اگزما چیست؟

به گزارش خبرنگار آفتاب نو، اگزما (Eczema) یک بیماری پوستی التهابی است که باعث خشکی، قرمزی، خارش و التهاب در پوست می‌شود. این بیماری می‌تواند به صورت لکه‌های قرمز و خارش‌دار در پوست ظاهر شود و در برخی موارد باعث پوسته‌ریزی و ترک خوردن پوست می‌شود. اگزما معمولاً به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی به وجود می‌آید و می‌تواند در هر سنی رخ دهد، ولی در کودکان رایج‌تر است.

علت ابتلا به اگزما چیست؟

علت دقیق ابتلا به اگزما (درماتیت آتوپیک) هنوز به‌طور کامل شناخته نشده است، اما پژوهش‌ها نشان داده‌اند که این بیماری ناشی از ترکیب عوامل ژنتیکی، محیطی و سیستم ایمنی بدن است.

در اینجا جدول علت‌های ابتلا به اگزما به صورت خلاصه آمده است:

عامل	توضیحات
عوامل ژنتیکی	اگزما ممکن است در خانواده‌ها به ارث برسد. افرادی که سابقه خانوادگی آسم، آلرژی یا اگزما دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
واکنش‌های آلرژیک	حساسیت به مواد مختلف مانند گرد و غبار، گرده گیاهان، شوره حیوانات، غذاهای خاص (شیر، تخم‌مرغ، بادام‌زمینی) و مواد شیمیایی می‌تواند باعث تشدید اگزما شود.
خشکی پوست	افراد مبتلا به اگزما معمولاً پوست خشک و حساس‌تری دارند که در برابر عوامل محیطی آسیب‌پذیرتر است.
سیستم ایمنی و التهاب	واکنش اشتباه سیستم ایمنی به تحریکات محیطی، باعث التهاب و آسیب به پوست و بروز علائم اگزما مانند خارش و قرمزی می‌شود.
عوامل محیطی و تحریک‌کننده‌ها	تماس با مواد شیمیایی، صابون‌های تحریک‌کننده، محصولات بهداشتی، تغییرات دمایی، رطوبت کم و آلودگی هوا می‌توانند علائم اگزما را بدتر کنند.
استرس و اضطراب	استرس عاطفی می‌تواند علائم اگزما را تشدید کرده و باعث بروز حملات جدید از اگزما شود.

عوامل ژنتیکی

اگزما می‌تواند در خانواده‌ها به ارث برسد. افرادی که سابقه خانوادگی آسم، آلرژی یا اگزما دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.

برخی از افراد دارای جهش‌هایی در ژن‌هایی هستند که مسئول تولید پروتئین‌هایی هستند که به حفظ سد دفاعی پوست کمک می‌کنند. این نقص‌ها باعث می‌شوند پوست خشک و مستعد تحریکات خارجی شود.

واکنش‌های آلرژیک

آلرژی‌ها و حساسیت‌ها نسبت به مواد مختلف مانند گرد و غبار، گرده گیاهان، شوره حیوانات، غذاهای خاص (مثل شیر، تخم‌مرغ، بادام‌زمینی) یا مواد شیمیایی (مثل شوینده‌ها) می‌توانند علائم اگزما را تشدید کنند.

خشکی پوست

افراد مبتلا به اگزما معمولاً پوست خشک و حساس‌تری دارند. پوست خشک به راحتی آسیب می‌بیند و در برابر عوامل محیطی مانند باد، سرما و گرما آسیب‌پذیرتر می‌شود.

سیستم ایمنی و التهاب

در اگزما، سیستم ایمنی بدن به اشتباه به تحریکات محیطی (که معمولاً بی‌ضرر هستند) واکنش نشان می‌دهد و باعث التهاب و آسیب به پوست می‌شود. این واکنش‌های التهابی عامل اصلی خارش و قرمزی پوست در اگزما هستند.

عوامل محیطی و تحریک کننده ها

تماس با مواد شیمیایی، صابون‌های تحریک‌کننده، و برخی محصولات بهداشتی می‌توانند علائم اگزما را بدتر کنند.

تغییرات دمایی (گرما یا سرمای شدید)، رطوبت کم و آلودگی هوا نیز می‌توانند باعث تشدید علائم اگزما شوند.

