مدیریت شکم بارگی، آفت نوظهور ساختارهای سازمانی

پارسینه: حمید رضا اسکندری – نقل کرده اند مدیر عامل یکی از بانکهای دولتی استان خوزستان در زمان پهلوی ، طی مسافرتی در یکی از هتل‌های تهران ،تلگرافی دریافت می کند مبنی بر اینکه بازرسان از مرکز برای بازرسی وضعیت عملکرد بانک به خوزستان اعزام شده و در راه هستند . 

مدیر عامل به محض دریافت آن تلگراف که غروب جمعه ای بوده ، سریعا با اتومبیل شخصی به سمت اهواز حرکت می کند و برای فرار از خواب آلودگی که در آن مسیر طولانی بر وی حادث می شود ، انگشتان دست خود را لای درب ماشین گذاشته و در را باز و بسته می کند به طوری که یکی از انگشتانش میشکند و به این ترتیب با غلبه درد ، خواب بر وی مستولی نشده و خود را به اهواز می رساند .

مدیر عامل ،صبح اول وقت پیش از مراجعه بازرسان در محل کار حضور یافته و دستور می دهد سفره رنگینی از صبحانه( که امروزه به صبحانه کاری معمول شده)شامل انواع اقلام غذایی را در آن بچینند .

بازرسان ساعت هفت صبح در دفتر وی حاضر شده و با سفره رنگین صبحانه مواجه می شوند . سربازرس آن تیم بازرسی علت تدارک چنین سفره ای را جویا شده و منشاء تامین بودجه آن را استنطاق می کند . مدیر عامل از پاسخ دقیق طفره می رود و سربازرس می گوید در هر صورت این یک تخلف آشکار است . اگر از محل بودجه بانک پرداخت شده به معنای برداشت از خزانه ملی است و اگر از جیب مدیر عامل تامین شده ،تلاش برای تاثیر گذاری بر فرایند بازرسی آن بانک است . همانجا به تهران تلگراف می زند و موضوع را به مدیر عالی بانک گزارش داده و وی را از سمت مدیر عامل خوزستان برکنار می کنند .

این داستان نقل به مضمون بوده و صحت و سقم آن تنها به استناد نقل سینه به سینه از گذشتگان است اما اهمیت این داستان مقایسه ضمنی بازرسان آن دوره با ناظران بر عملکرد مدیران فعلی است .

 ریخت و پاشهای بی ضابطه مدیران در مواجهه با مدیران عالی و مقامات مافوق ، همراه نمودن سوغاتی ،اسکان شیک و مجلسی آنان طی اقامت خود و بستگانشان در استانها و حذف امورات مردم از ساختار سازمان ،رسما به عنوان یک شاخص عملکرد مطلوب ، فراروی مدیران عالی قرار گرفته و سایر شاخص‌های عملکردی در وهله بعدی سنجیده می‌شود .

به همین دلیل است که گاها یک مدیر ، بدون داشتن صلاحیت های علمی و اخلاقی به رغم اطلاع سازمان ، مردم و کارکنان ، با وقاحت تمام سالیان متمادی بر اریکه قدرت سازمانی تکیه می زند و بابت کم کاری و سوء مدیریتش به هیچ نهاد نظارتی و حاکمیتی پاسخگو نیست .

این پدیده شوم طی چند سال اخیر شتاب بیشتری به خود گرفته است و برخی استانداران به علت نداشتن دانش کافی در خصوص شاخص‌های مدیریتی و ارزیابی عملکرد ، تعدادی از این مدیران را خصوصا در عرصه های اقتصادی گرد هم آورده و در دایره ای منحای مردم ، وضعیت استان را گل و بلبل قلمداد می کنند.

استانداران فعلی بایستی دقت کنند در دام مدیران شکم باره قرار نگرفته و ضمن حذف زود هنگام آنان از چرخه مدیریت کشور ،منافع ملی را به منفعت فردی و حزبی مقدم شمارند .