متاسفانه ما هنوز وارث اقدامات مخرب سیاسی و اقتصادی دولتی هستیم که این روزها رییس‌اش هنگام تشییع جنازه عزیزان به شهادت رسیده برای خود در دانشگاه جشن تولد می‌گیرد و هنوز بازخواست نشده است که با ۸۰۰ میلیارد دلار درآمد بی‌سابقه نفتی هنگام صدارت خود چه کار کرده است؟ به جرات می‌توان گفت که اگر نسبتی از این رقم افسانه‌ای در دسترس بود دولت اسراییل جرات جسارت به ایران عزیز را نداشت.
«پاسخ به اسراییل نیازمند زمان عقلانیت و ابتکار» عنوان یادداشت روزنامه اعتماد به قلم جعفر گلابی است که در آن آمده؛ جسارت اسراییل به خاک ایران عزیز قابل گذشت نیست، خصوصا اینکه در حمله آخرین دولت نژادپرست روی کره‌زمین ۴ تن از هموطنان نظامی و یک تن از شهروندان عادی ما به شهادت رسیده‌اند. البته نوع و زمان پاسخ، به صلاحدید مسوولان بسته است که مجموع شرایط کشور و منطقه و جهان را درنظر بگیرند و افراطیون تل‌آویو را از اقدامات تروریستی خود بازدارند. کاملا روشن است که دولت نتانیاهو دو هدف را دنبال می‌کند: اول اینکه با حمله‌ها و دریافت پاسخ از سوی ایران کشورمان را در حالت نه جنگ و نه صلح قرار دهد و از این طریق انواع مشکلات اقتصادی و سیاسی را به ایران تحمیل کند و دوم آنکه اگر توانست پای امریکا و اروپا را هم به جنگ بکشد و از بن‌بست کنونی که در آن گرفتار آمده است، خلاصی یابد.
به نظر می‌رسد بهترین راه و ابتکار عمل ایران بی‌نتیجه گذاشتن تلاش‌های دولت اسراییل و واگذاری‌اش در بن‌بست فرسایشی کنونی او است. مهم‌تر از همه امور مصالح عالیه کشور است و در این راه نیش و کنایه و تبلیغات و جنگ روانی طماعان و تحریک‌کنندگان نباید کمترین تاثیری در تصمیم‌گیری مسوولان داشته باشد.
متاسفانه ما هنوز وارث اقدامات مخرب سیاسی و اقتصادی دولتی هستیم که این روزها رییس‌اش هنگام تشییع جنازه عزیزان به شهادت رسیده برای خود در دانشگاه جشن تولد می‌گیرد و هنوز بازخواست نشده است که با ۸۰۰ میلیارد دلار درآمد بی‌سابقه نفتی هنگام صدارت خود چه کار کرده است؟ به جرات می‌توان گفت که اگر نسبتی از این رقم افسانه‌ای در دسترس بود دولت اسراییل جرات جسارت به ایران عزیز را نداشت و اگر شرارت می‌کند یکی از دلایلش وضعیت نامناسب اقتصادی است. به هر حال بهترین پاسخ‌ها الزاما پاسخ‌های مستقیم و موشکی نیست و اساسا عدم تنوع در پاسخگویی و دفاع از کیان کشور ممکن است تعبیر به ضعف و انحصار در یک توانایی باشد. ابتکار عمل در بازدارندگی خود نقطه قوت غافلگیر‌کننده‌ای است که امنیت تجاوز را از اسراییل سلب می‌کند.
به عبارت دیگر تعجیل و انحصار در پاسخ سایه بلاتکلیفی از سر رژیم آپارتاید را برطرف و ابتکار عمل ایران را محدود می‌کند. اسراییل هم‌اکنون در غزه و لبنان به شدت گرفتار است و جز کشتن زنان و کودکان و آواره کردن و گرسنگی دادن به مردم بی‌پناه، اقدام نظامی حرفه‌ای از خود بروز نمی‌دهد. کاش می‌شد به یاری جنگ‌زدگان غرب آسیا رفت ولی در این دنیای بی‌رحم گاهی یک اشتباه کوچک ولو با انگیزه‌های انسانی و شرافتمندانه ممکن است ملت‌های منطقه را دچار خسارات عظیم کند و ستمگران را از عقوبت لازم برهاند. ما برای دفاع از کشور و پاسخ به صهیونیست‌ها زمان کافی دراختیار داریم ولی ابتدا باید جبهه ایران را از هر نظر تقویت کنیم. همراه ساختن مردم و تقویت هر چه بیشتر انسجام ملی از طریق مشارکت همه جریان‌های سیاسی در فرآیند تصمیم‌ها و پاکسازی کامل نفوذی‌ها و تقویت همه‌جانبه بنیه دفاعی کشور و هوشیاری همه‌جانبه، مقدمات سیلی سخت به نژادپرستان است.
اینجا هر گشایشی در زندگی مردم و در ساحت سیاسی و اجتماعی به وجود آید در واقع مهمات خردکننده‌ای علیه بیگانگان ایران‌ستیز فراهم کرده است. این روزها نه تنها در خارج که حتی در داخل کشور مرز میان ملت بزرگ و وطن‌دوست ایران با معدود بی‌وطنان و تسلیم‌طلبان و دون‌مایگان مشخص شده است. مردم دیدند که برخی از مدعیان دموکراسی و سلطنت‌طلبان حتی نقاط مورد حمله را به اسراییل پیشنهاد می‌دادند و به صراحت می‌گفتند که تلفات انسانی هم در این موضوع اهمیت ندارد! آنها تا برپایی جشن از ضربه خوردن ایران عزیز پیش رفتند و عده دیگر هم سکوت کردند! این پدیده‌ها اگرچه مایه تاسف و تأثرند ولی برای ملت ایران شناسایی وطن‌فروشان را آسان می‌کند.
هیچ کس هیچ بهانه‌ای برای عدم دفاع از کشور ندارد کما اینکه دیدیم برخی مخالفان هزینه داده و خسارت‌دیده وقتی پای کیان کشور به میان آمد تمام‌قد در حمایت از ایران برخاستند. در شرایط بسیار پیچیده کنونی بهترین راه‌ها و روش‌ها را خردجمعی مشخص می‌کند و ای کاش تصمیم‌گیران کشور با صاحب‌نظران و بزرگان و امتحان پس‌داده‌ها مشورت کنند و عقلانیت را به اوج خود برسانند. زمانه کلیشه‌ای رفتار کردن نیست، باید زیرکی و ابتکار عمل ایرانیان را جهانیان ببینند و قدرت مانور گسترده یک ملت با فرهنگ را لمس کنند. دست متجاوزان به ایران بزرگ باید قطع شود از «من حیث لایحتسب!»