استرس و اضطراب

استرس عاطفی می‌تواند علائم اگزما را تشدید کند و حتی باعث بروز حملات جدیدی از اگزما شود.

به‌طور کلی، اگزما نتیجه یک تعامل پیچیده بین ژنتیک و عوامل محیطی است که باعث اختلال در عملکرد طبیعی پوست و سیستم ایمنی می‌شود.

راه های درمان دارویی و گیاهی اگزما

 جدول مقایسه‌ای بین روش‌های درمانی دارویی و گیاهی اگزما را بببیند:

روش درمانی	نوع درمان	مزایا	معایب	مثال‌ها
درمان دارویی	داروهای موضعی	اثر سریع، کاهش التهاب و خارش، کنترل علائم شدید	ممکن است عوارض جانبی (مانند نازک شدن پوست) داشته باشد	کورتیکواستروئیدها، کرم‌های ضدالتهاب غیرکورتیکوستروئیدی
درمان دارویی	داروهای خوراکی	کمک به کنترل التهاب داخلی، مناسب برای موارد شدید	ممکن است عوارض جانبی مانند افزایش وزن، فشار خون بالا باشد	آنتی‌هیستامین‌ها، کورتیکواستروئیدهای خوراکی، داروهای ایمنی‌نواز
درمان دارویی	درمان‌های نوری	کاهش التهاب شدید، مؤثر در درمان اگزماهای مزمن و شدید	نیاز به مراجعه به کلینیک یا پزشک، ممکن است هزینه‌بر باشد	نور UVB، نور UVA، درمان نوری با دستگاه‌های خاص
درمان گیاهی	گیاهان دارویی	طبیعی، کم‌هزینه، تسکین‌دهنده خارش و التهاب	ممکن است اثرات کمتری نسبت به داروهای شیمیایی داشته باشد	آلوئه‌ورا، بابونه، آویشن، روغن نارگیل، روغن زیتون
درمان گیاهی	حمام‌های گیاهی	کاهش خارش و التهاب، آرامش‌دهنده، استفاده آسان	ممکن است نیاز به تکرار مداوم داشته باشد	حمام جو دوسر، حمام بابونه، حمام اسطوخودوس
درمان گیاهی	روغن‌های گیاهی	مرطوب‌کننده طبیعی، کاهش خشکی و التهاب، خاصیت ضدباکتری	ممکن است برای برخی افراد حساسیت‌زا باشد	روغن درخت چای، روغن زیتون، روغن بادام
درمان گیاهی	تغذیه مناسب	کاهش التهاب داخلی، تأثیر مثبت بر سلامت عمومی بدن	ممکن است اثرات آن به آرامی ظاهر شود	اسیدهای چرب امگا ۳، غذاهای ضدالتهاب (سبزیجات، میوه‌ها)

درمان اگزما می‌تواند شامل روش‌های دارویی و گیاهی باشد. در اینجا راه‌های درمانی دارویی و گیاهی اگزما به تفکیک آورده شده است:۱. درمان دارویی اگزما

الف) داروهای موضعی

کورتیکواستروئیدها: این داروها التهاب را کاهش می‌دهند و معمولاً به صورت کرم یا پماد روی پوست استفاده می‌شوند. آنها معمولاً در مراحل حاد و شدید بیماری تجویز می‌شوند.

کرم‌های ضدالتهاب غیرکورتیکوستروئیدی: مانند کرم‌های کلسپورین که باعث کاهش التهاب و تحریک سیستم ایمنی می‌شوند.

کرم‌های مرطوب‌کننده: استفاده از کرم‌های مرطوب‌کننده برای حفظ رطوبت پوست ضروری است. کرم‌های حاوی سرامید یا اسید هیالورونیک می‌توانند به بازسازی سد پوست کمک کنند.

پمادهای ضد قارچ و ضد باکتری: در صورت وجود عفونت‌های ثانویه، پزشک ممکن است این داروها را تجویز کند.

ب) داروهای خوراکی

آنتی‌هیستامین‌ها: برای کاهش خارش و جلوگیری از واکنش‌های آلرژیک.

کورتیکواستروئیدهای خوراکی: در موارد شدید و زمانی که درمان‌های موضعی مؤثر نباشند، ممکن است داروهای استروئیدی خوراکی تجویز شوند.

