پیتسو موسیمانه کاری کرده که تحسین بسیاری از فوتبالی‌ها را در پی داشته است. سرمربی استقلال ممکن است پایه‌گذار اتفاقی بزرگ باشد که سال‌ها بعد هم از آن یاد شود.
مصدومیت چند بازیکن باتجربه، توفیق اجباری نصیب استقلالی‌ها کرد؛ در این بین پیتسو موسیمانه، سرمربی اهل آفریقای جنوبی آبی‌ها تصمیمی گرفت که می‌تواند نویدبخش روز‌های روشن به طرفداران باشد.
کسی چه می‌داند، شاید آبان ۱۴۰۳ تبدیل به نقطه عطفی در تیم استقلال شود. شاید سال‌ها بعد از پیتسو موسیمانه به عنوان معمار نسلی یاد شود که او به فوتبال ایران معرفی کرد. واقعیت آن است که حضور نخستین مربی از قاره آفریقا در فوتبال ایران، در همین مدت کوتاه فوایدی داشته که از نگاه رسانه‌ها، هواداران و حتی تعدادی از کارشناسان و پیشکسوتان، دور نمانده است.
موسیمانه همان مربی‌ای است که حسن روشن استخدام او را برابر با ذلیل شدن فوتبال ایران می‌دانست! این بازیکن سابق استقلال و تیم ملی در اظهارنظری عجیب گفته بود: «لیگ‌های معتبر همه شروع شدند و مربی خوب بیکار وجود ندارد. آنقدر ذلیل نشدیم که مربی از آفریقا بیاوریم.»
در مقطعی یک جمله پرکاربرد میان مربیان و پیشکسوتان فوتبال ایران وجود داشت و آنها برای رهایی از انتقادات و اینکه ثابت کنند مستحق نقد‌ها نیستند، می‌گفتند: «اگر ما هم چشم آبی و مو بور بودیم، چنین می‌شد و چنان…» این جمله تهی از معنا و منطق برای فرار از واقعیت و نپذیرفتن عقب ماندگی از حیث دانش روز فوتبال بود و حالا مدتی است این مهم به اشکال دیگر بروز و ظهور پیدا می‌کند. به عنوان مثال، جواد نکونام روز دوم شهریور گفت که بازیکن زیر ۲۱ سال آمادگی بازی در استقلال، پرسپولیس و تیم‌های مدعی را ندارد و نوزدهم آبان ابوالفضل زمانی ۱۸ ساله پس از عملکردی خوب مقابل الهلال، تک گل سه امتیازی استقلال در بازی با مس رفسنجان را به ثمر رساند.
موسیمانه در بازی با مس رفسنجان و حتی الهلال، دست به کار بزرگی زد و توانست کاری را انجام دهد که هیچ کدام از مربیان ایرانی جرأت انجام آن را نداشتند. در واقع شجاعت، جسارت و نحوه نگاه او به فوتبال و بازیکنان جوان، باعث شده خسرو حیدری بگوید که سورپرایز شده و حامد کاویانپور تأکید کند که موسیمانه باید برای مربیان لیگ‌برتری الگو شود.
خسروحیدری، مربی تیم امید استقلال چند روز پیش گفت: «برای اولین بار است که از تیم امید استقلال بازیکن مستقیم به تیم بزرگسالان می‌آید و بازی می‌کند. موسیمانه نشان داد چه دل و جرأتی دارد که از جوانان استفاده می‌کند. من از او دعوت کردم که به آکادمی استقلال بیاید و بازیکنان جوان استقلال را از نزدیک ببیند.»
موسیمانه نه بور است و نه چشم‌آبی، اما الگو شد؛ مجالی برای فرار رو به جلو مربیان وطنی نیست!
موسیمانه در شرایطی بدون اینکه پاهایش سست شود و بلرزد، به جوان‌ها میدان داد که استقلالی‌ها ناکامی و شکست را از این بازی به بازی بعد منتقل می‌کردند و اگر همین جوان‌ها ضعیف و پرانتقاد ظاهر می‌شدند، دنیا را روی سر پیتسو آوار می‌کردند که الان چه زمان استفاده از جوان‌ها بود و بازی بزرگی، چون الهلال یا دیداری که نیاز مبرم به برد هست، جای چنین تصمیمی نیست. در هر حال سرمربی استقلال از تداوم پروژه جوانگرایی مدنظرش صحبت کرده و شاید همین موضوع محرک خوبی باشد تا دیگر باشگاه‌های فوتبال‌مان هم سراغ الگویی مشابه بروند.
نکته حائز اهمیت اینکه شرایط موجود و جوی که در روز‌های گذشته شاهد بوده‌ایم، نشان می‌دهد حتی در فوتبال نتیجه‌گرای ایران هم اگر یک مربی تصمیماتی شجاعانه و منطقی بگیرد، مورد حمایت هواداران قرار خواهد گرفت و اینطور نیست که ظاهر آن مربی یا ملیتش، دلیل اصلی قضاوت عملکرد او توسط مردم و هواداران باشد.
