مادر خوشحال؛ فرزندانی خوشحال‌تر!
اگر مادر حالش خوب باشد، فرزندانش هم با امید و انگیزه رشد می‌کنند؛ مادری که چشم و دل سیر است، فرزندانی بی‌نیاز از دیگران پرورش می‌دهد. مادر است که می‌تواند افرادی بی‌حسرت، بدون عقده، با عزت‌نفس، منضبط، محترم و… را راهی جامعه کند. یک مادر به فرزندش یاد می‌دهد که چطور اعتماد کند و چطور انسان امن و قابل اعتمادی باشد؛ مطالعات نشان داده که رشد و شکل‌گیری شخصیت و نگرش‌های کودک ارتباط مستقیمی با مادر دارد. در واقع مادر هر رفتاری که انجام بدهد و هر باوری که داشته باشد، آن را به فرزندان و اعضای خانواده انتقال می‌دهد. برای همین است که جایگاه مادر در ارزش‌های ما تا به این اندازه با اهمیت است؛ چرا که سعادت تک‌تک افراد یک خانواده و به تبع آن، سعادت افراد یک جامعه، به منش و رفتار مادران خانواده بستگی دارد و به حال خوب و بد مادران گره خورده است: «اگر مادر نقش خود را به‌خوبی ایفا کند، محصول و خروجی آن شهروندی است که برای نظام اجتماعی خود مؤثر و کارآمد خواهد بود؛ بنابراین نقش مادری یکی از مهم‌ترین نقش‌ها محسوب می‌شود و در حقیقت مادر، آینده جامعه را با تربیت نیروی انسانی تحت تأثیر قرار می‌دهد.» این را ابوالفضل اقبالی، جامعه‌شناس می‌گوید و معتقد است اگر این اتفاق نیفتد و به هر دلیلی آن فرد با ارزش‌ها ناسازگار و در تقابل با هنجارهای اجتماعی باشد، برای جامعه هزینه‌زا خواهد بود.
کودکان خانواده، بزرگسالان جامعه
از اهمیت آن همین‌قدر بگوییم که در جامعه، اگر کسی کار خیر و نیکویی کند، بر مادرش رحمت می‌فرستند که او را این‌گونه تربیت کرده و اگر از او آزار و اذیتی برسد، مادرش را نکوهش می‌کنند که تربیت‌شده‌ای چنین رفتارهای ناشایستی دارد. در واقع نقش محوری و کلیدی مادر در تربیت فرزندان، زمانی بیشتر از هر وقت دیگر به چشم می‌آید که آن افراد وارد جامعه می‌شوند و در محیط اجتماعی قرار می‌گیرند. واقعیت این است که تقریبا بخش بزرگی از خوب یا بد بودن کودک در آینده و در اجتماع، به مادر بستگی دارد. ارزش‌های اخلاقی آموزش داده شده توسط مادر، نقش بزرگی در مسیر پیش‌روی افراد ایفا می‌کند. افراد اغلب ارزش‌های مادر خود را تا سنین بالا، با خود به همراه دارند و از همین‌روست که مادر مسئول سعادت جامعه است؛ آن‌قدر که شاید اغراق نباشد اگر بگوییم آینده یک جامعه، تا حد زیادی، نتیجه آموزش یک مادر است.
مادری در تمام فرهنگ‌ها
کمتر کسی است که بتواند اهمیت وجود خانواده را نادیده بگیرد؛آن هم نه یک خانواده فروپاشیده وآشفته، بلکه خانواده‌ای که اعضای آن روحیه‌ای حمایتگر دارند، دل‌شان به همدیگرخوش است، نیازهای عاطفی وروحی‌شان درهمان خانه و خانواده تأمین می‌شود؛ در نتیجه چه اتفاقی می‌افتد؟تک‌تک اعضای خانواده، بدون آسیب‌های روحی،واردجامعه می‌شوند.این موضوعی است که نه‌فقط در فرهنگ ما،بلکه در بسیاری دیگر از فرهنگ‌های جهان جایگاه بااهمیتی دارد؛ جایگاهی که البته در برخی از کشورها با وجود آگاهی از ارزشمندی چنین موضوعی تا رسیدن به وضعیت ایده‌آل‌شان، فاصله زیادی دارند اما همین خانواده‌ای که مستحکم بودنش، آرزوی بسیاری از دولت‌هاست، بر پایه‌های ویژگی‌های اخلاقی مادر خانواده بنا شده است؛ چراکه همواره امور خانه و خانواده با مدیریت زنان سر جای خودش قرار می‌گیرد و زنان مانند یک مدیر داخلی، تمامی امورخانه را به شکلی ماهرانه تنظیم و رتق و فتق می‌کنند.
+
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