داروهای ایمنی‌نواز: مانند سیکلوسپورین و متوترکسات که سیستم ایمنی بدن را سرکوب کرده و التهاب را کاهش می‌دهند. این داروها معمولاً برای موارد بسیار شدید تجویز می‌شوند.

پ) درمان‌های نوری (نوردرمانی)

استفاده از نور ماوراء بنفش (UV) به‌طور کنترل‌شده برای کاهش التهاب و بهبود وضعیت پوست در اگزماهای شدید.

۲. درمان گیاهی اگزما

الف) استفاده از گیاهان دارویی

آلوئه‌ورا: آلوئه‌ورا خاصیت ضدالتهاب دارد و می‌تواند به تسکین خارش و التهاب پوست کمک کند. ژل آلوئه‌ورا را می‌توان به‌طور مستقیم روی پوست استفاده کرد.

بزرگ‌جون (Chamomile): عصاره بابونه خاصیت ضدالتهاب و تسکین‌دهنده دارد. استفاده از چای بابونه یا روغن بابونه می‌تواند به کاهش التهاب و تسکین خارش کمک کند.

آویشن (Thyme): آویشن دارای خاصیت ضدباکتری و ضدقارچ است که به درمان عفونت‌های پوستی و کاهش التهاب کمک می‌کند.

روغن نارگیل: روغن نارگیل به‌عنوان یک مرطوب‌کننده طبیعی عمل کرده و می‌تواند خشکی پوست را کاهش دهد. همچنین خاصیت ضدباکتری دارد.

روغن زیتون: روغن زیتون دارای خاصیت مرطوب‌کنندگی است و به تسکین خشکی و ترک‌های پوست کمک می‌کند.

ب) استفاده از حمام‌های گیاهی

حمام بلغور جو دوسر: جو دوسر به‌عنوان یک آرام‌بخش طبیعی برای پوست عمل کرده و می‌تواند خارش و التهاب را کاهش دهد.

حمام بابونه: افزودن گل بابونه به آب گرم می‌تواند به تسکین التهاب و آرامش پوست کمک کند.

حمام اسطوخودوس: اسطوخودوس خاصیت ضدالتهاب و آرام‌بخش دارد و می‌تواند به تسکین استرس و التهاب کمک کند.

پ) روغن‌های گیاهی

روغن درخت چای: روغن درخت چای خاصیت ضدباکتری و ضدالتهابی دارد و می‌تواند در درمان عفونت‌های پوستی ناشی از اگزما مفید باشد.

روغن زیتون و روغن بادام: ترکیب این روغن‌ها به‌عنوان مرطوب‌کننده طبیعی برای پوست خشک و حساس بسیار مؤثر است.

ت) تغذیه مناسب

مصرف اسیدهای چرب امگا ۳ (موجود در ماهی، گردو، و دانه چیا) می‌تواند به کاهش التهاب در بدن و بهبود وضعیت پوست کمک کند.

مصرف غذاهای ضدالتهاب مانند سبزیجات برگ سبز، میوه‌های تازه (مانند توت‌فرنگی و سیب) و غلات کامل می‌تواند به کاهش علائم اگزما کمک کند.

نکات مهم

قبل از استفاده از هر داروی گیاهی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا از عدم تداخل آن با داروهای دیگر یا واکنش های حساسیتی مطمئن شوید.

درمان های گیاهی معمولا در کنار درمان‌های دارویی می‌توانند مؤثر باشند، ولی در موارد شدید اگزما، درمان‌های دارویی ضروری هستند.

آیا اگزما مسری است؟

خیر، اگزما مسری نیست. اگزما یک بیماری پوستی غیرعفونی است که به علت اختلال در سیستم ایمنی بدن، التهاب پوست و واکنش های آلرژیک ایجاد می‌شود. این بیماری از فردی به فرد دیگر منتقل نمی‌شود و هیچ گونه ارتباطی به عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی ندارد. بنابراین، حتی اگر فردی به اگزما مبتلا باشد، تماس فیزیکی با او نمی‌تواند بیماری را به دیگران منتقل کند.

با این حال، ممکن است عفونت های ثانویه (مثل عفونت های باکتریایی یا قارچی) در افرادی که اگزما دارند به وجود آید که در این صورت ممکن است خطر انتقال عفونت وجود داشته باشد؛ اما خود اگزما مسری نیست.

