شاید قابل پیش بینی ترین تصمیم روبرتو پیاتزا سرمربی جدید تیم ملی والیبال این باشد که محمد موسوی را به اردوی تیم ملی فرابخواند.
به گزارش گروه ورزش خبرگزاری دانشجو، محمد موسوی تا کنون چند بار به اردوی تیم ملی دعوت شده از زمانی که تنها ۱۹ سال داشت تا حالا که ۳۷ سال دارد. جالب اینکه او چند بار هم از تیم ملی کنار کشیده است.
محمد موسوی زمانی که بهروز عطایی سرمربی تیم ملی والیبال بود به تیم ملی برگشت و تنها بازیکنی بود که از نسل طلایی والیبال ما در تیم حضور داشت؛ اما اختلافاتی که بین او و عطایی شکل گرفت موجب شد به شکلی پرسروصدا از اردوی تیم ملی جدا شود. او حالا اختلافات را کنار گذاشته و دوباره شاگرد بهروز عطایی شده است با این تفاوت که دیگر هیچ یک از آنها در تیم ملی حضور ندارند.
اما اکنون ماجرا فرق می کند. سرمربی خارجی تیم ملی شاید او را دعوت کند چون در لیگ برتر والیبال بهترین عملکرد را داشته است. این تنها یک معنی می دهد: والیبال ما قدرت زایندگی خود را از دست داده است. گرچه فوق ستاره ها فقط یک بار به دنیا می آیند؛ اما آسمان ورزش ایران هیچ گاه بی ستاره نبوده است. همان طور که سعید معروف و محمد موسوی در آسمان ورزش ایران درخشیدند، ستارگان دیگری باید پیدا می شدند تا جای آنها را بگیرند.
باید حقیقت بزرگ والیبال ایران را پذیرفت: والیبال ایران، سالهای بسیاری به حال خود رها بود و نتیجه این رهاشدگی وضعیتی است که اکنون می بینیم. در والیبال لهستان و ایتالیا، ابرستاره هایی مانند کورک و زایتسف درخشیدند؛ اما با افول این ستاره ها، آسمان والیبال این دو کشور صاحب والیبال، بی ستاره و خاموش نماند. در والیبال ما هم باید ماجرای ایوان بوگانیکف تکرار شود. مرحوم محمدرضا یزدانی خرم روزگاری ایوان بونیگف را به ایران آورد و او ستاره های والیبال ایران را از کوچه پس کوچه ها و شهرهای مختلف ایران کشف کرد. وقتی یک بار شد، باز هم می شود این کار را انجام داد؛ اما گویا فدراسیون والیبال رغبتی به این کار ندارد.
وقتی ستاره ۳۷ سال والیبال ما هنوز در لیگ برتر بی رقیب و منحصر به فرد مانده یعنی زمین والیبال ما برهوت شده. دیگر کشت و زرع در کار نیست. هر چه داریم از گذشته است و باید به همان قناعت کنیم.
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
