‌ترین ایده‌های گفتمان راست افراطی موضوع اسرائیل بزرگ است و این جریان از موضوع حداکثرسازی سرزمینی برای رژیم صهیونیستی طرفداری می‌کند. 

این طرح البته در بین احزاب چپ صهیونیسم چندان با استقبال مواجه نشده و این بخش از صهیونیست‌ها معقتدند همینکه یک دولتی بر سرکار آمده کفایت می‌کند.

اسموتیچ تاکید کرده که مایل است یک دولت یهودی در مناطقی از اردن، عراق و سوریه و لبنان تشکیل بشود و دامنه آن تا مرز‌های ایران برسد. بگفته این مقام صهیونیستی این روند با جنگ اخیر شروع شده و ما باید به سمت تصرف و اشغال برخی نواحی در این کشور‌ها برویم.

البته این موضوع را هم باید در نظر بگیریم که دیدگاه راست‌های افراطی در اسرائیل مورد حمایت اکثریث جامعه نیست و یک اقلیتی کمتر از ۲۰ درصد با چنین نگاهی موافقند و بقیه احزاب و گروه‌ها و جامعه یهودی اسرائیل اگرچه که به سیاست‌های دست راستی تمایل دارند، اما چنین دیدگاهی را قبول ندارند. 

اسموتیچ البته در بیان چنین نظری در بین سایر اعضای کابینه نتانیاهو تنها نیست و ایتامار بن گویر وزیر امنیت رژیم صهیونیستی هم از چنین ایده‌ای دفاع می‌کند. 

این نکته را هم باید توجه داشت که راست گرایان افراطی به دلیل داشتن چنین عقایدی حتی در بین کشور‌های غربی هم از جایگاه خوبی برخوردار نیستند. به عنوان مثال در جریان سفر‌های اخیر دولت اسرائیل به کشور‌های اروپایی، هیچکدام از این دو وزیر همراه هیات نبودند، چون آن‌ها اساسا در برخی از کشور‌ها در فهرست سیاه قرار دارند.

در اوایل نخست وزیری مجدد نتانیاهو و زمانی که قرار بود او به همراه برخی از اعضای کابینه اش به آمریکا سفر کند دولت بایدن اعلام کرد به کسانی مثل اسموتیچ روادید نمی‌دهد تا وارد خاک ایالات متحده شوند. این نشان می‌دهد که به رغم حمایت‌های آمریکا از رژیم صهیونیستی، اظهارات نژادپرستانه این بخش از راست گرایان افراطی با توجه به اینکه اظهارات نژادپرستانه اشان و مخالفت جامعه جهانی با این مواضع، تمایلی برای تعامل با این اشخاص در ایالات متحده وجود ندارد. این نحوه برخورد با اسموتیچ و دیگر افراد متعلق به جریان صهیونیسم مذهبی در بین کشور‌های اروپایی هم متداول است. 

به نظر می‌رسد چنین نگاهی اساسا قابلیت تبدیل شدن به یک رویکرد و سیاست را برای رژیم صهیونیستی ندارد. چون اسرائیل آن قدر توانمندی نظامی ندارد که امکان تحقق این ایده را داشته باشد. از سویی دیگر جامعه جهانی هم در برابر این نگاه می‌ایستد و بزعم طرفداران و حامیان غربی رژیم صهیونیستی اقدامات نظامی اسرائیل در قبال غزه و لبنان از سوی آن‌ها در راستای دفاع از خود تلقی می‌شود و قرار نیست از جامعه جهانی رژیم صهیونیستی بعد از جنگ با لبنان یک منطقه بزرگی را اشغال کند و در آن مستقر شود و فراتر از آن به اسرائیل منضم کند. کاملا روشن است که چنین سناریویی از سوی دولت‌ها در حوزه بین الملل قابل پذیرش نیست.