با خارش های زیاد ناشی اگزما چه کنیم؟

خارش یکی از علائم آزاردهنده و رایج اگزما است که می‌تواند باعث ناراحتی و تحریک بیشتر پوست شود.

در اینجا یک جدول برای راه‌های کنترل و کاهش خارش در اگزما را بخوانید:

روش	توضیحات	مزایا
استفاده از داروهای ضدخارش	استفاده از داروهای آنتی‌هیستامین (مثل دیفن هیدرامین) و کرم‌های کورتیکواستروئیدی یا ضدالتهاب غیرکورتیکوستروئیدی.	کاهش خارش و التهاب، اثر سریع بر علائم
مرطوب نگه‌داشتن پوست	استفاده از کرم‌ها و لوسیون‌های مرطوب‌کننده (مثل کرم‌های حاوی سرامید یا اسید هیالورونیک).	جلوگیری از خشکی پوست، کاهش تحریک و خارش
جلوگیری از تحریک پوست	پوشیدن لباس‌های نخی و نرم، پرهیز از مواد شوینده قوی و صابون‌های معطر.	کاهش تحریک و التهاب پوست، جلوگیری از تشدید خارش
استفاده از روش‌های خانگی و گیاهی	استفاده از آلوئه‌ورا، روغن نارگیل، یا حمام جو دوسر برای تسکین خارش.	طبیعی، بدون عوارض جانبی زیاد، تسکین فوری و آرام‌بخش
جلوگیری از خاراندن	کوتاه نگه‌داشتن ناخن‌ها، استفاده از پوشش‌های محافظ (دستکش یا باند) برای جلوگیری از خاراندن.	جلوگیری از آسیب به پوست و تشدید التهاب و عفونت
استفاده از یخ یا کمپرس سرد	قرار دادن کمپرس سرد و مرطوب روی نواحی آسیب‌دیده برای کاهش التهاب و خارش.	تسکین فوری خارش و التهاب، راحت و کم‌هزینه
کاهش استرس	استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند یوگا، مدیتیشن یا تنفس عمیق.	کاهش استرس که می‌تواند باعث کاهش خارش و بهبود وضعیت پوست شود

برای کنترل و کاهش خارش در اگزما می‌توان از روش‌های مختلفی استفاده کرد:

۱. استفاده از داروهای ضدخارش

آنتی‌هیستامین‌ها: این داروها به کاهش خارش و واکنش‌های آلرژیک کمک می‌کنند. داروهای ضدحساسیت مانند دیفن هیدرامین یا لوراتادین می‌توانند در کاهش خارش موثر باشند.

کورتیکواستروئیدهای موضعی: این داروها التهاب پوست را کاهش داده و به تسکین خارش کمک می‌کنند. البته استفاده طولانی‌مدت از این داروها باید تحت نظر پزشک باشد.

کرم‌های ضدالتهاب غیرکورتیکوستروئیدی: کرم‌هایی مانند کالسی‌نورین‌ها (مثل تاکرولیموس) می‌توانند در کاهش خارش و التهاب مؤثر باشند.

۲. مرطوب نگه‌داشتن پوست

استفاده از کرم‌های مرطوب‌کننده: استفاده مرتب از کرم‌ها و لوسیون‌های مرطوب‌کننده به حفظ رطوبت پوست کمک می‌کند و از خشکی و تحریک پوست که باعث خارش می‌شود، جلوگیری می‌کند. کرم‌هایی که حاوی سرامید یا اسید هیالورونیک هستند، می‌توانند مفید باشند.

حمام‌های مرطوب‌کننده: برای تسکین خارش، می‌توانید از حمام‌های ولرم استفاده کنید که به پوست کمک می‌کند نرم و مرطوب بماند. از صابون‌های ملایم و بدون عطر استفاده کنید.

۳. جلوگیری از تحریک پوست

پوشیدن لباس‌های نخی و راحت: لباس‌های تنگ، زبر یا ساخته‌شده از مواد مصنوعی می‌توانند پوست را تحریک کنند و خارش را تشدید کنند. لباس‌های نخی و نرم انتخاب خوبی هستند.

پرهیز از مواد محرک: از تماس با مواد شوینده قوی، صابون‌های معطر و مواد شیمیایی که ممکن است پوست را تحریک کنند، خودداری کنید.

۴. استفاده از روش‌های خانگی و گیاهی

آلوئه‌ورا: ژل آلوئه‌ورا خاصیت ضدالتهاب و تسکین‌دهنده دارد و می‌تواند به کاهش خارش و تحریک پوست کمک کند.

روغن نارگیل: روغن نارگیل می‌تواند پوست را مرطوب کرده و از خشکی و خارش جلوگیری کند. همچنین خاصیت ضدباکتری دارد.

حمام جو دوسر: جو دوسر دارای خاصیت آرام‌بخش است و می‌تواند به تسکین خارش و التهاب کمک کند.

۵. جلوگیری از خاراندن

کوتاه نگه‌داشتن ناخن‌ها: برای جلوگیری از آسیب به پوست و تشدید التهاب، ناخن‌ها باید کوتاه و تمیز نگه داشته شوند.

پوشاندن نواحی آسیب‌دیده: اگر خارش شدید است، می‌توانید از پوشش‌های محافظ (مثل دستکش یا باند) برای جلوگیری از خاراندن پوست استفاده کنید.

۶. استفاده از یخ یا کمپرس سرد

کمپرس سرد: قرار دادن یک پارچه سرد و مرطوب روی نواحی خارش‌دار می‌تواند به کاهش التهاب و تسکین خارش کمک کند.

۷. کاهش استرس

استرس می‌تواند خارش اگزما را تشدید کند. بنابراین، استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند یوگا، مدیتیشن یا تنفس عمیق می‌تواند به کاهش خارش و بهبود وضعیت پوست کمک کند.

اگر خارش اگزما شدید و مداوم است و با روش‌های خانگی تسکین نمی‌یابد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا درمان‌های دارویی و موضعی مناسب تجویز شود.

آیا ممکن است اگزما تا سالیان طولانی درمان نشود؟

بله، اگزما (درماتیت آتوپیک) ممکن است برای برخی افراد یک بیماری مزمن و طولانی‌مدت باشد که سال‌ها ادامه پیدا کند. در بسیاری از موارد، اگزما به طور کامل درمان نمی‌شود، بلکه می‌توان آن را کنترل و مدیریت کرد. شدت و مدت زمان بیماری در هر فرد متفاوت است و ممکن است عوامل مختلفی در طولانی‌مدت روی وضعیت پوست تأثیر بگذارد.

عواملی که ممکن است باعث طولانی‌شدن یا عود اگزما شوند:

ژنتیک: برخی افراد به‌طور ژنتیکی مستعد ابتلا به اگزما هستند، و این بیماری ممکن است در آنها به‌طور مزمن باقی بماند.

عوامل محیطی: آلرژن‌ها، تغییرات فصلی، آلودگی هوا، یا تماس با مواد شیمیایی تحریک‌کننده می‌توانند علائم را تشدید کنند و باعث بروز حملات جدید اگزما شوند.

خشکی پوست: در افرادی که پوست خشک دارند، اگزما می‌تواند به‌طور مداوم ایجاد یا بدتر شود.

نقص در عملکرد سیستم ایمنی: سیستم ایمنی افراد مبتلا به اگزما به اشتباه به محرک‌ها واکنش نشان می‌دهد که باعث التهاب و علائم اگزما می‌شود.

عدم درمان مناسب: در صورتی که درمان به‌طور منظم یا به‌درستی انجام نشود، بیماری می‌تواند به شکل مزمن ادامه یابد.

کنترل و درمان بلندمدت: اگرچه اگزما ممکن است به‌طور کامل درمان نشود، اما درمان‌های مناسب می‌توانند علائم را کاهش دهند و کیفیت زندگی افراد را بهبود بخشند. روش‌های درمانی مانند:

استفاده از مرطوب کننده ها برای جلوگیری از خشکی پوست

کرم‌های ضدالتهاب و کورتیکواستروئید برای کاهش التهاب

داروهای ایمنی‌نواز یا نوردرمانی برای کنترل التهاب‌های شدید می‌توانند در مدیریت طولانی‌مدت بیماری کمک‌کننده باشند.

در برخی موارد، اگزما ممکن است به مرور زمان بهتر شود، به‌ویژه در کودکان. اما برای بزرگسالان، به‌ویژه کسانی که بیماری‌شان شدیدتر است، ممکن است این بیماری به مدت طولانی یا حتی تا آخر عمر ادامه یابد.

اگزما ناشی از خاراندن محل نیش حشرات

اگزما ناشی از خاراندن محل نیش حشرات معمولاً به‌عنوان درماتیت تحریکی یا درماتیت آتوپیک ثانویه شناخته می‌شود. این نوع اگزما به‌طور مستقیم به دلیل نیش حشرات ایجاد نمی‌شود، بلکه به‌واسطه واکنش پوست به خاراندن و تحریک مکان نیش حشره اتفاق می‌افتد. در حقیقت، نیش حشرات می‌تواند به ایجاد حساسیت، التهاب و خارش منجر شود، که در صورتی که فرد محل نیش را بخاراند، این تحریک و التهاب می‌تواند به اگزما تبدیل شود.

در اینجا یک جدول دیگر با تمرکز بر توضیحات بیشتر و دسته‌بندی بهتر برای اگزما ناشی از خاراندن محل نیش حشرات آمده است:

موضوع	توضیحات	روش‌های پیشگیری و درمان
علت بروز اگزما	نیش حشرات باعث التهاب و خارش در پوست می‌شود. خاراندن این ناحیه می‌تواند به تحریک بیشتر و در نهایت بروز اگزما منجر شود.	– جلوگیری از خاراندن محل نیش و حفظ آرامش
تحریک پوست	خاراندن محل نیش پوست را تحریک کرده و سد محافظتی پوست را از بین می‌برد، باعث خشکی و التهاب بیشتر می‌شود.	– استفاده از کرم‌های ضد التهاب برای کاهش تحریک
آلودگی به عفونت	خاراندن موجب آسیب به پوست و ورود باکتری‌ها یا قارچ‌ها به آن می‌شود که می‌تواند عفونت‌های ثانویه ایجاد کند.	– ضدعفونی کردن محل نیش و استفاده از داروهای ضدعفونی‌کننده برای جلوگیری از عفونت
واکنش آلرژیک به نیش حشرات	نیش حشرات می‌تواند واکنش‌های آلرژیک در برخی افراد ایجاد کند که شامل قرمزی، تورم و خارش شدید است.	– استفاده از آنتی‌هیستامین‌ها و داروهای ضد آلرژی برای کاهش واکنش آلرژیک
چرخه تحریک و التهاب	خاراندن مداوم می‌تواند موجب التهاب مکرر و تبدیل آن به اگزما یا درماتیت مزمن شود.	– استفاده از کرم‌های کورتیکواستروئید برای کاهش التهاب در مواقع لازم
پرهیز از خاراندن	جلوگیری از خاراندن محل نیش کمک می‌کند تا تحریک پوست کاهش یابد و از بروز اگزما جلوگیری شود.	– پوشاندن محل نیش با پانسمان برای جلوگیری از تماس مستقیم با پوست
استفاده از کرم‌های ضدخارش	کرم‌های ضدخارش مانند هیدروکورتیزون می‌توانند به کاهش خارش و التهاب کمک کنند.	– کرم‌های حاوی هیدروکورتیزون برای التهاب و کرم‌های ضدحساسیت برای خارش
مرطوب نگه داشتن پوست	خشکی پوست می‌تواند شدت خارش را افزایش دهد. استفاده از مرطوب‌کننده‌ها به حفظ رطوبت و کاهش خشکی پوست کمک می‌کند.	– استفاده از مرطوب‌کننده‌های غنی از چربی یا سرامید برای جلوگیری از خشکی پوست
درمان‌های خانگی و طبیعی	استفاده از درمان‌های خانگی مانند آلوئه‌ورا و روغن نارگیل می‌تواند به تسکین پوست و کاهش التهاب کمک کند.	– استفاده از آلوئه‌ورا برای تسکین التهاب، روغن نارگیل برای مرطوب کردن پوست
مراجعه به پزشک	در صورتی که التهاب و خارش شدید باشد یا به درمان‌های خانگی پاسخ ندهد، مراجعه به پزشک ضروری است.	– مشورت با پزشک برای تجویز داروهای موضعی یا خوراکی و درمان‌های تخصصی

چگونه خاراندن محل نیش حشرات باعث اگزما می‌شود؟

تحریک پوست: نیش حشرات مانند پشه، مگس یا دیگر حشرات باعث التهاب و خارش در ناحیه نیش می‌شود. خاراندن محل نیش می‌تواند لایه‌های پوست را تحریک کند و باعث شکست سد محافظتی پوست شود.

آلودگی باکتریایی یا قارچی: خاراندن می‌تواند منجر به شکستن پوست و ورود باکتری‌ها یا قارچ‌ها به داخل آن شود. این می‌تواند منجر به عفونت‌های ثانویه و تشدید التهاب و خارش در محل نیش و حتی گسترش به نواحی دیگر پوست شود.

واکنش آلرژیک: برخی افراد ممکن است به نیش حشرات حساسیت داشته باشند و با هر بار نیش خوردن، واکنش‌های شدیدتری مانند تورم، قرمزی و خارش داشته باشند که اگر این واکنش‌ها کنترل نشوند، می‌توانند به شکل اگزما یا درماتیت حاد ظاهر شوند.

تحریک مداوم: ادامه خاراندن می‌تواند چرخه‌ای از تحریک و التهاب ایجاد کند که در نهایت به یک وضعیت مزمن تبدیل می‌شود که مشابه اگزما است.

راه‌های پیشگیری و درمان

پرهیز از خاراندن: اگرچه خارش ناشی از نیش حشرات ناخوشایند است، اما برای جلوگیری از تشدید التهاب و اگزما باید از خاراندن جلوگیری کنید.

استفاده از کرم‌های ضدخارش: کرم‌های حاوی هیدروکورتیزون یا آنتی‌هیستامین‌ها می‌توانند در کاهش التهاب و خارش مؤثر باشند.

پاکسازی نیش: تمیز نگه داشتن محل نیش و استفاده از ضدعفونی‌کننده‌ها می‌تواند از ایجاد عفونت جلوگیری کند.

استفاده از مرطوب‌کننده‌ها: برای جلوگیری از خشکی پوست و بهبود سد محافظتی آن، استفاده از مرطوب‌کننده‌ها ضروری است.

درمان‌های طبیعی: استفاده از ژل آلوئه‌ورا یا روغن‌های طبیعی مانند روغن نارگیل می تواند به تسکین خارش و کاهش التهاب کمک کند.

در صورتی که اگزما یا التهاب ناشی از نیش حشرات شدید و مداوم باشد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا درمان‌های مناسب‌تر و مؤثرتر تجویز شود.

برای مدیریت بهتر اگزما، مشاوره با یک متخصص پوست و انجام درمان‌های منظم و مناسب ضروری است.

سنین مختلف ابتلا به اگزما

اگزما (درماتیت آتوپیک) می‌تواند در هر سنی ایجاد شود، اما معمولاً در سنین خاصی شروع می‌شود و درمان‌های آن بسته به سن فرد متفاوت است. در اینجا جدول مقایسه‌ای سنین ابتلا به اگزما و روش‌های درمان در هر سن آورده شده است:

سنین ابتلا به اگزما	ویژگی‌های بیماری	راه‌های درمان در هر سن
کودکان (زیر ۵ سال)	– شایع‌ترین سن ابتلا به اگزما در این گروه سنی است.	درمان‌های موضعی:
	– علائم معمولاً در نواحی صورت، گردن، زانوها و آرنج‌ها ظاهر می‌شود.	– کرم‌های مرطوب‌کننده برای حفظ رطوبت پوست.
	– علائم ممکن است با غذاهای خاص یا آلرژن‌ها تشدید شود.	– کرم‌های حاوی هیدروکورتیزون برای کاهش التهاب.
		درمان‌های دارویی:
		– آنتی‌هیستامین‌ها برای کاهش خارش.
		– اگر التهاب شدید باشد، پزشک ممکن است درمان‌های خوراکی (کورتیکواستروئید) تجویز کند.
کودکان بزرگ‌تر (۵-۱۲ سال)	– علائم ممکن است محدود به نواحی خاصی مانند داخل آرنج‌ها یا پشت زانوها باشد.	درمان‌های موضعی:
	– تشدید ممکن است به‌دلیل تغییرات فصلی، استرس، یا تماس با آلرژن‌ها باشد.	– استفاده از کرم‌های مرطوب‌کننده به‌طور منظم.
	– در این سنین ممکن است حساسیت‌های غذایی و محیطی نقش بیشتری در بروز علائم ایفا کنند.	– کرم‌های کورتیکواستروئیدی برای التهاب.
		درمان‌های دارویی:
		– آنتی‌هیستامین‌ها برای کاهش خارش.
		– درمان‌های خاص آنتی‌التهاب غیرکورتیکوستروئیدی یا نوردرمانی در موارد شدیدتر.
نوجوانان (۱۳-۱۸ سال)	– در این سنین، اگزما ممکن است شدت بیشتری پیدا کند یا به‌دلیل تغییرات هورمونی بدتر شود.	درمان‌های موضعی:
	– استرس، تغییرات هورمونی، و خشکی پوست می‌توانند علائم را تشدید کنند.	– استفاده از مرطوب‌کننده‌ها و کرم‌های ضد التهاب.
	– این بیماری ممکن است در نواحی پوست صورت، گردن، دست‌ها و پاها نیز نمایان شود.	– درمان‌های کورتیکواستروئیدی برای کاهش التهاب.
		درمان‌های دارویی:
		– داروهای آنتی‌هیستامین و داروهای ضد آلرژی برای کاهش خارش.
		– در موارد شدید، داروهای خوراکی کورتیکواستروئیدی یا ایمونوتراپی ممکن است تجویز شود.
بزرگسالان (بالای ۱۸ سال)	– در این گروه سنی، اگزما ممکن است به‌طور مزمن و مداوم باقی بماند.	درمان‌های موضعی:
	– در این سنین، مشکلات استرس و عوامل محیطی (خشکی هوا، آلرژن‌ها) می‌توانند تشدیدکننده باشند.	– کرم‌های مرطوب‌کننده برای کنترل خشکی پوست.
	– ممکن است افراد به‌دلیل تغییرات شغلی، اجتماعی یا دیگر عوامل، اگزما را تجربه کنند.	– کرم‌های ضد التهاب و کورتیکواستروئید برای مدیریت التهاب.
		درمان‌های دارویی:
		– آنتی‌هیستامین‌ها و داروهای ضد آلرژی برای کنترل خارش.
		– در موارد مزمن و شدید، درمان‌های سیستمیک (مثل داروهای ایمونوتراپی) یا نوردرمانی استفاده می‌شود.
پیری (بالای ۶۰ سال)	– اگزما در افراد مسن ممکن است به‌دلیل ضعف سیستم ایمنی یا تغییرات در عملکرد پوست شدت یابد.	درمان‌های موضعی:
	– معمولاً در نواحی آرنج‌ها و زانوها و در صورت خشکی زیاد پوست مشاهده می‌شود.	– استفاده از کرم‌های مرطوب‌کننده و درمان‌های ضد التهاب.
	– ممکن است در افراد مسن، عفونت‌های ثانویه و مشکلات پوستی مانند عفونت‌های قارچی به اگزما دامن بزنند.	– کرم‌های ضد التهاب و آنتی‌بیوتیک‌ها در صورت بروز عفونت.
		درمان‌های دارویی:
		– آنتی‌هیستامین‌ها برای کنترل خارش.
		– در موارد شدید، درمان‌های سیستمیک کورتیکواستروئیدی یا ایمونوتراپی.

اگزما می‌تواند در هر سنی بروز کند، ولی در کودکان رایج‌تر است.

نکات مهم

کودکان: درمان‌های مرطوب‌کننده و کورتیکواستروئیدی برای کاهش التهاب و خارش معمولا موثر هستند.

نوجوانان و بزرگسالان: درمان‌ها ممکن است شامل داروهای خوراکی و درمان‌های سیستمیک (در صورت شدت بیماری) باشد.

افراد مسن: ممکن است نیاز به درمان‌های تخصصی برای مقابله با عفونت‌های ثانویه یا خشکی شدید پوست داشته باشند.

در کل، درمان اگزما به سن و شدت بیماری بستگی دارد، و مهم است که هر سن به‌طور جداگانه تحت نظر پزشک متخصص درمان شود تا بهترین نتیجه حاصل شود.